ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 463

“นาย—“

เจียงเฉิงเองก็คิดไม่ถึง ว่าชายสกินเฮดคนนี้จะไร้สมองขนาดนี้ ถึงกับขว้างโทรศัพท์เขาจนแตก

“ฉันทำไม? กล้าข่มฉันงั้นเหรอ? แกก็ไม่ส่องกระจกดูตัวเองซะบ้าง แกเหมือนคนที่รู้จักกับท่านประธานโจวสักที่ไหน ซ้ำยังจะให้ฉันรับโทรศัพท์อีก? อยากหาคนมาหลอกฉันหรือไง?” ชายสกินเฮดมองเจียงเฉิงด้วยสีหน้าเหยียดหยาม

“สามี คุณสุดยอดมากเลย” เหม่ยหุ้ยเอ่ยชมชายสกินเฮด พลางกอดแขนเขาเอาไว้

ชายสกินเฮดเองก็มองเหม่ยหุ้ยด้วยสีหน้าได้ใจ เขารู้สึกว่าการกระทำนี้ของตัวเองช่างหลักแหลมซะจริงๆ

“เฮ้อ โง่เกินเยียวยาแล้วจริงๆ” เจียงเฉิงถอนหายใจอย่างระอาเล็กน้อย พลางส่ายศีรษะ

“แกว่าใครโง่?” ชายสกินเฮดได้ยินเจียงเฉิงพูดดังนั้นก็พลันเอ่ยถามอย่างโกรธเกรี้ยว

“จะเป็นใครได้นอกจากนาย เดิมทีเรื่องอาจจะยังไม่ร้ายแรงขนาดนี้ แต่นายทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่เอง” เจียงเฉิงเอ่ยอย่างเอือมระอา

สวี่ฉิงเองก็หมดคำพูด เธออยากจะออกไปตั้งหลายครั้งแล้ว แต่เหม่ยหุ้ยกลับจะรั้งเธอเอาไว้ให้ได้ แม้แต่ผู้ชายคนนี้ก็ทำให้เรื่องเล็กกลายเป็นเรื่องใหญ่ น่าจนใจจริงๆ

“ฉันทำให้มันกลายเป็นเรื่องใหญ่แล้วจะทำไม? ถ้าแกไม่คุกเข่าขอโทษฉัน ฉันจะทำให้แกร้องไห้หาพ่อหาแม่แน่” ชายสกินเฮดเอ่ยกับเจียงเฉิงอย่างเหิมเกริม

“ก็จริงที่จะมีคนคุกเข่าขอโทษและจะร้องไห้ด้วย เพียงแต่คนคนนั้นไม่ใช่ฉันแน่ๆ” เจียงเฉิงเอ่ยกับชายสกินเฮดตรงหน้าอย่างเรียบเฉย

ชายสกินเฮดเห็นเจียงเฉิงใจเย็นขนาดนี้ พบว่าหากเขาไม่ให้มันได้เจอดีสักหน่อย มันก็จะไม่มีทางยอมรับผิด คิดได้ดังนั้นเขาก็กำลังจะเรียกรปภ. มาสั่งสอนเจียงเฉิง

ทว่าทันใดนั้น จู่ๆโทรศัพท์เขาก็ดังขึ้น เขาสงสัยครู่หนึ่ง พลันรีบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาดู แล้วพบว่าเป็นสายจากโจวข่าย

เมื่อเห็นว่าโจวข่ายโทรมา ชายสกินเฮดก็พลันใจเต้นระส่ำ สีหน้าของเขาไม่สู้ดีในทันที คงไม่บังเอิญขนาดนี้หรอกมั้ง เจียงเฉิงเพิ่งบอกว่าโทรหาโจวข่ายได้ไม่ทันไร อีกฝ่ายก็โทรมาหาเขาแล้ว

ทว่าชายสกินเฮดก็ยังเชื่อ ว่าคนที่แต่งตัวซอมซ่ออย่างเจียงเฉิง ไม่มีทางจะรู้จักกับคนระดับสูงอย่างโจวข่ายแน่ๆ ดังนั้นเขาจึงเบาใจและกดรับสายอย่างใจกล้า

“ฮัลโหล ท่านประธานโจว ทางนี้ทุกอย่างราบรื่นดีครับ คุณไม่ต้องกังวล” ชายสกินเฮดพูดอย่างประจบเอาใจทันที

“ราบรื่นงั้นเหรอ?”

น้ำเสียงเย็นเยือกของโจวข่ายดังลอดออกมาจากโทรศัพท์ว่า “ฉันถามนาย เมื่อกี้ทำไมนายไม่รับสายฉัน?”