“คนไม่น้อยเลยนะ”สวี่ฉิงพูดด้วยความแปลกใจเล็กน้อย
“ใช่นะสิ ร้านชานมมีร้านนี้ร้านเดียว ไม่มีร้านอื่นแล้ว เพราะฉะนั้นโดยเบื้องต้นมาตอนไหนก็จะต้องต่อคิวยาวเหยียดแบบนี้ล่ะ”เจียงเฉิงพูดอธิบาย
ในที่สุด ต่อคิวมาครึ่งชั่วโมงกว่าแล้ว มองดูใกล้ถึงคิวสวี่ฉิงกับเจียงเฉิงแล้ว ทันใดนั้นมีผู้หญิงคนหนึ่งฉีดน้ำหอมเกรดต่ำมาแทรกคิวยืนตรงหน้าสวี่ฉิง
สวี่ฉิงเองก็คิดไม่ถึงว่าจะมีคนที่ไม่มีมารยาทแบบนี้ เธอต่อแถวมาตั้งนาน คิดไม่ถึงว่าคนคนนี้จะมาแทรกแซงคิวอยู่ตรงหน้าเธอ
“คนคนนี้ทำไมแทรกแซงคิวล่ะ พวกเรายืนต่อนานแล้ว เธอเป็นอะไร?”
“หุบปากเลย พี่หยานคนนั้น ทั้งห้างสรรพสินค้านี้เป็นของแฟนเธอ อย่าพูดมาก”
คนที่ต่อแถวอยู่ด้านหลังรู้ที่มาที่ไปของพี่หยานคนนี้อย่างชัดเจน สามารถครอบครองห้างสรรพสินค้าหนึ่งชั้นได้ จะต้องไม่ใช่คนธรรมดาทั่วไปที่ยุแหย่ทำให้ไม่พอใจได้แน่นอน เพราะฉะนั้นคนที่อยู่ด้านหลังเลยแบบมีเรื่องน้อยทุกข์น้อยไว้ถือเป็นเรื่องดี เลยต่างพากันเงียบ
“สวัสดีค่ะ รบกวนคุณไปต่อคิวด้านหลังด้วยนะคะ”แม้ว่าสวี่ฉิงจะได้ยินคำพูดพวกนี้ แต่เธอไม่สนใจสิ่งเหล่านั้น เลยพูดออกมาตรงๆเลย
พี่หยานได้ยินสวี่ฉิงพูด เลยหันมาช้าๆ คางแหลมจนจะไถนาได้ หน้าอกใหญ่จนไม่ธรรมชาติเลยสักนิดหนึ่ง
เธอรู้ว่าตัวเองศัลยกรรม หน้าอกก็เสริม เห็นสวี่ฉิงที่สวยธรรมชาติสรรสร้าง อีกทั้งไม่เคยเสริม เธอแสดงออกถึงความอิจฉาริษยาอย่างชัดเจน ถามขึ้นด้วยสีหน้าไม่พอใจว่า“เธอว่าอะไรนะ?”
“ฉันพูดว่าเชิญคุณไปต่อคิวด้านหลังด้วยค่ะ”สวี่ฉิงพูดอย่างเย็นชา เธอไม่ชอบการต่อแถวแทรกคิวอย่างไม่ยุติธรรมแบบนี้
พี่หยานทำเหมือนได้ยินเรื่องตลกขบขัน หัวเราะอย่างเยือกเย็นออกมา แล้วยกมือขึ้นผลักสวี่ฉิงแรงๆ ด่าทอว่า“แกนี่มันกล้ามากนะ ไม่มีตาเอาซะเลย รู้ไหมว่าฉันเป็นใคร? กล้าให้ฉันไปต่อคิวเหรอ?”
สวี่ฉิงถูกผลักอย่างกะทันหัน จนแทบจะยืนประคองตัวไม่ได้ โชคดีเจียงเฉิงประคองอยู่ด้านหลัง เขารีบถามด้วยความเป็นห่วงว่า“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?”
“ไม่เป็นไร”สวี่ฉิงส่ายหน้า
เจียงเฉิงจ้องเขม็งใส่ผู้หญิงที่อยู่ตรงหน้า เดิมทีเขานึกว่าพวกชอบแทรกแซงคิวเวลาถูกตักเตือนแล้ว จะยอมไปต่อคิวแน่นอน คิดไม่ถึงว่าเธอยังไม่ยอมอีก
“ขอโทษภรรยาผมเดี๋ยวนี้!”เจียงเฉิงมองและพูดกับผู้หญิงคนนั้นด้วยน้ำเสียงเย็นชา
“ภรรยาแกเหรอ?”พี่หยานมองพิจารณาเจียงเฉิงอยู่ครู่หนึ่ง แล้วพูดเยาะเย้ยว่า“แกนี่ไม่ดูการแต่งตัวของตัวเองเลย ฉันว่าแกเป็นหนุ่มหน้าตาหล่อเหลาที่นังแพศยาคนนี้เลี้ยงดูใช่ไหม?”
“ถ้าคุณกล้าพูดอีกหนึ่งคำนั้น เชื่อไหมว่าผมจะฉีกปากของคุณ!”
เจียงเฉิงมองพี่หยานด้วยความโมโห เจียงเฉิงได้ให้คำมั่นสัญญาแล้ว ว่าจะดูแลสวี่ฉิงให้ดี อย่างนั้นก็ไม่มีทางยินยอมให้ใครมาทำร้ายเธอได้หรอก รวมถึงพูดจาทำร้ายก็ไม่ได้
“ฉันจะเรียกมันว่านัง……”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง