“เจียงเฉิง”เซียวเย่หรันเห็นคนเดินมา เธอเลยจับแขนเจียงเฉิงไว้แน่น
เจียงเฉิงหันกลับไป ก็เห็นด้านหลังมีคนมาจำนวนมาก ยิ้มอย่างราบเรียบสักพักหนึ่ง พูดปลอบประโลมเซียวเย่หรันขึ้นว่า”ไม่เป็นไรนะ”
ถึงแม้ว่าเจียงเฉิงจะพูดอย่างนี้ แต่เซียวเย่หรันไม่ได้คิดเลยว่ามันจะไม่เป็นไร ถึงยังไงเรื่องของเธอ เธอก็ไม่อยากให้เจียงเฉิงมาพัวพัน
“ไอ้บ้า เมื่อกี้มึงไม่ใช่ว่ากร่างอยู่เหรอ?”
ในมือของเหลี่ยวเฟยเจี๋ยถือไม้เบสบอล พุ่งมาตรงหน้าเจียงเฉิง และชี้หน้าเจียงเฉิงตะคอกใส่
“เหลี่ยวเฟยเจี๋ย คุณมีอะไรมาลงที่ฉันนี่ มันไม่เกี่ยวกับเขาเลยนะ”เซียวเย่หรันลุกขึ้นดึงเหลี่ยวเฟยเจี๋ยไว้
“เซียวเย่หรัน เดิมมันเป็นเรื่องของพวกเราสองคน แต่คุณเอาไอ้หน้าอ่อนมาตีผม ตอนนี้มันไม่ใช่เรื่องของพวกเราสองคนแล้ว”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยพูดอย่างเย็นชา
“ไม่ใช่ว่าคุณอยากได้เงินเหรอ ทรัพย์สินบ้านเรือน แล้วก็ทรัพย์สมบัติของฉัน รวมทั้งบริษัท คุณเอาไปได้เลย แต่อย่ามาก่อกวนฉันอีก และอย่ามาก่อกวนเพื่อนของฉันก็พอ”เซียวเย่หรันพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“เหอะๆ ตอนนี้รู้จักอ้อนวอนผมแล้วเหรอ? มันสายไปแล้ว!”
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยผลักเซียวเย่หรันออก เพราะเขาออกแรงเยอะ เซียวเย่หรันเลยเกือบจะล้ม แต่โชคดีที่เจียงเฉิงคล่องแคล่วว่องไว ประคองเซียวเย่หรันไว้
“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”เจียงเฉิงรีบถามด้วยความเป็นห่วง
“ไม่เป็นไรค่ะ คุณรีบไปเถอะ ฉันจะถ่วงเขาไว้เอง”เซียวเย่หรันรีบบอกเจียงเฉิง
“โสเภณี ยังเป็นห่วงสงสารไอ้หน้าอ่อนนี่ของคุณเหรอ?”
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยตะคอกด่าออกมาอย่างเยือกเย็น
“คุณอยากปกป้องมันก็ได้ ไม่ใช่แค่ทรัพย์สินที่ต้องเป็นของผมทั้งหมด ผมเรียกคุณมานอนเป็นเพื่อนตอนไหน คุณก็ต้องมานอน ให้คุณนอนกับใคร คุณก็ต้องนอน เข้าใจไหม?”
“เหลี่ยวเฟยเจี๋ย คุณมันสัตว์นรก!”
เซียวเย่หรันด่าเหลี่ยวเฟยเจี๋ยอย่างโมโห
“คุณมันก็โสเภณีชั้นต่ำ กล้าด่าผมเหรอ?”
เหลี่ยวเฟยเจี๋ยพูดแล้วจะเข้าไปตีเซียวเย่หรัน เจียงเฉิงเลยยกเท้าถีบเขากระเด็นลอยไป
“แม่งเอ้ย ความตายมาเยือนมึงแล้ว ยังกล้ามาตีกู”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยคลานขึ้นมาจากพื้นอย่างเดือดดาล
“ เสี่ยวเจี๋ย นายมันไร้ประโยชน์เกินไปแล้วไหม?”
เสียงอิดเอื้อยเฉื่อยของผู้ชายคนหนึ่งดังมาจากทางด้านหลังกลุ่มคน
“พี่ใหญ่ ในที่สุดพี่ก็มาละ นั่นไงไอ้คนที่มันรนหาที่ แกว่งเท้าหาเสี้ยน พี่รีบจัดการมันให้ผมเลย”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยรีบบอกผู้ชายที่ส่งเสียงมาจากทางด้านหลัง
“ช่วยแกสั่งสอนคนน่ะไม่มีปัญหา แต่อย่างที่พูดแล้ว เมียของแกเอาไปส่งฉันบนเตียง”ชายลามกสีหน้ายิ้มร้ายพูดขึ้น
“แน่นอนว่าไม่มีปัญหา พี่ดู เมียผมอยู่นั่น ถูกปากถูกใจพี่แน่นอน”เหลี่ยวเฟยเจี๋ยรีบชี้ไปทางเซียวเย่หรัน
เซียวเย่หรันได้ยินประโยคนี้ โกรธขึ้นมาทันทีทันใด ตอนนั้นเธอชอบผู้ชายคนนี้ไปได้ยังไง
ทางผู้ชายมองตามสายตาของเหลี่ยวเฟยเจี๋ย ได้เห็นเซียวเย่หรันใส่ชุดกี่เพ้าอยู่จริงๆ รูปร่างนี้ หน้าตานี้ เป็นคนสวยสินค้าชั้นดีเลิศ ครั้งนี้ไม่ได้มาแบบเสียเปล่าเลยจริงๆ
ลูกน้องที่ติดตามอยู่ด้านหลังชายลามกพากันโห่ร้องขึ้น
“น้องชายคนนี้โครตเหี้ยม เพื่อที่จะสั่งสอนคนไม่เสียดายที่จะเอาเมียแลกเลย”
“นั่นนะสิ ยังไม่เคยเจอใครที่เอาเขาสวมให้ตัวเองแบบนี้มาก่อนเลย”
ตอนชายลามกชื่นชมเซียวเย่หรันอยู่ จู่ๆเขาก็เหมือนเห็นเงาหนึ่งที่คุ้นเคย ก็คือเจียงเฉิง
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง