ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 194

 ตอนแรกเซียวเย่หรันมีความสุขอยู่ พอได้ยินเสียงผู้ชายดังมา สีหน้าเธอเปลี่ยนทันที จากนั้นรีบหันไปดู แล้วเธอก็ทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น และหันกลับมาเหมือนไม่อยากสนใจผู้ชายคนนั้น

 เจียงเฉิงก็เห็นแล้ว ผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อสูท ทรงผมหวีไปทางด้านหลังตั้งเงาวับ เดินมาทางฝั่งของตัวเอง

 “เย่หรัน ไม่ว่าจะพูดยังไง พวกเราก็เป็นสามีภรรยากัน คุณไม่ต้องเย็นชากับผมขนาดนี้ไหม?”ผู้ชายเดินมาถึงด้านข้างตัวของเซียวเย่หรัน เอามือคล้องคอเธอแล้วพูดขึ้น

 “ออกไปนะ ฉันกับคุณไม่ใช่สามีภรรยากัน”เซียวเย่หรันสะบัดไหล่ จนมือของผู้ชายคนนั้นที่วางอยู่บนไหล่หลุดออก

 “เย่หรัน ดูการกระทำแบบนี้ของคุณ คุณมาหาไอ้หน้าอ่อนนี่ คือไม่ต้องการผมที่เป็นสามีคนนี้แล้วใช่ไหม?”ฝ่ายชายมองเจียงเฉิงด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น

 “เหลี่ยวเฟยเจี๋ย คุณอย่าพูดจาซี้ซั้วได้ไหม? เขาเป็นเพื่อนของฉัน”เซียวเย่หรันจ้องเขม็งใส่ผู้ชายด้านข้างด้วยความไม่พอใจ จากนั้นมองเจียงเฉิงด้วยสายตาขอโทษ พูดว่า“เจียงเฉิง ขอโทษนะคะ เขาเป็นอดีตสามีของฉันค่ะ”

“คุณว่าอะไรนะ? อดีตสามีเหรอ?”

เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้ยินเซียวเย่หรันพูด เลยโมโหขึ้นมา พูดว่า“เซียวเย่หรัน พวกเรายังไม่ได้หย่ากัน ผมยังเป็นสามีของคุณอยู่ คุณเข้าใจไหม?”

“เหอะ ต่อให้พวกเราไม่ได้หย่ากัน แต่ฉันไม่เห็นคุณเป็นสามีของฉันแล้ว ดีเลย ในเมื่อคุณกลับมาแล้ว พรุ่งนี้พวกเราไปทำเรื่องหย่ากันเลย”เซียวเย่หรันพูดอย่างเย็นชา

 เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้ยินเซียวเย่หรันพูด รีบใช้สองมือจับที่ไหล่ของเธอ พูดด้วยความสะเทือนใจว่า“เย่หรัน คุณอย่าพูดเรื่องหย่ากับผมได้ไหม? ผมทำทุกอย่างเพื่อคุณทั้งนั้น ทำไมคุณถึงได้เนรคุณแบบนี้?”

 พอได้ยินเหลี่ยวเฟยเจี๋ยพูด เซียวเย่หรันหัวเราะอย่างเยือกเย็นขึ้นมาทันที

 “เหอะๆ เหลี่ยวเฟยเจี๋ย คุณยังพูดออกมาได้ พวกเราอยู่กันมากี่ปีแล้ว คุณเคยหาเงินมาไหม? คุณเคยมอบความจริงใจให้ครอบครัวเราสักนิดหนึ่งไหม? วันทั้งวันรู้แค่กินเที่ยวซ่องเล่นพนัน”

 เพราะคำพูดของเซียวเย่หรัน คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในร้านอาหารเลยมองมาที่เหลี่ยวเฟยเจี๋ย เวลาเดียวกันก็ชี้วิพากษ์วิจารณ์ซุบซิบเขา

 เดิมทีเหลี่ยวเฟยเจี๋ยรักหน้าตา ก็เลยพูดเสียงทุ้มต่ำว่า“เย่หรัน เรื่องพวกนี้พวกเราคุยกันส่วนตัวได้ ผมอธิบายคุณได้ ผมทำเพื่อคุณจริงๆ”

 เซียวเย่หรันคิดไม่ถึงว่าเหลี่ยวเฟยเจี๋ยจะไร้ยางอายถึงขั้นนี้แล้ว จนขนาดนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังพูดว่าทำเพื่อตัวเอง เซียวเย่หรันโมโหยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วสาดใส่หน้าเหลี่ยวเฟยเจี๋ย

 “คุณทำเพื่อประจบประแจงคนอื่น คิดจะมอมเมาฉัน เอาฉันไปส่งบนเตียงชายแก่ หรือว่านี่ก็ทำเพื่อฉันด้วย?”เซียวเย่หรันตะคอกด้วยความโมโห

 “ไอ้หมอนี่ทำเกินไปแล้วไหม เมียสวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะเอาไปส่งคนแก่ถึงเตียง?”

 “นั่นนะสิ ยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม น่าเสียดายผู้หญิงสวยๆคนนี้แล้ว”

 คนบริเวณโดยรอบต่างมองเหลี่ยวเฟยเจี๋ยด้วยสายตาเหยียดหยาม

 เจียงเฉิงก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จอย่างเซียวเย่หรัน คิดไม่ถึงว่าเธอจะประสบพบเจอประสบการณ์แบบนี้ อีกอย่างสามีของเธอไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย

 “ภรรยา คุณไม่คิดจะอภัยให้ผมเลยเหรอ?”

 เหลี่ยวเฟยเจี๋ยมองแล้วถามเซียวเย่หรันด้วยความไม่ยินยอม

 “ไม่มีทาง”น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเซียวเย่หรันไร้ซึ่งเยื่อใย

 “ได้ ในเมื่อคุณอยากจะหย่า อย่างนั้นก็ได้ พวกเราสองคนมาแบ่งทรัพย์สินกัน วิลล่า แล้วก็หุ้นของบริษัท ผมจะเอาครึ่งหนึ่ง”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยเห็นว่าไม่มีหนทางเอาเซียวเย่หรันกลับมาได้แล้ว เลยจะเอาทรัพย์สินสักหน่อย

 “ได้ แค่ให้คุณเลิกกับฉันได้ คุณอยากได้อะไรฉันก็จะให้”เซียวเย่หรันมองเหลี่ยวเฟยเจี๋ยแล้วพูด

 เซียวเย่หรันไม่อยากมีอะไรข้องเกี่ยวกันกับคนเสเพลนี้อีกแล้ว เพราะฉะนั้นเลยรีบตอบตกลง

 เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้ยิน เลยดีใจเป็นที่สุด คิดไม่ถึงว่าเซียวเย่หรันจะตอบตกลงได้ง่ายๆแบบนี้

 “เจียงเฉิง ทางที่ดีคุณอย่าทำเขาไม่พอใจ อยู่ทางด้านนี้เขาค่อนข้างมีอำนาจ”เซียวเย่หรันรู้ เหลี่ยวเฟยเจี๋ยทำอะไรอย่างอื่นไม่ได้ แต่มักจะชอบใช้เงินของเธอ ไปมาหาสู่กับพวกอันธพาลไม่น้อย ทำให้เขาไม่พอใจแบบนี้ ง่ายต่อการถูกแก้แค้น

 “ไม่เป็นไรครับ”เจียงเฉิงตอบอย่างไม่ยี่หระ

 “ไอ้เหี้ย มึงกล้าตีกู มึงมีศักดิ์ศรีมึงก็อยู่ที่นี่อย่าไปไหนล่ะ”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยบุ้ยปาก ตะคอกขึ้นแล้วหมุนตัววิ่งออกไปจากร้านอาหาร

   เซียวเย่หรันโมโหเหลี่ยวเฟยเจี๋ยมาก เธอนั่งสะอึกสะอื้นอยู่บนเก้าอี้เบาๆ

 “โอเคแล้ว ทุกอย่างผ่านไปแล้ว ผมจะหาหนทางทำให้เขาหย่ากับคุณให้ได้ อีกอย่างของทุกอย่างจะต้องเหลือเก็บไว้ให้ตัวของคุณเองด้วย”เจียงเฉิงดึงกระดาษทิชชูออกมา ยื่นมันให้กับเซียวเย่หรัน

 “ความเป็นจริงฉันไม่สนใจสิ่งของเหล่านั้นหรอก ฉันอยากเป็นอิสระจากผู้ชายคนนั้นไวๆ”เซียวเย่หรันร้องไห้สะอึกสะอื้นพูดออกมา

 “คุณคิดว่าการที่คุณแบ่งทรัพย์สินให้เขาแล้ว เขาจะปล่อยคุณไปเหรอ? รอหลังจากเขาถลุงมันหมด จะต้องแว้งกลับมาหาคุณแน่นอน”เจียงเฉิงพูดอย่างจริงจัง

 เซียวเย่หรันได้ยินที่เจียงเฉิงพูด ถึงได้สติกลับมา ความจริง ไอ้เหลี่ยวเฟยเจี๋ยคนหน้าไม่อายคนนั้น ต่อให้แบ่งสมบัติให้แล้ว ก็จะต้องไม่มีทางยอมรามือง่ายๆแน่นอน

 เวลานี้พนักงานเริ่มเอาอาหารมาเสริฟ เซียวเย่หรันรู้แจ่มแจ้งแล้ว ไม่คุ้มค่ากับการมาเสียใจให้ผู้ชายคนนั้น เธอเลยลงมือกินข้าว

 “เจียงเฉิง พวกเรารีบกินเถอะ แล้วรีบไปกัน ไม่อย่างนั้นเขากลับมาจะยุ่งวุ่นวายอีก”เซียวเย่หรันพูดด้วยความเป็นกังวล

 “ไม่เป็นไร ผู้ชายคนนั้นเรียกใครมาไม่ได้หรอก”เจียงเฉิงพูดอย่างไม่ยี่หระ“ค่อยๆกิน”

 เจียงเฉิงก็รู้ คนประเภทอย่างเหลี่ยวเฟยเจี๋ย ยิ่งหลบยิ่งทำให้เขาเหิมเกริม อยากจะสั่งสอนก็ต้องสั่งสอนสักครั้งหนึ่งให้เขายอม

ตอนที่เจียงเฉิงกับเซียวเย่หรันกินข้าวกันอยู่ เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้พาพรรคพวกท่าทางดุดันมา แต่ละคนเหี้ยมโหดเหมือนกับคนโฉด