“ไม่ต้องหรอก ผมนอนบนพื้นก็สบายดี”เจียงเฉิงรู้สึกว่าค่อนข้างกลืนน้ำลายลงคอลำบาก
เวลานี้สวี่ฉิงเย้ายวนน่าหลงใหลมาก เดิมก็เป็นคนสวยอยู่แล้ว ตอนนี้ใส่ชุดนอนดึงดูดคนอย่างนี้ เรือนร่างที่สมบูรณ์แบบอย่างนี้ ถ้าหากนอนเตียงเดียวกันจริงๆ คนเป็นผู้ชายควบคุมตัวเองไม่ได้หรอกนะ
เพราะฉะนั้นเจียงเฉิงเลยปฏิเสธคำเชื้อเชิญของสวี่ฉิง ถึงยังไงเมื่อก่อนสวี่ฉิงก็เป็นอาจารย์ของเขา ในใจของเจียงเฉิงข้ามผ่านจุดนี้ไปไม่ได้
ส่วนสวี่ฉิงเองก็ปลุกความกล้าหาญครั้งใหญ่ขึ้นมาถึงได้พูดอย่างนี้กับเจียงเฉิง ในเมื่อเจียงเฉิงไม่ยินยอม เธอก็ไม่มีเหตุผลอะไรจะต้องพูดซ้ำอีก
สวี่ฉิงไม่ได้พูดอะไรเลย เธอนอนหันหลังให้เจียงเฉิงอยู่บนเตียง
เจียงเฉิงเห็นสวี่ฉิงเป็นแบบนี้ น่าจะโกรธแล้ว ยังไงนี่ก็เป็นคำเชื้อเชิญของคนสวย ปฏิเสธไปแบบนี้ เหมือนไม่ค่อยไว้หน้าเลย
เจียงเฉิงรู้สึกเสียใจทีหลังขึ้นมาทันที ถึงยังไงตอนนี้ตัวเองก็อยู่ในฐานะสามีของสวี่ฉิง หรือว่าตัวเองไม่ควรปฏิเสธ กลับกันเหมือนกับที่พ่อสวี่ฉิงพูดว่า ผู้ชายควรที่จะเป็นฝ่ายเข้าหาสักหน่อย
แต่เขาพูดออกไปแล้ว เจียงเฉิงก็ไร้หนทางที่จะพูดใหม่ เลยจำใจต้องหยิบเอาผ้าห่ม ออกมาปูบนพื้น
ทั้งคืนไม่มีคำพูดใดๆ
“เมีย วันนี้ผมลา พวกเราออกไปเที่ยวกันเถอะนะ”เจียงเฉิงมองสวี่ฉิงแล้วพูด
สวี่ฉิงได้ยินเจียงเฉิงพูด ก็ชะงักงันไปสักครู่หนึ่ง เมื่อก่อนเจียงเฉิงไม่เคยนัดหมายเธอเลย และทั้งสองไม่เคยออกเดทกันด้วย
ตอนที่สวี่ฉิงชะงักงันไม่ได้พูดอะไร สวี่จื้อจุนเลยพูดว่า“ดี พ่อว่านะ ทั้งสองคนไม่ควรยุ่งอยู่แต่กับงาน ออกไปเดินเล่นถือเป็นเรื่องดี แม่ว่ายังไง?”
เมื่อคืนนี้เย่จู้ผิงพูดโน้มน้าวใจสวี่ฉิงตรงจุดนี้มาแล้ว ว่าให้ทั้งสองคนออกไปใกล้ชิดสร้างสัมพันธ์กัน เลยรีบพูดว่า“ใช่ๆ ทางฝั่งโรงพยาบาลเดี๋ยวแม่จะช่วยพวกลูกแจ้ง พวกลูกออกไปเที่ยวกันสักหน่อยเถอะนะ”
เย่จู้ผิงกลัวสวี่ฉิงปฏิเสธ เลยใช้ขาเขี่ยสวี่ฉิงอยู่ใต้โต๊ะ
“ได้สิ”สวี่ฉิงรีบตอบตกลง ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น แล้วดื่มโจ๊ก
หลังจากกินอาหารมื้อเช้าเสร็จ สวี่ฉิงเลยไปเปลี่ยนชุด ตอนสวี่ฉิงออกมาอีกครั้ง เจียงเฉิงมองจนมึนงงแล้ว
วันนี้สวี่ฉิงใส่ชุดเดรสสีขาวนวล ที่คอขาวละออสวมสร้อยทองคำขาว และจี้สร้อยละเอียดงดงามย้อยลงมาตรงกลางร่องอกเธอ ดึงดูดให้คนคิดเตลิดจิตนาการไปไกล
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง