ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 41

รถของฟางหลันหลันขับเคลื่อนอย่างรวดเร็วปานลมกรด รถแล่นทะยานวิ่งออกไปทางเขตเมืองหลูหยาง และทิศทางมุ่งหน้าห้อตะบึงไปทางเชิงเขา

เจียงเฉิงเองก็เคยได้ยินว่าทางด้านนี้มีสนามแข่งรถ ตำแหน่งที่ตั้งของมันอยู่บริเวณเนินเขา แต่ละเส้นทางวนรอบภูเขาคดเคี้ยวเป็นจุดยุทธศาสตร์ที่ยากจะเข้าถึง เพราะเลนรถก็รกไม่เป็นระเบียบ เลยเกิดอุบัติเหตุรถยนต์ขึ้นบ่อยครั้ง คิดไม่ถึงเด็กผู้หญิงอย่างฟางหลันหลันคนนี้ จะกล้ามาสถานที่แบบนี้อยู่บ่อยๆ

รถวนรอบภูเขาที่เป็นเส้นทางคดเคี้ยวอย่างต่อเนื่อง และฟางหลันหลันแสดงทักษะการขับรถของตัวเองบ้างเป็นบางเวลา ไม่เธอก็เร่งความเร็ว ไม่ก็หักโค้งอย่างกะทันหัน

ฟางหลันหลันอยากจะเห็นสายตาของคนอื่นที่ภาคภูมิใจกับตัวเอง แต่เจียงเฉิงที่นั่งอยู่ข้างเธอกลับไม่มีปฏิกิริยาตอบสนองอะไรกลับมาเลย สีหน้าเย็นชามาก จนกระทั่งทำท่าเหมือนต้องการจะนอน

“น่าเบื่อจริงๆ!”

ฟางหลันหลันเหลือบมองเจียงเฉิงด้วยสายตาดูแคลน อีกทั้งเหยียบคันเร่งแบบแรงๆ ความเร็วแรงของรถเลยทะยานเพิ่มขึ้น

รถยังไม่ถึงสถานที่จอดรถเลย เสียงของดนตรีก็ดังมาแต่ไกล ชัดเจนว่าเธอมาถึงสนามแข่งรถแล้ว

เจียงเฉิงอยู่ไกลๆมองเห็นแสงไฟระยิบระยับของรถที่วิ่งไล่แซงกันไปมาบนถนนเส้นเล็กๆบนภูเขา ด้วยระดับความเร็วและแรง อย่างนั้นเงินเดิมพันของการซิ่งรถอยู่สถานที่แบบนี้ จะต้องมากมายมหาศาลแน่นอนเลย และมีความเป็นไปได้ว่าฝ่ายใดฝ่ายหนึ่งแพ้ จะต้องสิ้นเนื้อประดาตัวกัน

แน่นอนว่ายกเว้นคนอย่างฟางหลันหลันที่มีครอบครัวร่ำรวยแบบนี้

“พี่เฟิง รถคันนั้นน่าจะเป็นรถของคุณหนูฟางนะ!”

ลูกน้องที่อยู่ข้างกายซ่งเฟิงชี้รถสปอร์ตคันสีเหลืองที่เพิ่งจะเร่งเครื่องเข้ามาในที่จอดรถ

“อย่าพูดซี้ซั้ว ครั้งก่อนคุณหนูฟางนั่นบาดเจ็บซะขนาดนั้น จะหายไวเร็วขนาดนั้นได้ยังไง”ซ่งเฟิงพูด พร้อมกับสูบบุหรี่ไปด้วย

แต่เพิ่งจะพูดจบ ซ่งเฟิงก็ได้เห็นฟางหลันหลันลงมาจากรถจริงๆ เขาตื่นตะลึงกันไปชั่วขณะเลย

ครั้งก่อนฟางหลันหลันแข่งรถกับเขาจนเกิดอุบัติเหตุ ตอนนั้นบาดเจ็บสาหัสต่างพากันบอกว่าฟางหลันหลันอาจจะตายได้ ทำไมเวลาแค่ไม่กี่วัน ฟางหลันหลันถึงเหมือนคนที่ไม่เป็นอะไรเลยล่ะ?

ที่ฟางหลันหลันหายเร็วขนาดนี้ ทั้งหมดเป็นเพราะฝีมือขั้นเทพของเจียงเฉิง

“พี่เฟิง พี่ดูดิเป็นเธอจริงๆด้วย”ลูกน้องของซ่งเฟิงพูดด้วยความตื่นเต้นดีใจ“ครั้งนี้เธอมาส่งมอบรถให้พวกเราอีกแล้ว!”

ซ่งเฟิงคิดอยู่พักหนึ่ง ไม่ว่าจะพูดยังไง ยังไงฟางหลันหลันไม่เป็นอะไรถือว่าเป็นเรื่องที่ดีที่สุดแล้ว และเขาจะได้รับผลประโยชน์จากเด็กหญิงคนนี้มากมาย จะให้คนอื่นมาแย่งเป็นฝ่ายรุกไม่ได้

คิดแล้วซ่งเฟิงก็สูบบุหรี่เข้าเต็มปอด จากนั้นโยนมันทิ้งลงพื้น เหยียบดับควันไฟ แล้วเดินไปหาฟางหลันหลัน

ฟางหลันหลันพูดออกมาตามตรงว่า“พูดไร้สาระให้มันน้อยหน่อย ถ้าฉันอยากจะได้คืนกลับไปเลย แบบนั้นฉันซื้อใหม่เลยดีกว่า ฉันอยากจะชนะ นาย รีบจัดการเลนรถให้ไว ครั้งนี้ฉันชนะนายได้แน่นอน!”

พอซ่งเฟิงได้ยินว่าเป็นแค่บอดี้การ์ดเท่านั้น เขาก็ไม่ได้เห็นเจียงเฉิงอยู่ในสายตาเลย แต่ยิ้มและพูดกับฟางหลันหลันว่า“ได้สิครับ ในเมื่อคุณหนูฟางยืนยันอยากจะแข่งขัน แบบนี้ผมก็ไม่บ่ายเบี่ยงแล้ว ไม่ทราบว่าครั้งนี้พวกเราพนันอะไรกันดี?”

“นั่นไง ลัมโบร์กินีที่อยู่ข้างหลังฉันคันนั้น ถ้าฉันแพ้นายเอาไปเลย ถ้าฉันชนะ ฉันต้องการรถคันก่อนหน้านี้คืน”ฟางหลันหลันพูด แล้วชี้มือชี้ไม้ไปทางด้านหลัง

ซ่งเฟิงเห็นลัมโบร์กินีสีเหลืองคันนั้น แววตาเปล่งประกายวาววับทันที มันซื้อขายได้ถึงสิบล้านเลยนะ

“ได้เลยครับผม เดี๋ยวผมจะไปจัดการให้เรียบร้อยเลย”ซ่งเฟิงพูดออกมาด้วยความดีใจ

ซ่งเฟิงหมุนตัวเดินออกไปจากที่นี่ เขาแข่งกับฟางหลันหลันมาหลายครั้งแล้ว นอกจากเริ่มต้นที่เขาจงใจแพ้ไปไม่กี่ครั้ง ที่เหลือเขาชนะหมด แน่นอนว่าเขารู้ทักษะการขับรถของฟางหลันหลัน การแข่งขันแบบนี้ไม่ได้ต่างอะไรกับการมอบรถให้เขาเลย

“ผมว่านะคุณหนูใหญ่ คุณดูไม่ออกจริงๆเหรอว่าเขากำลังวางแผนร้ายกับคุณ?”เจียงเฉิงพูดกับฟางหลันหลัน

“วางแผนร้ายอะไรกับฉันเหรอ? เมื่อก่อนฉันชนะเขาตั้งหลายครั้ง”ฟางหลันหลันพูดด้วยความภูมิใจ“ใช่แล้ว คุณมีเงินไหม? คุณไปวางเดิมพันทางนั้นได้เลย เดิมพันว่าฉันชนะนะ!”