ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 84

เจียงเฉิงรู้สึกจนใจ ยัยเด็กนี่ความคิดทันสมัยดีเลยนี่ กล้าบอกว่าผู้ชายมีเมียสามสี่คนเป็นเรื่องปกติ

เมื่อกลับมาถึงโรงพยาบาล เจียงเฉิงก็ขึ้นรถตัวเอง ฟางหลันหลันตะโกนมาทางรถของเจียงเฉิงว่า “อย่าลืมล่ะว่าถ้ามีเวลาก็บอกฉัน ฉันจะเรียนซิ่งรถ”

เจียงเฉิงตอบรับคำหนึ่ง จากนั้นก็ขับรถออกจากโรงพยาบาล ภารกิจของเขาในวันนี้ก็ถือว่าเสร็จสิ้นแล้ว นอกจากฮั่วหลิงหลงที่เป็นยัยขี้อ่อยนั่น

ตอนนี้เมื่อเจียงเฉิงนึกถึงภาพที่ฮั่วหลิงหลงนั่งบนตักตัวเอง ในใจก็จะยังคงรู้สึกตื่นเต้น เพราะแต่ก่อนเขาไม่ค่อยได้ใกล้ชิดผู้หญิงมากนัก จู่ ๆถูกผู้หญิงที่จีบเก่งขนาดนี้หยอกล้อ ก็ย่อมยากที่จะทำใจให้สงบดังเดิม

“พ่อ ผมซื้อเหล้ากลับมาให้พ่อแล้ว” เจียงเฉิงวางเหล้าที่ซื้อมาไว้บนโต๊ะ

“งั้นเหรอ? ฉันดูหน่อยสิ” สวี่จื้อจุนบเปิดเหล้าขวดหนึ่ง

ขวดเหล้าเพิ่งถูกเปิดออก ก็พลันมีกลิ่นหอมของเหล้าแตะโชยจมูก สวี่จื้อจุนสูดดมครู่หนึ่ง ก่อนจะเผยสีหน้าตกตะลึงทันที “นี่......นี่คือไวน์เทียนจีที่หมักร้อยปีงั้นเหรอ?”

“ไวน์เทียนจี?” เจียงเฉิงขมวดคิ้ว ตอนนั้นเขาแค่อยากจะหลีกหนีการหยอกล้อของฮั่วหลิงหลง ดังนั้นก็จึงไม่ได้สนใจว่าเป็นเหล้าชั้นดีหรือไม่

“ใช่แล้ว เหล้าตัวนี้เป็นเหล้าที่ใช้น้ำเทียนจีหมัก มีเพียงสูตรลับของตระกูลฮั่วเท่านั้นที่สามารถหมักออกมาได้ อีกทั้งกลิ่นเหล้าที่บริสุทธิ์ขนาดนี้ อย่างต่ำก็น่าจะมีหมักเก็บมาเกือบร้อยปีแล้ว นี่......นี่มันเป็นของหายากเชียวนะ” สวี่จื้อจุนเอ่ยอย่างตื่นเต้นดีใจ

เจียงเฉิงได้ยินสวี่จื้อจุนพูดดังนั้น ในใจเองก็รู้สึกตกตะลึงเช่นกัน เขานึกว่าฮั่วหลิงหลงมากสุดก็คงจะให้แค่เหล้าทั่วไป คิดไม่ถึงเลยว่าจะเป็นเหล้าที่แพงขนาดนี้

“เจียงเฉิง นี่นายไปซื้อมาจากไหน? ซ้ำยังซื้อมาทีเดียวตั้งสี่ขวดอีกต่างหาก” สวี่จื้อจุนถามเจียงเฉิงอย่างตื่นเต้นดีใจ

เจียงเฉิงยิ้มแหย เอ่ยว่า “ไม่มีอะไร มีเพื่อนคนหนึ่งให้มาน่ะ พ่อชอบก็ดีแล้ว”

สวี่จื้อจุนไม่ใช่แค่ชอบ เขาอยากได้เหล้านี้มาไม่ใช่แค่ปีสองปีแล้ว แต่ไม่ว่ายังไงก็หาทางซื้อไม่ได้สักที คิดไม่ถึงเลยว่าลูกเขยตัวเองจะหามาให้เขาได้

ตอนนี้สวี่จื้อจุนยิ่งอยู่ยิ่งรู้สึกถูกใจลูกเขยคนนี้แล้วจริงๆ

“พ่อ ผมกลับห้องก่อนนะ ไม่งั้นจะไม่ทันเวลา” เจียงเฉิงเอ่ยกับสวี่จื้อหวิน เขาต้องฝังเข็มให้สวี่ฉิง เวลาก็เป็นปัจจัยหนึ่งที่เกี่ยวข้อง

สวี่จื้อจุนนึกว่าเจียงเฉิงจะปั๊มลูกกับสวี่ฉิง แล้วกลัวไม่ทันเวลา จึงรีบพูดยิ้มๆว่า “ได้ รีบๆเข้าล่ะ”

หลังจากที่เจียงเฉิงทำการรักษาให้สวี่ฉิงเสร็จ ก็เอ่ยถามว่า “วันนี้ที่บริษัทพ่อกับแม่ไม่มีเรื่องอะไรใช่ไหม?”

เดิมทีสวี่ฉิงจะไปซื้อเหล้ากับเจียงเฉิง ปรากฏว่าเพราะบริษัทของสวี่จื้อจุนเกิดเรื่องขึ้นก่อน สวี่ฉิงจึงถูกเรียกตัวไป

สวี่ฉิงมองเจียงเฉิงแล้วพูดว่า “ไม่ใช่เรื่องใหญ่อะไร จัดการเรียบร้อยแล้ว”

“ไม่เป็นไรจริงงั้นเหรอ?” เจียงเฉิงเคลือบแคลงเล็กน้อย ถ้าไม่มีเรื่องใหญ่อะไรจริงๆ สวี่ฉิงก็ไม่น่าจะรีบกลับบริษัทขนาดนั้น