ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 47

ฟางหลันหลันดีพอกับหวูห้าวแล้ว เธอไม่ได้เปิดโปงเรื่องจริงที่เขาทำกับตัวเอง ผลสรุปเขายังมาลงมือกับตัวเอง คนแบบนี้จะต้องถูกลงโทษอย่างเฉียบขาด

ดังนั้นฟางหลันหลันเลยได้โทรเล่าเรื่องราวที่ตัวเองประสบพบเจอมาให้พ่อฟัง แล้ววางสาย

“ทำไมคุณถึงปล่อยเขาไป?”หลังจากวางโทรศัพท์แล้ว ฟางหลันหลันเลยเบิกตาโพลงกว้างถามเจียงเฉิง

“ก็ไม่มีอะไร ผมแค่รับผิดชอบดูแลความปลอดภัยคุณ เรื่องอื่นผมไม่สนใจ”

พูดแล้วเจียงเฉิงก็หมุนตัวเดินออกไปจากตรงนี้ เดิมทีเรื่องการจับกุมคนก็ไม่ใช่หน้าที่เขา อีกทั้งเขาเชื่อว่า อาศัยอำนาจของตระกูลฟาง ต่อให้หวูห้าวเผ่นหนีไปได้ชั่วคราว พวกเขาก็จับกลับมาได้อีกอยู่ดี

ฟางหลันหลันเห็นเจียงเฉิงเดินจากไปทั้งอย่างนี้ เธอยิ่งไม่พอใจมากขึ้น เธอเป็นคุณหนูใหญ่มาตั้งนาน ตั้งแต่ไหนแต่ไรมาเป็นเธอพูดอะไรคนอื่นก็ฟังอย่างนั้น แต่เจียงเฉิงคนนี้ไม่ฟังเลยสักนิดหนึ่ง

ถ้าไม่ใช่ฟางหลันหลันยังจะขอร้องเจียงเฉิงเรียนดริฟต์รถนะ เธอจะโมโหใส่ไปตรงๆแล้ว

ฟางหลันหลันด่าตามหลังเจียงเฉิงอยู่ไม่กี่ประโยค แล้วรีบตามไป พูดว่า“อย่างนั้นก็ดี คุณปล่อยคนที่ทำร้ายฉันหนีไป ฉันไม่ตามหาความรับผิดชอบจากคุณก็ได้นะ แต่นายต้องสอนฉันดริฟต์รถ”

“มาแนวนี้อีกแล้ว คุณคิดว่าแผนการเดียวกันมาใช้ซ้ำรอบที่สอง มันจะมีประโยชน์ไหม?”เจียงเฉิงพูดแล้วมองฟางหลันหลัน

ฟางหลันหลันกลืนไม่เข้าคายไม่ออกทันที ที่แท้เจียงเฉิงก็ดูแผนการของเธอออก

เจียงเฉิงก็เพิ่งจะได้สติกลับมา ก่อนหน้านี้ฟางหลันหลันบอกจะให้ตัวเองเป็นแฟน ชัดเจนว่าเล่นใช้กลอุบาย อยากให้ตัวเองรับข้อเสนอแรกในการเป็นบอดี้การ์ดของเธอ

ครั้งนี้ก็ใช้กลอุบายเหมือนกันอีก แกล้งทำเป็นไม่หาเอาความรับผิดชอบจากตัวเอง ข่มขู่ตัวเองให้สอนดริฟต์รถ เจียงเฉิงไม่มีทางติดกับดักอีกหรอกนะ

คุณหนูใหญ่คนนี้ฉลาดแสนซน คนไม่ระวังหน่อยก็ติดกับดักไปละ

เจียงเฉิงพูดแล้วเดินไปที่รถของฟางหลันหลัน พูดขึ้นว่า“เวลาล่วงเลยมามากแล้ว พวกเรากลับกันเถอะ”

ฟางหลันหลันทำอะไรเจียงเฉิงไม่ได้ เธอคิดอย่างละเอียดถี่ถ้วนแล้ว รับมือกับคนอย่างเจียงเฉิง จะต้องชิงไหวชิงพริบ โจมตีไม่ได้เลย

ฟางหลันหลันโยนกุญแจรถให้เจียงเฉิงแล้วพูดว่า“รถคันนี้ ให้คุณ”

“ให้ผม?”

เจียงเฉิงรับกุญแจที่ฟางหลันหลันโยนมา พูดด้วยความแปลกใจว่า“สิ่งนี้มีค่าเกินไปแล้วไหม?”

ความเป็นจริง รถคันนี้ ไม่ใช่รถที่ธรรมดา คิดไม่ถึงว่าเด็กหญิงคนนี้ อยากจะให้คนก็ให้เลย?

เดิมหวูห้าวนึกว่าแขนของตัวเองถูกทำให้ข้อต่อเคลื่อนหรือหลุด หาหมอแพทย์แผนจีนเชื่อมติดเข้าก็จบแล้ว แต่คิดไม่ถึงว่าหมอแพทย์แผนจีนคนนี้จะบอกว่าไม่มีวิธี

หมอแพทย์แผนจีนตกใจจนเหงื่อเม็ดใหญ่ท่วมศีรษะ รีบพูดขึ้นว่า“คุณครับ แขนของคุณไม่ได้หลุดแบบธรรมดา เหมือนจะมีทักษะเฉพาะทำให้แขนหลุดลงมานะ หมอไม่มีวิธีแล้วจริงๆ”

หมอแพทย์แผนจีนคนนี้เป็นหมอจะสิบปีแล้ว เคยรักษาคนไข้มาตั้งมากมาย แต่ไม่มีสักคนหนึ่งที่มีอาการแปลกแบบนี้

ตอนนี้หวูห้าวถึงได้ตระหนักถึงความรุนแรงของปัญหา ตอนแรกเขานึกว่าเจียงเฉิงเป็นหมอธรรมดาทั่วไป คิดไม่ถึงเลยว่าไม่เพียงชกต่อยเก่ง ทักษะทางการแพทย์ยังเยี่ยมยอดอีกด้วย

“จบแล้ว จบเห่หมดแล้ว!”

หวูห้าวอ่อนเปลี้ยเพลียแรง นั่งลงกับพื้น แขนเขาเป็นแบบนี้วิ่งหนีได้ไม่ไกลหรอก เมื่อทำให้ตระกูลฟางไม่พอใจ มีเพียงแค่เส้นทางแห่งความตายแล้ว

หวูห้าวเพิ่งจะเข้าใจ แท้ที่จริงแล้วเจียงเฉิงทำเป็นปล่อยเขา ความเป็นจริงคือไม่ได้คิดจะปล่อยเขาเลย คนคนนี้ น่ากลัวจริงๆ

ตอนที่หวูห้าวกำลังคิด ทันใดนั้นห้องประตูถูกเปิดออก ผู้ชายสวมใส่สูทสีดำจำนวนหนึ่งเดินเข้ามาพูดว่า“หวูห้าว บอสต้องการพบนาย”

ครั้งนี้ฟางหลันหลันตกใจอย่างรุนแรง เธอต้องโทรศัพท์บอกที่บ้านแน่นอน ฟางเจี้ยนกั๋วเองก็โมโหแทบบ้า เลยรีบสั่งค้นหาตัวของหวูห้าว กล้ามารังแกลูกสาวเขา หวูห้าวจะต้องเตรียมชดใช้ไว้ด้วย