ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 183

 ตอนนี้สวี่จื้อกั๋วไม่รู้เลยว่าเกิดอะไรขึ้น ก่อนหน้าเขาได้ทำการตรวจแล้วด้วย อาการผิดปกติกับการทำงานของร่างกายของไห่จื่อสามารถเป็นปกติได้ น่าจะไม่เจอปัญหาอะไรถึงจะถูกสิ

“คุณเซ่ออยู่ทำไม?”ไห่ต้าฟู่ดูรู้ว่าสวี่จื้อกั๋วไม่ได้เป็นคนช่วยชีวิตลูกชายตัวเอง เลยตะคอกใส่

จางเสวี่ยเหมยเห็นสถานการณ์แบบนี้ เลยรีบดึงไห่ต้าฟู่ไว้ แล้วพูดว่า“คุณตะโกนทำไม เมื่อวานลูกบาดเจ็บขนาดนั้น เขายังช่วยชีวิตไว้ได้ วันนี้ก็ต้องช่วยได้อย่างแน่นอน”

“ใช่ไหมคะ ศ.สวี่？”จางเสวี่ยเหมยรีบพูดขึ้น

“ช่วยได้ ช่วยได้ครับ ”สวี่จื้อกั๋วร้อนรนจนเหงื่อไหลเต็มหน้าผาก เขาไม่รู้เรื่องการแพทย์แผนจีนเลย และไม่แน่ใจว่าสรุปเกิดอะไรขึ้นด้วย

เวลานี้จู่ๆบอดี้การ์ดที่ยืนอยู่อีกด้านหนึ่งก็นึกขึ้นได้ เมื่อวานชายหนุ่มที่ช่วยชีวิตไห่จื่อไว้จริงๆพูดว่า จะต้องฝังเข็มอีกถึงจะหายฟื้นฟูได้ปกติ แต่เพราะว่าร่างกายของไห่จื่อจะต้องฟื้นฟู เลยฝังเลยทันทีไม่ได้

คาดว่าตอนนี้น่าจะเป็นเพราะไม่ได้ฝังเข็ม เพราะฉะนั้นทำให้มีอาการนี้

 “ศ.สวี่ ดูเหมือนว่าจะต้องฝังเข็มอีก”บอดี้การ์ดรีบพูดขึ้นเตือนสติ เพราะหากว่าเกิดอะไรขึ้นกับคุณชาย คิดว่าก็ไม่เป็นผลดีกับเขาอย่างแน่นอน เพราะฉะนั้นจำเป็นต้องเตือนสติสวี่จื้อกั๋วสักหน่อย

 “ได้ เอาเข็มมา”สวี่จื้อกั๋วรีบสั่งให้พยาบาลไปเอาเข็มมา

แต่สวี่จื้อกั๋วไม่รู้จุดเส้นลมปราณ ในมือกุมเข็มไว้ ไม่รู้ว่าจะฝังเข็มลงจุดไหน มือของเขาเลยสั่นระริกขึ้นมา

“ศ.สวี่？”จางเสวี่ยเหมยเห็นลูกชายตัวเองเป็นแบบนี้ รู้สึกสงสารจับใจ

ไห่ต้าฟู่อยู่ด้านข้างอารมณ์ไม่ได้ดีขนาดนั้น มองท่าทางของสวี่จื้อกั๋วแล้วตะคอกว่า“สรุปคุณจะรักษาไหม? ถ้ารักษาลูกชายผมไม่ได้นะ ระวังคุณจะอยู่ในวงการทางการแพทย์ไม่ได้!”

สวี่จื้อกั๋วรู้สึกหวาดกลัวขึ้นมาทันที เข็มที่อยู่ในมือถึงกับล่วงลงมาบนพื้น

“ประธานไห่ ไม่ใช่ว่าผมไม่อยากรักษานะ แต่คุณชายไม่ใช่ผมที่เป็นคนรักษา”สวี่จื้อกั๋วเห็นสถานการณ์ตอนนี้ เลยจำใจต้องยอมรับความจริง

 “คุณว่าอะไรนะ?”

ไห่ต้าฟู่กับจางเสวี่ยเหมยเบิกตาโพลงกว้างด้วยความตกใจทันที

“คุณสามี คุณจะไปไหนคะ?”

สวี่ฉิงกับเจียงเฉิงมาที่โรงพยาบาล เห็นเจียงเฉิงไม่มีท่าทีว่าจะกลับห้องทำงาน เลยรีบถามขึ้น

 “ผมจะไปดูคนไข้คนเมื่อวานนี้ ยังมีเข็มที่จะต้องฝังวันนี้ ยังไม่ได้ฝังเข็มอาจจะเกิดอะไรขึ้นได้”เจียงเฉิงพูดขึ้น

สวี่ฉิงพยักหน้า แล้วกลับไปที่ห้องทำงานของตัวเอง ส่วนเจียงเฉียงถามห้องพักคนไข้ของไห่จื่อ จากนั้นก็รีบไป

“คุณมันหมอกำมะลอ หลอกลวง!”

เจียงเฉิงเพิ่งจะเดินเข้ามาฝั่งห้องของไห่จื่อ ก็ได้ยินเสียงของจางเสวี่ยเหมยด่าตะคอกด้วยความเดือดดาล แล้วกระชากดึงชุดของสวี่จื้อกั๋วให้ออกจากด้านในห้อง

 “หมอ......หมอเจียง คุณรีบช่วยคนไข้ด้านในเร็ว”สวี่จื้อกั๋วเห็นเจียงเฉิง เหมือนได้เห็นผู้ช่วยชีวิตให้รอดพ้นจากอันตราย เขารีบถลันมาดึงชุดของเจียงเฉิง

“ศ.สวี่ ตอนที่คุณรับสัมภาษณ์ เหมือนไม่ได้พูดอย่างนี้นะใช่ไหม?”เจียงเฉิงยิ้มพูดอย่างราบเรียบ

สวี่จื้อกั๋วหน้าแดงเหมือนตูดลิงขึ้นมาทันที เขาอ้อนวอนเจียงเฉิงว่า“ขอโทษ เมื่อวานผมผิดไปแล้ว ผมขอร้องคุณรีบช่วยคนเถอะ ช่วยชีวิตคนสำคัญสุด”

จางเสวี่ยเหมยรีบตามออกมา หลังจากเห็นเจียงเฉิง เลยรีบถามว่า“คุณคือหมอที่ช่วยคนเมื่อวานใช่ไหมคะ?”