ตอนแรกเซียวเย่หรันมีความสุขอยู่ พอได้ยินเสียงผู้ชายดังมา สีหน้าเธอเปลี่ยนทันที จากนั้นรีบหันไปดู แล้วเธอก็ทำเป็นเหมือนมองไม่เห็น และหันกลับมาเหมือนไม่อยากสนใจผู้ชายคนนั้น
เจียงเฉิงก็เห็นแล้ว ผู้ชายคนนั้นใส่เสื้อสูท ทรงผมหวีไปทางด้านหลังตั้งเงาวับ เดินมาทางฝั่งของตัวเอง
“เย่หรัน ไม่ว่าจะพูดยังไง พวกเราก็เป็นสามีภรรยากัน คุณไม่ต้องเย็นชากับผมขนาดนี้ไหม?”ผู้ชายเดินมาถึงด้านข้างตัวของเซียวเย่หรัน เอามือคล้องคอเธอแล้วพูดขึ้น
“ออกไปนะ ฉันกับคุณไม่ใช่สามีภรรยากัน”เซียวเย่หรันสะบัดไหล่ จนมือของผู้ชายคนนั้นที่วางอยู่บนไหล่หลุดออก
“เย่หรัน ดูการกระทำแบบนี้ของคุณ คุณมาหาไอ้หน้าอ่อนนี่ คือไม่ต้องการผมที่เป็นสามีคนนี้แล้วใช่ไหม?”ฝ่ายชายมองเจียงเฉิงด้วยสายตาเย็นชา พูดด้วยน้ำเสียงเยือกเย็น
“เหลี่ยวเฟยเจี๋ย คุณอย่าพูดจาซี้ซั้วได้ไหม? เขาเป็นเพื่อนของฉัน”เซียวเย่หรันจ้องเขม็งใส่ผู้ชายด้านข้างด้วยความไม่พอใจ จากนั้นมองเจียงเฉิงด้วยสายตาขอโทษ พูดว่า“เจียงเฉิง ขอโทษนะคะ เขาเป็นอดีตสามีของฉันค่ะ”
“คุณว่าอะไรนะ? อดีตสามีเหรอ?”
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้ยินเซียวเย่หรันพูด เลยโมโหขึ้นมา พูดว่า“เซียวเย่หรัน พวกเรายังไม่ได้หย่ากัน ผมยังเป็นสามีของคุณอยู่ คุณเข้าใจไหม?”
“เหอะ ต่อให้พวกเราไม่ได้หย่ากัน แต่ฉันไม่เห็นคุณเป็นสามีของฉันแล้ว ดีเลย ในเมื่อคุณกลับมาแล้ว พรุ่งนี้พวกเราไปทำเรื่องหย่ากันเลย”เซียวเย่หรันพูดอย่างเย็นชา
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้ยินเซียวเย่หรันพูด รีบใช้สองมือจับที่ไหล่ของเธอ พูดด้วยความสะเทือนใจว่า“เย่หรัน คุณอย่าพูดเรื่องหย่ากับผมได้ไหม? ผมทำทุกอย่างเพื่อคุณทั้งนั้น ทำไมคุณถึงได้เนรคุณแบบนี้?”
พอได้ยินเหลี่ยวเฟยเจี๋ยพูด เซียวเย่หรันหัวเราะอย่างเยือกเย็นขึ้นมาทันที
“เหอะๆ เหลี่ยวเฟยเจี๋ย คุณยังพูดออกมาได้ พวกเราอยู่กันมากี่ปีแล้ว คุณเคยหาเงินมาไหม? คุณเคยมอบความจริงใจให้ครอบครัวเราสักนิดหนึ่งไหม? วันทั้งวันรู้แค่กินเที่ยวซ่องเล่นพนัน”
เพราะคำพูดของเซียวเย่หรัน คนจำนวนไม่น้อยที่อยู่ในร้านอาหารเลยมองมาที่เหลี่ยวเฟยเจี๋ย เวลาเดียวกันก็ชี้วิพากษ์วิจารณ์ซุบซิบเขา
เดิมทีเหลี่ยวเฟยเจี๋ยรักหน้าตา ก็เลยพูดเสียงทุ้มต่ำว่า“เย่หรัน เรื่องพวกนี้พวกเราคุยกันส่วนตัวได้ ผมอธิบายคุณได้ ผมทำเพื่อคุณจริงๆ”
เซียวเย่หรันคิดไม่ถึงว่าเหลี่ยวเฟยเจี๋ยจะไร้ยางอายถึงขั้นนี้แล้ว จนขนาดนี้แล้ว คิดไม่ถึงว่าจะยังพูดว่าทำเพื่อตัวเอง เซียวเย่หรันโมโหยกแก้วเหล้าขึ้น แล้วสาดใส่หน้าเหลี่ยวเฟยเจี๋ย
“คุณทำเพื่อประจบประแจงคนอื่น คิดจะมอมเมาฉัน เอาฉันไปส่งบนเตียงชายแก่ หรือว่านี่ก็ทำเพื่อฉันด้วย?”เซียวเย่หรันตะคอกด้วยความโมโห
“ไอ้หมอนี่ทำเกินไปแล้วไหม เมียสวยขนาดนี้ คิดไม่ถึงว่าจะเอาไปส่งคนแก่ถึงเตียง?”
“นั่นนะสิ ยังเป็นผู้ชายอยู่ไหม น่าเสียดายผู้หญิงสวยๆคนนี้แล้ว”
คนบริเวณโดยรอบต่างมองเหลี่ยวเฟยเจี๋ยด้วยสายตาเหยียดหยาม
เจียงเฉิงก็คิดไม่ถึงเหมือนกัน ว่าผู้หญิงที่ประสบความสำเร็จอย่างเซียวเย่หรัน คิดไม่ถึงว่าเธอจะประสบพบเจอประสบการณ์แบบนี้ อีกอย่างสามีของเธอไม่เป็นสุภาพบุรุษเอาซะเลย
“ภรรยา คุณไม่คิดจะอภัยให้ผมเลยเหรอ?”
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยมองแล้วถามเซียวเย่หรันด้วยความไม่ยินยอม
“ไม่มีทาง”น้ำเสียงที่เปล่งออกมาของเซียวเย่หรันไร้ซึ่งเยื่อใย
“ได้ ในเมื่อคุณอยากจะหย่า อย่างนั้นก็ได้ พวกเราสองคนมาแบ่งทรัพย์สินกัน วิลล่า แล้วก็หุ้นของบริษัท ผมจะเอาครึ่งหนึ่ง”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยเห็นว่าไม่มีหนทางเอาเซียวเย่หรันกลับมาได้แล้ว เลยจะเอาทรัพย์สินสักหน่อย
“ได้ แค่ให้คุณเลิกกับฉันได้ คุณอยากได้อะไรฉันก็จะให้”เซียวเย่หรันมองเหลี่ยวเฟยเจี๋ยแล้วพูด
เซียวเย่หรันไม่อยากมีอะไรข้องเกี่ยวกันกับคนเสเพลนี้อีกแล้ว เพราะฉะนั้นเลยรีบตอบตกลง
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยได้ยิน เลยดีใจเป็นที่สุด คิดไม่ถึงว่าเซียวเย่หรันจะตอบตกลงได้ง่ายๆแบบนี้
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง