เพี๊ยะ!
คุณชายหลิ่วสะบัดฝ่ามือตบหน้าของพี่หยาน ตะคอกด้วยความโมโหว่า“มึงหุบปาก กลับไปกูค่อยจัดการมึง ขอโทษพี่เจียงกับพี่สะใภ้ซะ”
พี่หยานถูกตบจนเซ่องง นี่มันอะไรกัน? เธอเรียกแฟนหนุ่มตัวเองมาสั่งสอนคนพวกนี้ ทำไมตัวเองถึงถูกตี อีกทั้งยังต้องขอโทษพวกมันอีก?
พี่หยานเสียใจน้ำตาคลอเบ้า เธอเพิ่งจะเข้าใจในตอนนี้ ว่าผู้ชายตรงหน้านี้เป็นคนที่ตัวเองทำให้ไม่พอใจไม่ได้
“ขอโทษ!”พี่หยานพูดด้วยน้ำเสียงทุ้มต่ำ
“เสียงดังๆหน่อย!”คุณชายหลิ่วกลัวว่าเจียงเฉิงจะรู้สึกไม่ดี เลยรีบตะคอก
“ขอโทษค่ะ พี่เจียง ฉันรู้ว่าผิดแล้วจริงๆ ต่อไปฉันไม่กล้าทำแล้วค่ะ”พี่หยานเปล่งเสียงดังออกมา
คุณชายหลิ่วรีบพูดประจบสอพลอว่า“พี่เจียง พี่ว่าแบบนี้ได้ไหม?”
“ไม่ใช่ต้องมาขอโทษฉัน ขอโทษภรรยาของฉันซะ”เจียงเฉิงพูดอย่างเย็นชา
คุณชายหลิ่วรีบใช้ขาข้างหนึ่งถีบพี่หยาน พี่หยานเลยรีบขอโทษสวี่ฉิง สวี่ฉิงไม่ใช่คนที่ไม่ยอมคน เธอพูดด้วยน้ำเสียงเย็นชาว่า“ไม่เป็นไร”
ได้ยินสวี่ฉิงตอบแบบนี้ คุณชายหลิ่วเลยทอดถอนหายใจอย่างโล่งอก รีบพูดขึ้นว่า“อย่างนั้นพี่เจียงพวกคุณทำธุระเลย ผมไปก่อนนะ”
คุณชายหลิ่วเพิ่งจะสาวเท้าได้สองก้าว เจียงเฉิงเลยรีบตะโกนว่า“หยุดก่อน!”
น้ำเสียงของเจียงเฉิงทำให้คุณชายหลิ่วตกใจตัวสั่นระริก รีบหมุนตัวกลับมาถามว่า“พี่เจียงมีอะไรจะสั่งเหรอครับ?”
เจียงเฉิงพูดอย่างราบเรียบว่า“นายทำของพังเสียหาย”
คุณชายหลิ่วหันไปมองสิ่งของที่เขาทำพังเสียหายเมื่อก่อนหน้านี้ตอนเข้ามา ใจกระตุกหวิวทันที บัดซบ ต้องโทษที่ตัวเองมือเลวทราม ไม่มีอะไรเข้ามาแล้วตอแหลเสแสร้งอะไรกันวะ
“พี่เจียง คุณวางใจ ผมรับประกันราคาเดิมเลย ……อ้อ ไม่สิ ชดเชยสิบเท่าเลยครับ”คุณชายหลิ่วรีบพูดขึ้น
เจียงเฉิงพยักหน้า คุณชายหลิ่วเลยรีบพาคนออกไป
“คุณทำอะไรเหรอคะ ถึงทำให้พวกเขาหวาดกลัวคุณขนาดนี้?”สวี่ฉิงมองเจียงเฉิงแล้วถาม
“ไม่มีอะไรหรอก อาจเป็นเพราะว่าถูกรังสีความเป็นอันธพาลของผมเอาชนะได้”เจียงเฉิงพูดอย่างราบเรียบ
สวี่ฉิงกรอกตาขาวมองบนใส่เจียงเฉิง ผู้ชายคนนี้ ถ้าบอกว่าเขาเก่งก็คิดว่าเก่งจริงๆสินะ
“ตอนนั้นจะรู้เรื่องเดทเรื่องความรักที่ไหนกัน”เจียงเฉิงทำใจให้สงบ พูดว่า“คุณล่ะ? เมื่อก่อนเคยมีความรักไหม?”
ได้ยินคำถามของเจียงเฉิง สีหน้าของสวี่ฉิงเปลี่ยนไปเล็กน้อย เธอส่ายหน้าพูดว่า “ไม่เคย”
ชัดเจนว่าสวี่ฉิงไม่อยากจะพัวพันพูดถึงปัญหานี้ เจียงเฉิงเข้าใจจุดนี้ เลยรีบพูดกับสวี่ฉิงว่า“เอาอย่างนี้ไหม ผมรู้ว่ามีสถานที่หนึ่งไม่ไกลจากตรงนี้เปิดบ้านผีสิง พวกเราไปที่นั่นกันเถอะ”
แม้เจียงเฉิงไม่รู้ว่าจะต้องเดทมีความรักแบบไหน เขาไม่มีประสบการณ์ แต่ก็เคยได้ฟังได้ยินมา พาผู้หญิงไปที่บ้านผีสิง พอผู้หญิงหวาดกลัว นั่นก็มีโอกาสที่จะได้ใกล้ชิดแล้ว
“ได้สิ”สวี่ฉิงตอบรับ ทั้งสองคนเลยเดินออกไปนอกห้าง
ขณะที่เจียงเฉิงเดินออกมาด้านนอกห้างกับสวี่ฉิง ก็เห็นเวทีตั้งตระหง่านอยู่ตรงกลางห้าง ด้านบนมีรูปแขวนอยู่ด้วย มันเป็นรูปของสวี่ฉิง และมีวงดนตรีบรรเลงเพลง ดอกกุหลาบเต็มเวทีไปหมด
สวี่ฉิงชะงักงันอยู่ที่เดิมทันที เจียงเฉิงขมวดคิ้วเป็นปม ดูเหมือนว่าจะเป็นคนที่ตามจีบสวี่ฉิงอีกแล้ว แต่ว่าครั้งนี้ค่อนข้างยิ่งใหญ่อลังการ
ตอนสวี่ฉิงกำลังชะงักงันอยู่นั้น มีผู้ชายคนหนึ่งสวมสูทลายสก๊อตสุดหรูใส่นาฬิกาหรู หวีผมเซ็ตตั้งขึ้น กระโดดลงจากเวทีถือดอกกุหลาบเดินมาทางสวี่ฉิงกับเจียงเฉิง ทุกอริยาบทที่ก้าวเดินมาประหนึ่งนายแบบ
ชายหนุ่มรูปยืนตรงหน้าสวี่ฉิง เขายื่นดอกกุหลาบมา พูดว่า“ฉิงฉิง คบกับผมอีกครั้งเถอะนะ ผมกลับมาหาคุณแล้ว”
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง