ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 198

เข็มที่เจียงเฉิงโยนออกไปทิ่มโดนจุดสำคัญของหมาป่าหิว ดังนั้นเจียงเฉิงไม่จำเป็นต้องสนใจเขา พลันวิ่งไปที่รถตัวเองทันที

ขณะที่เจียงเฉิงกำลังจะจับมือจับประตูรถลัมโบร์กินี จู่ ๆ เขาก็รู้สึกได้ถึงความอันตรายที่แปลกประหลาด ก่อนที่เขาจะรีบถอยหลังไปหนึ่งก้าว วินาทีที่เขาถอยหลัง กระสุนลูกหนึ่งก็ถูกยิงใส่พื้นคอนกรีตตรงหน้าเจียงเฉิง พื้นกอนกรีตพลันแตกเป็นเศษปูนทันที

ยังมีมือปืนมาด้วยงั้นเหรอ เกือบไปแล้ว ถ้าไม่ใช่เพราะเจียงเฉิงได้รับวิชาตกทอดจากหมอเทพแล้วไหวพริบค่อนข้างดี ไม่งั้นตอนนี้เขาก็คงถูกยิงไปแล้ว

เจียงเฉิงรีบหันไปมองทิศทางหนึ่งอย่างโกรธเกรี้ยวทันที

“หลบไปได้ยังไง?”

มือปืนถือสไนเปอร์ไว้ในมือ พลางมองไปที่เจียงเฉิงด้วยสีหน้าตกตะลึง ไม่ว่ายังไงเขาก็คิดไม่ถึง ว่าภายใต้สถานการณ์ที่เป้าหมายถูกยิงโดยไม่ทันตั้งตัว จะยังมีคนสามารถหลบไปได้

ตอนนี้เจียงเฉิงไม่มีเวลายืดเยื้อกับมือปืนคนนี้ พลันรีบเข้าไปในรถลัมโบร์กินีทันที ก่อนจะสตาร์ทรถขับไปยังทิศทางของรถที่พาตัวสวี่ฉิงไป

มือปืนเห็นดังนั้นก็พลันเริ่มเล็งโจมตีครั้งต่อไป เขาเล็งปืนไปที่ศีรษะของเจียงเฉิง ก่อนจะชักไกปืนทันที ทว่าก็ยังคงถูกเจียงเฉิงขับรถหลบหลีกไปได้

อีกด้านหนึ่ง ราชาหมาป่ากำลังขับรถซิ่งไปอย่างรวดเร็ว หมาป่าใต้ที่นั่งอยู่ด้านหลังพยุงสวี่ฉิงที่หมดสติ

“ดูเหมือนว่าฮ็อคอายจะขัดขวางอีกฝ่ายไว้ได้” ราชาหมาป่าขับรถซิ่งไปพลาง ถอนหายใจโล่งอกไปพลาง

“เมื่อกี้เหมือนฉันจะเห็นหมาป่าหิวยังไม่ทันปะทะกับผู้ชายคนนั้นก็ล้มลงแล้ว” หมาป่าใต้เอ่ยอย่างหวาดผวา

“ใช่แล้ว ไอสังหารบนตัวผู้ชายคนนั้นน่ากลัวเกินไป สยดสยองเหมือนเขาศพทะเลเลือด” ราชาหมาป่าเองก็ผ่านการสู้รบที่เลือดสาดมาไม่น้อยแล้ว ทว่าเขาไม่เคยเห็นกลิ่นอายที่น่ากลัวขนาดนั้นมาก่อนเลย

“ลูกพี่ เหมือนว่าหมาป่าอีสานก็ยังไม่ออกมา” หมาป่าใต้เอ่ยอย่างหวาดกลัวเล็กน้อย

“เดาว่าคงไม่ไหวแล้ว” ดวงตาของราชาหมาป่าฉายแววดุร้าย

เขาเองก็คาดคิดไม่ถึง พวกเขามีกันอยู่ห้าคน เมื่อมาถึงเมืองเล็กๆอย่างหลูหยางแล้วจะเสียพวกพ้องไปสองคนอย่างง่ายดายขนาดนี้

“แม่งเอ้ย ยังไงซะก็มีเรื่องบาดหมางกับคนที่เก่งกาจขนาดนั้นแล้ว ฉันขอสุขสมกับผู้หญิงคนนี้ก่อนแล้วค่อยว่ากัน” หมาป่าใต้พูดแล้วก็จะลงมือกับสวี่ฉิงทันที

ก่อนหน้านี้หมาป่าใต้ก็ละโมบในความงามและรูปร่างของสวี่ฉิงมากอยู่แล้ว โดยเฉพาะตอนที่ได้สัมผัสสวี่ฉิง เขาก็ยิ่งอดกลั้นความต้องการในใจไม่ได้ อีกทั้งเขาเองก็หื่นกามมากเป็นทุนเดิม

สวี่ฉิงนอนสลบอยู่บนเบาะหลัง หมาป่าใต้พลันยื่นมือจะไปปลดกระดุมเสื้อของสวี่ฉิงทันที

“นายจ้างเรายังไม่ได้แตะเลย แกก็จะลงมือกับเธอแล้ว แกคิดว่ามันสมควรไหม?” จู่ ๆ ราชาหมาป่าก็ปริปากเอ่ย

“เราเสียพี่น้องไปตั้งสองคนแล้ว ถ้าไม่ได้เงินเพราะแกเล่นตุกติกอีก งั้นฉันก็จะไม่ปล่อยแกไปแน่” ราชาหมาป่ามองหมาป่าใต้จากกระจกมองหลังและเอ่ยอย่างไม่พอใจ

หมาป่าใต้หื่นกามมาโดยตลอด มีสาวสวยชั้นเลิศอยู่ตรงหน้าแบบนี้ กลับไม่สามารถลิ้มลองได้ เขาเองก็อัดอั้นมากเช่นกัน ทว่าเขาก็ไม่กล้าทำให้ลูกพี่ตัวเองไม่พอใจ จึงทำได้เพียงต้องหยุดมือ

“เขาไล่ตามมาแล้ว!”

จู่ ๆ ราชาหมาป่าก็เห็นลัมโบร์กินีสีเหลืองคันหนึ่งปรากฎขึ้นในกระจกมองหลัง กำลังขับไล่ตามพวกเขาด้วยความเร็วที่น่าเหลือเชื่อ

“ทำไมถึงเร็วขนาดนี้?”

หมาป่าใต้มองไปที่ด้านหลังอย่างตื่นตระหนก

“ฮ็อคอาย รถนายอยู่ไหน? ขวางลัมโบร์กินีคันด้านหลังไว้ซะ” ราชาหมาป่ารู้ดี ว่ารถตัวเองขับหนีลัมโบร์กินีคันนี้ไปไม่ได้ หากไม่ขัดขวางเอาไว้ ไม่นานก็ตามมาทันแน่ ๆ

“ลูกพี่ ผมอยู่ที่สะพานแล้ว ครั้งนี้ผมจะยิงมันทิ้งอน่างแน่นอน” ก่อนหน้านี้ฮ็อคอายก็ซุ่มยิงเจียงเฉิงจากที่ค่อนข้างไกลอยู่แล้ว ดังนั้นจึงสามารถมาถึงหน้าเจียงเฉิงได้อย่างรวดเร็วขนาดนี้

สวี่ฉิงตะโกนอย่างโมโหทันที

“ใช่แล้ว ฉันเอง เป็นไง? เซอร์ไพรส์มากเลยใช่ไหม?”

จี้เจ๋อมองสวี่ฉิงและเอ่ยอย่างได้ใจ

“ไอ้สารเลว ปล่อยฉันนะ ไม่งั้นสามีฉันไม่ปล่อยนายไปแน่” สวี่ฉิงดิ้นรนอย่างสุดชีวิต ทว่าไม่มีประโยชน์อะไรทั้งนั้น

“สามีเธอ? ลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ไร้ประโยชน์นั่นน่ะเหรอ?”

จี้เจ๋อแสยะยิ้มเย็น ก่อนจะเดินถือไม้เท้ามาตรงหน้าสวี่ฉิง เอ่ยว่า “มันหักขาฉันและแขนฉันข้างหนึ่ง คิดว่าฉันจะปล่อยมันไปอย่างง่ายดายขนาดนี้เลยหรือไง? ฉันจะให้มันดูท่าทางของเมียมันที่ถูกฉันย่ำยี”

“จี้เจ๋อ แกมันบ้าไปแล้ว!”

สวี่ฉิงโกรธจัดจนถึงขีดสุด

“ใช่ ฉันมันบ้า ฉันอยากได้เธอ ฉันสู้ไอ้บุรุษพยาบาลที่ห่วยแตกนั่นไม่ได้ตรงไหน?” จี้เจ๋อบีบคางของสวี่ฉิง เอ่ยว่า “ฉันจะบอกเธอนะ ว่ามันตายแล้ว ถูกทหารรับจ้างที่บ้านฉันเสียทุนหนาซื้อมาฆ่าตายแล้ว”

สวี่ฉิงได้ยินคำพูดของจี้เจ๋อก็พลันอึ้งชะงัก จากนั้นเธอก็ตะโกนทันทีว่า “แกโกหก”

“ไม่ว่าเธอจะเชื่อหรือไม่เชื่อ มันก็ตายไปแล้ว อีกทั้งวันนี้ฉันจะให้เธอกลายเป็นผู้หญิงของฉัน” จี้เจ๋อพูดแล้วก็บีบคางของสวี่ฉิง ก่อนจะยัดยาเม็ดหนึ่งเข้าไปในปากเธอ แล้วป้อนน้ำกลืนลงไป

แค่ก ๆ ๆ!

สวี่ฉิงไออย่างรุนแรง ถามจี้เจ๋อว่า “นายให้ฉันกินอะไร?”