ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 53

สวี่ฉิงได้ยินเจียงเฉิงพูดอย่างนี้ เธอรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมาอย่างแปลกประหลาด มันเป็นความรู้สึกที่ไม่ได้พบพานมานาน

สวี่ฉิงก็รู้ แม้เธอจะแต่งงานกับเจียงเฉิงแล้ว แต่ไม่กี่ปีมานี้ เธอไม่เคยมีความใกล้ชิดกับเจียงเฉิงมาก่อนเลย อย่างมากอยู่ต่อหน้าผู้คน เธอก็แค่ควงแขนเขาเท่านั้นเอง

เมื่อพูดมาอย่างนี้ ที่จริงความสัมพันธ์ระหว่างเธอกับเจียงเฉิงก็นับว่าเป็นความสัมพันธ์ฉันท์สามีภรรยาไม่ได้ แม้กระทั่งเพื่อนก็ไม่นับ

“อร่อยจริงๆด้วย ”สวี่ฉิงเสียบเข้าไปทำความคุ้นชิน หลังจากดื่มชิมคำหนึ่งเลยพูดกับเจียงเฉิง

“ผมบอกแล้ว ร้านชานมร้านนี้อร่อยมากจริงๆ”เจียงเฉิงยิ้มแล้วดื่มชานม

เจียงเฉิงพาสวี่ฉิงมาที่นี่ เพราะเขาเคยคิดว่า ถ้าเขามีแฟนแล้ว จะต้องพามาดื่มชานมที่ร้านนี้ ถึงยังไงชานมก็มีรสชาติของการมีความรัก

สวี่ฉิงดื่มชานมหวานฉ่ำ มองกลุ่มคนเดินไปเดินมาด้านนอกหน้าต่าง เธอก็ได้ทำความเข้าใจตกอยู่ในห้วงรสชาติของความรักอย่างลึกซึ้งอีกครั้ง บางทีการที่ตัวเองคบหาอยู่แบบนี้กับเจียงเฉิง น่าจะเป็นแต่งงานก่อน แล้วรักทีหลัง?

เมื่อก่อนเจียงเฉิงเหมือนท่อนไม้เลย ไม่เคยพูดคำหวานอบอุ่นใจกับสวี่ฉิงเลย ตอนนี้กลับยินยอมทำเพื่อตัวเองมากมายหลายเรื่อง สวี่ฉิงเลยรู้สึกอบอุ่นใจขึ้นมา

ตอนสวี่ฉิงกับเจียงเฉิงดื่มชานมแล้วพูดคุยกันอยู่ ด้านนอกได้มีเสียงดังเอะอะดังมา

“แม่มึงเอ้ย แฟนกูยังกล้ามาแหยม มันเบื่อใช้ชีวิตแล้วจริงๆสินะ”

ตามด้วยเสียงด่าทอ ผู้ชายคนหนึ่งมีผ้าผันแผลรอบศีรษะ แขนข้างหนึ่งยังเข้าฝึกอยู่ ได้พาลูกน้องสิบกว่าคนเข้ามาด้านในร้านชานม

สวี่ฉิงเห็นสถานการณ์อย่างนี้ รู้สึกกดดันขึ้นมาทันที เธอเดาออกด้วย ต้องเป็นคนที่ผู้หญิงบ้านั่นพามาแก้แค้นอย่างแน่นอน

แต่ตอนสวี่ฉิงเห็นแววตาเรียบเฉยมีความมั่นใจของเจียงเฉิง เธอเลยสงบสติอารมณ์ลงได้

“พี่ วันนี้พี่จะทำอะไรกันครับ?”ผู้จัดการร้านของร้านชานมเห็นท่าไม่ดี เลยรีบเดินมาถาม

ชายที่มีผ้าพันแผลพันรอบ ถือไม้เบสบอลอยู่ในมือที่ไม่บุบสลาย ทุบสิ่งของบนเคาน์เตอร์ และด่าว่า“มึงยังกล้าถามว่ากูมาทำไม? แฟนกูถูกตบอยู่ที่นี่ มึงว่าถ้ากูไม่มาที่นี่ แล้วกูจะไปไหน?”

เวลานี้พี่หยานเดินเข้ามา ร้องห่มร้องไห้พูดว่า“ผัวคะ คุณดูสิ จมูกเพิ่งจะทำมาเบี้ยวหมด หางตาที่เพิ่งจะยกขึ้นก็ตีจนมันแตกบวมเป่ง คางก็เบี้ยว”