ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 458

“คนแบบนี้ พวกนายบอกฉันว่าเขาเป็นแค่บุรุษพยาบาล เป็นสวะไร้ปะโยชน์ที่ไม่มีความก้าวหน้างั้นเหรอ?”

ปัง!

สวี่ฉางเซิงพูดแล้วก็ตบโต๊ะแรงๆอีกครั้ง พลันก่นด่าว่า “ถ้าแบบนี้ยังเรียกว่าไม่มีความก้าวหน้า งั้นพวกนายยังอยากจะให้เขาก้าวหน้ายังไงอีก?”

สวี่ฉางเซิงโกรธจัดจนเส้นเลือดบนหน้าผากปูดโปน เขาไม่เคยรู้สึกโกรธขนาดนี้มาก่อน ทั้งที่หลานเขยเขายอดเยี่ยมขนาดนี้ แต่กลับถูกคนในบ้านตั้งแง่ใส่ ซ้ำยังถูกดูหมิ่นเหยียดหยาม นี่มันจะมากเกินไปแล้ว

สีหน้าของสวีหย่ากับสวี่เหลียงล้วนดูย่ำแย่เหมือนกินอุจจาระ ไม่ว่ายังไงพวกเขาก็คิดไม่ถึง ว่าแท้จริงแล้วเจียงเฉิงจะเก่งกาจขนาดนี้ ซ้ำยังสร้างเนื้อสร้างตัวที่หลูหยางได้ถึงขนาดนี้จนชวนอึ้ง

“ไม่ว่าจะยังไงเขาก็ยังคงเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านที่ไร้น้ำยาอยู่ดี” สวีหย่าพูดเสียงเบาอย่างไม่พอใจ

“ใครบอกว่าเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านก็คือไร้น้ำยา? ถ้าหลานฉันเป็นลูกเขยแต่งเข้าบ้านแล้วได้ขนาดนี้ งั้นฉันก็ยังรู้สึกภาคภูมิใจด้วยซ้ำ” สวี่ฉางเซิงพูดแล้วมองไปที่สวี่เหลียงอย่างเย็นชา

ก็จริง ตอนนี้มาดูหลานชายทั้งสองคนของเขา คนหนึ่งสวี่เหลียงคนหนึ่งสวี่เจี้ยน ทั้งคู่เทียบเจียงเฉิงไม่ติดเลยสักนิด เขาเข้าใจเจียงเฉิงและจื้อจุนผิดไปแล้วจริงๆ

“จากนี้ไปตระกูลสวี่ของเราก็พึ่งเจียงเฉิงเป็นหน้าเป็นตาให้แล้ว ถ้าใครกล้ากลั่นแกล้งเขาอีก ระวังฉันจะลงโทษให้เข็ด” สวี่ฉางเซิงพูดแล้วก็ตบโต๊ะแรงๆอีกไม่กี่ที

สวีหย่าฟังออกแล้ว ว่าปู่เธอกำลังเตือนเธออย่างชัดเจน ทว่าเธอไม่ยอมเชื่อฟังหรอกนะ ยังไงซะ รอแฟนเธอกลับมาเมื่อไหร่ ก็จะให้เจียงเฉิงได้เจอดีแน่

“หึ!”

สวีหย่าทำเสียงขึ้นจมูก ก่อนจะลุกขึ้นยืนแล้วจากไป สวี่จื้อหาวเห็นท่าทางของลูกสาวตัวเองก็รู้สึกจนใจ เพียงแต่ยังว่าอะไรไม่ได้

ตอนกลางคืน เปียนหยวนก็กลับมาถึงบ้าน คนในบ้านกำลังกินข้าวเย็นกัน เพียงแต่เปียนหยวนไม่ได้พูดถึงเรื่องที่ตัวเองเสียคลินิกให้เจียงเฉิง

“เปียนหยวน นายบอกว่าจะฝึกฝนตัวเองที่เมืองหัวตงไม่ใช่เหรอ ทำไมถึงกลับมาเร็วขนาดนี้” เปียนเฉียนฟานถามลูกชายตัวเอง

“พ่อ ผมมีเรื่องที่โรงเรียนนิดหน่อย ก็เลยกลับมาก่อนน่ะ” เปียนหยวนไม่กล้าพูดเรื่องนี้ เพราะหากพูดไปแล้ว ปู่เขาก็อาจจะหักขาเขาก็ได้

”เสี่ยวหยวน นายมีเรื่องอะไรปิดบังเราหรือเปล่า?” เปียนว่านเชิงถามเปียนหยวนด้วยแววตาเย็นเยือก

เปียนว่านเชิงเป็นถึงผู้นำตระกูลเปียน สีหน้าดูน่าเกรงขามมากๆ โดนเฉพาะสายตาที่เหมือนมีความสามารถอ่านใจคนได้ ทันทีที่เขาถาม เปียนหยวนก็พลันกระวนกระวายใจทันที