ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 437

เปียนหยวนได้ยินคำพูดของเจียงเฉิงแล้ว สีหน้าทั้งหมดดูแย่ขึ้นมาในชั่วขณะนั้น เพราะก่อนหน้านี้เขาพนันกับเจียงเฉิงไว้ต่อหน้าสาธารณชน ถ้าตนเองแพ้แล้ว จะต้องยกคลินิกให้เจียงเฉิง

“นี่ถึงเป็นหมอที่จิตใจดีสิ รักษาโรคไม่เอาเงิน ไม่เหมือนคลินิกว่านเชิง บอกว่าฟรี แต่ว่าสั่งยากลับสั่งยาเป็นสองเท่า”

“ใช่ หมอเปียนบอกว่าต้องกินยาตั้งหนึ่งเดือนถึงหายได้ ผลปรากฏว่าหมอเทวดาเขาฝังเข็มนิดหน่อยก็รักษาหายแล้ว เห็นชัดว่าฝีมือการรักษาของคนอื่นเขาเป็นเลิศมากกว่า”

“ต่อไปไม่ไปตรวจที่คลินิกว่านเชิงอีกแล้ว หลอกลวงคนอื่นเกินไป”

ผู้คนไม่น้อยต่างถกเถียงกันขึ้นมาในเวลานี้ โดยเฉพาะล้วนตำหนิคลินิกว่านเชิงว่าหาเงินแบบหน้าไม่อาย ไม่คู่ควรเป็นหมอเลยสักนิดเดียว

“หมอเปียน การตกลงก่อนหน้านี้ของพวกเรา น่าจะยังนับอยู่มั้ง?” เจียงเฉิงหันหน้ามองยังเปียนหยวนทางนั้น สอบถามแบบตรงมุมปากเผยรอยยิ้ม

แน่นอนว่าเปียนหยวนไม่ยินยอมมอบคลินิกที่เปิดใหม่ของตนเองออกไป เพราะถ้าเขามอบให้ไปแบบนี้ กลับบ้านไปจะต้องโดนคนที่บ้านด่าแย่เลย แต่ว่าถ้าเขาไม่ให้ละก็ ผู้คนมากมายขนาดนั้นกำลังมองเขาอยู่ ถ้าเขากลับคำ คงพังชื่อเสียงของคลินิกว่านเชิงจนถึงที่สุด

“นับแน่นอนสิ ไม่ใช่แค่คลินิกแห่งหนึ่งเหรอ ฉันไม่เห็นอยู่ในสายตาหรอก”

เวลานี้ในใจเปียนหยวนเกลียดเจียงเฉิงแทบแย่จริงๆ ก่อนหน้าก็ทำให้ตนเองขายหน้า เวลานี้แม้แต่คลินิกที่ตนเองเพิ่งเปิดยังไม่ทันนานก็ต้องเสียมันไปแล้ว ช่างทำเกินเหตุโดยแท้

“งั้นฉันไม่ส่งหมอเปียนนะ ขอบคุณมากที่ช่วยให้สมหวัง” เจียงเฉิงหัวเราะแล้วทำมือเคารพต่อเปียนหยวนทางนั้น ถือว่าแสดงการขอบคุณต่อเปียนหยวนทางนั้นแล้ว

“เชอะ!”

เปียนหยวนรีบทำเสียงเชอะอย่างเย็นชา จากนั้นถึงพาคนเก็บข้าวของออกไปจากที่นี่ แม้กระทั่งแผ่นป้ายยังถอดไปด้วย เขามาจากเมืองหลวงยังพาหมอมาด้วยไม่น้อย แต่ว่าครั้งนี้คงได้เพียงพากลับไปด้วยกัน

เจียงเฉิงมองเห็นเปียนหยวนออกไปแล้ว หัวเราะออกมากะทันหัน ไม่พูดไม่ได้ว่าบางครั้งพบเจอกับศัตรูก็เป็นเรื่องดีมาก เดิมทีเขาวางแผนจะเสียเงินจำนวนมาก หาเช่าสถานที่ดีๆ เปิดคลินิก เวลานี้พอดีเลย ไม่เพียงไม่ต้องจ่ายเงิน แม้แต่เงินค่าตกแต่งก็ประหยัดลงมาอีก

“หมอเจียงคะ ร่างกายลูกชายฉันไม่รู้ว่าเป็นอะไร เป็นตุ่มพุพองขึ้นมาตลอด คุณดูให้หน่อย” ผู้หญิงคนหนึ่งอุ้มเด็กไว้ มาถึงด้านหน้าของเจียงเฉิงแล้วพูดขึ้น

“ได้ ไม่ต้องร้อนใจ วันนี้จะดูให้ทั้งหมด!” เจียงเฉิงหัวเราะแล้วบอกไป จึงนั่งลงด้านหลังโต๊ะ ส่วนเหยียนปิงหรูก็รีบเริ่มช่วยเจียงเฉิงจัดยา และจัดความระเบียบเรียบร้อย

เหยียนปิงหรูนึกไม่ถึงว่า เจียงเฉิงจะเอาคลินิกมูลค่าหลายล้านแห่งหนึ่งมาครองได้ง่ายดายขนาดนี้ ยังแย่งเอามาจากคลินิกว่านเชิงทางนั้นแบบใจกล้าบ้าบิ่นอีกด้วย ตอนนี้เธอช่างเลื่อมใสต่อเจียงเฉิงจริงๆ

“แต่ว่าพวกเรามาคิดชื่อให้คลินิกกันเถอะ” เจียงเฉิงคิดว่าคงเอาแต่เรียกคลินิกว่านเชิงต่อไปไม่ได้ จะซ้ำกับชื่อคนอื่นเขา

เหยียนปิงหรูได้ยินคำพูดของเจียงเฉิง จึงคิดขึ้นมาแบบจริงจังทันทีเช่นกัน

“ไม่สู้เรียกหอชุบชีวิตกันเถอะ” เหยียนปิงหรูนึกถึงชื่อนี้ได้ รีบบอกกับเจียงเฉิงทันใด

เจียงเฉิงก็รู้สึกว่าชื่อนี้ไม่เลวเหมือนกัน ดังนั้นเขาจึงพยักหน้าแล้ว สรุปเป็นชื่อที่หญิงสาวตั้ง ถึงได้ละเอียดอ่อนขนาดนี้ รู้สึกว่ายังยอดเยี่ยมมาก

“งั้นเรื่องราวอย่างอื่นต้องการเธอไปทำเองแล้ว ฉันจะไม่ยุ่งด้วย” เจียงเฉิงรีบหัวเราะแล้วพูดกับเหยียนปิงหรู

“นั่นย่อมแน่นอนอยู่แล้ว คุณช่วยฉันมามากขนาดนี้แล้ว ต่อไปนี้มอบให้ฉันจัดการทั้งหมดเลยค่ะ” เหยียนปิงหรูเตรียมพร้อมต่างๆ นานาสำหรับเปิดคลินิกไว้เรียบร้อยแต่แรก เรื่องระเบียบการรับสมัครคนอะไรพวกนี้ เธอวางแผนไว้ในใจทั้งหมด ดังนั้นย่อมรู้ชัดเจนอยู่แล้ว

เหยียนปิงหรูทำงานยุ่งอยู่ที่คลินิกจนดึกมาก เจียงเฉิงถึงส่งเหยียนปิงหรูกลับบ้าน ตอนที่มาถึงหน้าประตูบ้าน เจียงเฉิงเพิ่งเตรียมกลับไป เหยียนปิงหรูก็ตะโกนเรียกเขาไว้แล้ว