ข้านี่แหละ ลูกผู้ชายตัวจริง นิยาย บท 85

“ไม่!”

ผู้หญิงเสื้อโค้ทได้ยินดังนั้น ก็สะดุ้งตกใจทันที เดิมทีเธอนึกว่าอีกฝ่ายปล้นเงินเสร็จก็จะปล่อยเธอไป แต่ตอนนี้ดูแล้วอีกฝ่ายไม่ได้มีความคิดแบบนี้ด้วยซ้ำ

“น้องสาว เธอไม่มีสิทธิ์ขัดขืนหรอกนะ” ชายกำยำแค่นยิ้มเสียงเย็น เขารู้อยู่แล้ว ว่าสถานการณ์แบบนี้เลี่ยงไม่ได้ที่จะถูกตำรวจตามจับ มีตัวประกันไว้คนหนึ่งก็จะยิ่งปลอดภัย

สิ้นเสียง ชายกำยำก็พลันกอดผู้หญิงเสื้อโค้ทกำลังจะจากไป ทว่าทันใดนั้น จู่ ๆ เขาก็เห็นผู้ชายคนหนึ่งยืนขวางอยู่ตรงหน้าเขา

“แกจะทำอะไร? ถ้าไม่อยากตายก็รีบไสหัวไปซะ” ชายกำยำใช้ปืนจ่อเจียงเฉิงแล้วตะโกน

“ปล่อยเธอไป ทิ้งเงินไว้ พวกแกก็ไปได้” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบ

เดิมทีเจียงเฉิงก็เป็นคนกล้าหาญและรักความยุติธรรมอยู่แล้ว แต่ก่อนเขาก็ตายเพราะช่วยเหตุไฟไหม้ เพราะฉะนั้นเรื่องในครั้งนี้เขาก็ย่อมไม่เมินเฉย

“อยากตายนักสินะ!”

ชายกำยำไม่คิดจะพล่ามกับเจียงเฉิง สถานกาณ์แบบนี้ถ้าเสียเวลาแค่หนึ่งนาทีก็จะมีความเสี่ยงมากๆ เขาสบถด่าเสียงเย็น ก่อนจะชักไกปืนยิงใส่เจียงเฉิงทันที

ปัง!

ปืนในมือของชายกำยำส่งเสียงแตกหัก ทำให้มือของเขาถูกระเบิดจนเลือดไหลเต็มมือ

“อ้าก—“

ชายกำยำกรีดร้องอย่างเจ็บปวด กุมมือที่เต็มไปด้วยเลือด เขาเองก็คิดไม่ถึงว่าปืนจะระเบิดทีเดียวแบบนี้ นี่เป็นปืนจริงกระบอกเดียวที่เขามีเชียวนะ

“ในเมื่อพวกแกไม่อยากใช้วิธีสันติ งั้นเราก็ใช้กำลังมาตัดสินกันเถอะ” เจียงเฉิงเอ่ยเสียงเรียบไปพลาง เดินไปหาชายกำยำไปพลาง

ชายกำยำเผยแววตาดุดัน ตวาดเสียงต่ำว่า “ฆ่ามันซะ”

สิ้นเสียง กลุ่มโจรก็ไปล้อบรอบตัวเจียงเฉิงไว้ทันที เจียงเฉิงหรี่ตาลง ก่อนจะกลายเป็นเงาแทรกเข้าไปในฝูงคน ทุกคนยังไม่ทันตอบสนอง ก็ถูกเจียงเฉิงต่อยจนตัวกระเด็นออกไปแล้ว

ชายกำยำเองก็ยังไม่ทันตอบสนองเช่นกัน ก็ถูกเจียงเฉิงต่อยที่หน้าอก ก่อนที่ตัวจะกระเด็นออกไป

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม?” เจียงเฉิงมองผู้หญิงเสื้อโค้ทแล้วถามเสียงเบา

“ไม่เป็นไร” ผู้หญิงเสื้อโค้ทมองเจียงเฉิงอึ้งๆ เธอมองไม่ทันด้วยซ้ำว่าเจียงเฉิงลงมือยังไง ถึงสามารถต่อยคนมากมายขนาดนั้นจนตัวกระเด็นออกไปได้

“อย่าขยับ ปล่อยผู้หญิงที่ใส่เสื้อโค้ทคนนั้นซะ!”

เสียงเย็นเยือกหนึ่งดังลอดมาจากหน้าประตูธนาคาร ณ ตอนนี้ ตำรวจสาวคนหนึ่งยืนอยู่หน้าทางเข้า รูปร่างสูงบอบบาง สวมชุดตำรวจที่ดูผึ่งผาย ขับเน้นทรวดทรงที่เย้ายวนของเธอ หน้าตาสะสวยสะกดสายตา ดวงตาแฝงไว้ซึ่งความเย็นเยือก ผมสั้นประบ่ายิ่งเน้นให้เธอดูสะอาดตาและเด็ดขาด

ตำรวจชายรอบข้างต่างรู้จักผู้หญิงเสื้อโค้ท เธอก็คือหยางหมี่ ดาราสาวชื่อดังที่โด่งดังมากๆในช่วงนี้ เธอเป็นนางฟ้าประจำใจของผู้ชายมากมาย เพราะฉะนั้นทันทีที่เธอถอดหน้ากากออก พวกเขาก็พลันรู้ว่าเธอคือใคร

มู่หรงเสวี่ยเองก็ได้ยินเสียงพูดคุยของตำรวจรอบข้าง พลันกระแอมเสียงไอทีหนึ่ง พวกตำรวจชายได้ยินก็รีบหุบปากกันทันที

มู่หรงเสวี่ยเองก็ต้องรู้จักเธออยู่แล้ว เพราะฉะนั้นเธอจึงเอ่ยทีเดียวว่า “มัดตัวพวกที่นอนอยู่บนพื้น ส่วนพวกคุณสองคนก็ไปลงบันทึกประจำวันกับฉันที่โรงพัก”

แม้เจียงเฉิงจะไม่อยากเสียเวลา แต่นี่ก็เป็นขั้นตอนจำเป็นที่เขาต้องให้ความร่วมมือ เขาจึงทำได้เพียงขึ้นรถตำรวจไปที่โรงพัก

“ชื่อสกุล!”

“เจียงเฉิง”

“เพศ!”

“คุณคิดว่าไงล่ะ?” เจียงเฉิงมองมู่หรงเสวี่ยอย่างจนใจ เดิมทีบอกว่าจะให้เขามาลงบันทึกประจำวัน ปรากฏว่ากลับพาเขามาที่ห้องสอบสวน นี่มันปฏิบัติกับเขาเป็นผู้ต้องสงสัยชัดๆ

“ให้ความร่วมมือตอบคำถามฉันดีๆ” มู่หรงเสวี่ยเอ่ยเสียงเย็น เขาสงสัยเจียงเฉิงเพราะสายตาแทะโลมของเขาเมื่อก่อนหน้านี้ ดังนั้นก็เลยพาเจียงเฉิงมาที่ห้องสอบสวน

“ผมเองก็ขอถามอะไรคุณอย่างได้หรือเปล่า?” เจียงเฉิงไม่อยากถูกกลั่นแกล้งโดยไม่มีเหตุผลหรอกนะ พลันมองหน้าอกของมู่หรงเสวี่ยเหมือนเอาคืน เอ่ยว่า “ใหญ่ขนาดนี้ ตอนทำภารกิจ มันลำบากคุณหรือเปล่า?”