ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 199

“เธอคิดว่าจะเป็นอะไรไปได้ล่ะ?”

จี้เจ๋อโยนขวดน้ำในมือทิ้ง พลางแสยะยิ้มถาม

สวี่ฉิงได้ยินจี้เจ๋อพูดดังนั้น ในใจก็พลันรู้สึกสังหรณ์ไม่ดี และเต็มไปด้วยความสิ้นหวัง ทำได้เพียงจ้องมองจี้เจ๋อที่อยู่ตรงหน้าอย่างเหม่อลอย

“นี่คือยาที่ฉันเอามาจากผึ้งนักฆ่าโดยเฉพาะ ได้ยินมาว่าใช้ดีสำหรับผู้หญิงมากๆ ไม่ว่าจะเป็นผู้หญิงที่บริสุทธิ์ขนาดไหน แต่ถ้าเจอฤทธิ์ยาตัวนี้ก็จะร่านสุดๆ” จี้เจ๋อมองสวี่ฉิงที่อยู่ตรงหน้าด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

ตอนนั้นที่จี้เจ๋อยังไม่ทะเลาะกับติงหวู่ตี๋กันจนแตกหัก เขารู้ว่าติงหวู่ตี๋ให้ผึ้งฆ่าคนลงมือกับสวี่ฉิง ดังนั้นตอนนั้นจี้เจ๋อจึงขอยาตัวนี้กับผึ้งนักฆ่า เพื่อจะใช้กับสวี่ฉิง คิดไม่ถึงเลยว่าจะมีโอกาสแบบนี้จริงๆ

“แก—สารเลว!”

เมื่อสวี่ฉิงรู้ฤทธิ์ยาที่ตัวเองกินเข้าไป ก็ทำได้เพียงสบถด่าออกมาคำเดียว

“แกสองคน ไปแกะเชือกออกซะ” จี้เจ๋อเองก็รู้ว่ายาตัวนี้ออกฤทธิ์เร็วมาก ดังนั้นแม้จะแกะเชือกออกก็ไม่กลัวว่าสวี่ฉิงจะหนีไป

หมาป่าใต้รีบเดินไปแกะเชือกบนตัวสวี่ฉิงทันที พลางมองสวี่ฉิงด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย เพราะอีกเดี๋ยวเขาเองก็จะได้ชมการแสดงสวาทของสาวสวยคนนี้แล้ว

สวี่ฉิงเพิ่งถูกปลดเชือกก็ใช้แรงผลักหมาป่าใต้ออกไปทันที ทว่าเธอเองก็ขาอ่อนหมดแรง ก่อนจะล้มลงบนพื้น

สวี่ฉิงล้มลงบนพื้นแล้วก็ยื่นมือล้วงคอของตัวเองทันทีอย่างไร้ซึ่งความลังเล ต้องการขย้อนยาที่กลืนลงไปออกมา ทว่าเธอกลับสำรอกออกมาได้แค่น้ำ ไม่มียาอ้วกออกมาเลยสักนิด สติเธอกลับค่อยๆเลือนรางทีละนิด

“ไม่มีประโยชน์หรอก ถ้าฤทธิ์ยาตัวนี้แก้ได้ง่ายๆขนาดนี้ งั้นผึ้งนักฆ่าก็ไม่มีทางทำร้ายผู้หญิงได้มากมายขนาดนั้นหรอก” จี้เจ๋อเอ่ยกับสวี่ฉิงอย่างได้ใจ

เขาเฝ้ารอวันนี้มาเนิ่นนานแล้ว คาดหวังว่าจะได้ย่ำยีสวี่ฉิง ทว่าตั้งแต่ที่เริ่มคบกับสวี่ฉิง เขาก็ไม่เคยทำได้อย่างที่ใจหวัง หลังจากกลับมาก็ยังคงทำไม่ได้ จนในที่สุดครั้งนี้เขาก็จะได้สมปรารถนาแล้ว

สวี่ฉิงรู้สึกว่าร่างกายตัวเองเริ่มรุ่มร้อนขึ้น พลันถูขาไปมาอย่างไม่อาจควบคุมได้ แม้กระทั่งสติเองก็ยิ่งอยู่ยิ่งเลือนราง เธอกลัวจริงๆว่าฤทธิ์ยาจะทำให้เธอกลายเป็นผู้หญิงสำส่อน ถ้าเป็นแบบนั้นเธอขอตายเสียดีกว่า

“เจียงเฉิง นายอยู่ไหน?” ร่างกายของสวี่ฉิงพลันอ่อนยวบแล้วล้มนอนลงบนพื้น ทว่าปากกลับยังคงเอ่ยเสียงพึมพำ

“หึ ตอนนี้ยังเรียกหาเจียงเฉิงอีก ไอ้สวะนั่นตายไปนานแล้ว” จี้เจ๋อเดินไปข้างหน้าอย่างโมโหกว่าเดิม พลันตะคอกใส่สวี่ฉิง

หากไม่ใช่เพราะตอนนี้จี้เจ๋อแขนขาไม่สะดวก ไม่งั้นเขาก็ไปแก้ผ้าสวี่ฉิงนานแล้ว ดังนั้นเมื่อเห็นสวี่ฉิงยังคงเรียกหาเจียงเฉิง เขาก็ย่อมต้องรู้สึกโกรธหนักกว่าเดิม

“บอสจี้ ภารกิจพวกผมเสร็จสิ้นแล้ว พวกผมเอาเงินไปได้แล้วใช่ไหม?” จู่ ๆ ราชาหมาป่าก็รู้สึกไม่สบายใจขึ้นมาอย่างไร้สาเหตุ พลันเอ่ยกับจี้เจ๋อทันที

“รีบอะไร อีกอย่าง พวกนายยังมีพวกพ้องที่ยังไม่ได้กลับมาไม่ใช่หรือไง?” จี้เจ๋อหันไปพูดกับราชาหมาป่า

“พวกผมยังมีเรื่องต้องจัดการ คุณจี้ คุณคงไม่ใช่ว่าจะเบี้ยวหนี้หรอกใช่ไหม?” ราชาหมาป่าเอ่ยถามอย่างกังวลเล็กน้อย หากเสียสละพวกพ้องไปสองคนแล้วยังไม่ได้เงิน งั้นเขาก็จะฆ่าหมอนี่จริงๆแน่

“ลุง ลุงกับพ่อผมเป็นเพื่อนเก่ากัน พ่อผมมาจ้างลุงโดยเฉพาะ จะไม่ให้เงินลุงได้ยังไง ผมก็แค่คิด ว่าสาวสวยชั้นเลิศแบบนี้ พวกลุงไม่อยากลิ้มลองดูหน่อยเหรอ?” จี้เจ๋อเอ่ยกับราชาหมาป่าด้วยรอยยิ้มชั่วร้าย

ก็จริง ราชาหมาป่ากับพ่อของจี้เจ๋อเคยรู้จักกันเมื่อตอนวัยหนุ่ม และก็เพราะแบบนี้ เขาจึงรับเงินมาทำภารกิจที่นี่ ทว่ากับผู้หญิง เขายังไม่รู้สึกสนใจอะไร