ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 435

“ทำไม? คลินิกว่านเชิงสู้ฝีมือการรักษาไม่ได้ เลยได้เพียงใช้ความรุนแรงเหรอ? นี่มันทำลายชื่อเสียงกิจการของเปียนว่านเชิงปู่นายเกินไปมั้ง?”

เจียงเฉิงมองเห็นหมอสองคนเดินเข้ามาทางตนเอง ส่ายหน้าพูดอย่างจำใจ

“นายว่าใครสู้ฝีมือการรักษาของนายไม่ได้?”

เปียนหยวนได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง จึงเรียกหมอสองคนให้หยุดทันใด เขาเดินเข้ามาข้างหน้าอย่างโกรธเคืองมองเจียงเฉิงอยู่

ที่จริงเขาสามารถขับไล่เจียงเฉิงไปแบบนี้ได้ แต่ว่าถ้าเป็นแบบนี้ละก็ งั้นเท่ากับยอมรับว่าฝีมือการรักษาของตนเองเทียบเจียงเฉิงไม่ได้จริงๆ คนไข้มากขนาดนี้มองอยู่ จะทำลายชื่อเสียงกิจการของคลินิกว่านเชิงเข้าจริงนะสิ

“แน่นอนว่าเป็นนายไง” เจียงเฉิงมองเปียนหยวนตอบไป

“ไอ้เวรนี่ อย่าคิดว่านายบังเอิญช่วยชีวิตคนหนึ่งบนรถไฟไว้ได้นายจะเป็นหมอแล้วนะ ที่นี่มีคนไข้มากขนาดนี้ นายกล้าแข่งกับฉันสักหน่อยไหม?” เปียนหยวนไม่เชื่อหรอกว่า ตนเองเป็นนักศึกษาดีเด่นของวิทยาลัยแพทย์จิงซือ แม้แต่หมอเถื่อนคนหนึ่งอย่างเจียงเฉิงนี้จะสู้ไม่ได้

“ได้สิ นายอยากแข่งยังไง?” เจียงเฉิงถามขึ้น

“ถ้าฉันชนะแล้วละก็ ฉันอยากให้นายคำนับทำความเคารพข้างล่างป้ายของคลินิกว่านเชิงนี้สามที ถ้าฉันแพ้ละก็ ฉันจะคำนับขอโทษนาย” เปียนหยวนจะต้องเอาความคับแค้นใจข้างในนี้ออกมาให้ได้แน่

เจียงเฉิงได้ยินการวางเดิมพันของเปียนหยวนอันนี้เข้า รีบส่ายหน้าทันที

เปียนหยวนเห็นเจียงเฉิงส่ายหน้า ยังคิดว่าเจียงเฉิงกลัวแล้ว รีบกระหยิ่มยิ้มย่องขึ้นมาทันใด ยิ้มพูดว่า “ทำไม? ตอนนี้รู้จักกลัวแล้ว? สายไปแล้ว ตอนนี้นายอยากปฏิเสธก็ต้องคำนับแล้วยอมรับผิดซะ”

“ฉันไม่ได้กลัว คือว่าการวางเดิมพันอันนี้มันเบาเกินไป เอาแบบนี้เถอะ ถ้าฉันแพ้ ฉันมาคำนับสามทีที่นี่ของนายทุกวัน เป็นเวลาหนึ่งเดือน เป็นยังไงบ้าง?” เจียงเฉิงมองเปียนหยวนอยู่พูดจาแบบนิ่งเฉย

เปียนหยวนเห็นเจียงเฉิงเพิ่มการวางเดิมพันหนักขึ้นอย่างคาดไม่ถึง รู้สึกว่าเจ้าหมอนี่คงจะไม่ได้ธรรมดาขนาดนั้น

“งั้นถ้าฉันแพ้แล้ว นายต้องการอะไร?” เปียนหยวนมองเจียงเฉิงถามด้วยเสียงเย็นชา

“ฉันต้องการคลินิกแห่งนี้ของนาย” เจียงเฉิงพูดด้วยเสียงทุ้ม

“ได้! ฉันรับปากนาย!”

ที่จริงเจียงเฉิงคิดว่าเปียนหยวนต้องไม่กล้ารับปากแน่นอน แต่เขานึกไม่ถึงว่าเปียนหยวนคนนี้จะตอบตกลงมาโดยตรง

โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่นี่เป็นย่านที่ดีที่สุดของเมืองเอกด้วย บวกกับเนื้อที่ใหญ่ขนาดนี้ ดูจากการตกแต่งดีขนาดนี้ ร้านแห่งนี้อย่างน้อยก็คุ้มราคาหลายล้าน

“คุณชายเปียน นี่......”

เปียนหยวนเห็นเจียงเฉิงตอบตกลงแล้ว เขารีบหัวเราะแบบได้ใจนิดหน่อย เขาเชี่ยวชาญต่อโรคลมบ้าหมูนี้อย่างมาก รีบเริ่มวินิจฉัยโรคและรักษาให้ชายสูงวัยคนนี้ทันที

“อาการของเขาไม่ค่อยร้ายแรงเท่าไร ผมจัดยาไปให้เดือนหนึ่ง กินแล้วรับรองว่าหายเป็นปกติ ไม่กลับมากำเริบอีก” เปียนหยวนพูดไปพลางอยากเขียนใบสั่งยาไปพลาง ครั้งนี้เขาไม่ได้สั่งยาให้มาก แต่ว่าสั่งยาให้ปกติ โดยเฉพาะอย่างยิ่งต้องแข่งขันกับเจียงเฉิงว่าใครสามารถรักษาหายได้เร็วกว่ากัน หนึ่งเดือนก็เป็นความเร็วที่สุดที่เขาพอจะทำได้แล้ว

“ขอบคุณหมอเปียนมากค่ะ” หญิงวัยกลางคนมองเปียนหยวนด้วยท่าทางซาบซึ้งใจแล้วพูดขึ้น

“หมอเปียน นี่นายก็ทำเกินเหตุไปแล้ว ทั้งที่เป็นโรคที่ฝังเข็มนิดหน่อยวันนี้ก็รักษาหายได้ ทำไมต้องให้คนอื่นกินยาตั้งหนึ่งเดือน?” เจียงเฉิงถอนหายใจพูดแบบไม่พอใจอยู่ด้านข้าง

เปียนหยวนได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง ชั่วขณะนั้นโมโหแล้ว

“อาการของเขา ถ้านายพอจะฝังเข็มแล้วรักษาให้หายได้ งั้นถือว่านายชนะ” เปียนหยวนหัวเราะเยาะพูดกับเจียงเฉิง

“ได้ ในเมื่อนายอยากจะดู งั้นวันนี้จะให้นายเปิดโลกกว้างหน่อย” เจียงเฉิงยิ้มบอกกับเปียนหยวน

พูดอยู่เจียงเฉิงก็หยิบถุงเข็มที่พกติดตัวออกมา มองทางหญิงวัยกลางคนผู้นั้น บอกว่า “พี่สาวครับ ให้ผมรักษาคุณพ่อของพี่ดูหน่อยเถอะครับ”

หญิงวัยกลางคนมองเจียงเฉิงแวบหนึ่ง เธอก็อยากจะให้เจียงเฉิงรักษามากเหมือนกัน ถ้าพอจะไม่กินยาได้ แน่นอนว่ายังไม่กินยาจะดีกว่า