ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 91

“ฝ่าบาท หากฝ่าบาทอยากทรงเสวยแล้ว สามารถเรียกนายหญิงเอาเข้ามาให้ฝ่าบาท....” เฉาจงฉวนอยากทูลตรง ๆ ว่าให้คนในตำหนักของนายหญิงเอามาถวายก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปซื้อ แต่พอขณะที่กำลังทูลกล่าวอยู่ ก็ได้เห็นสายพระเนตรอันเย็นชาที่ส่งมา เขาจึงตกใจรีบกลืนคำพูดที่จะพูดที่เหลือลงท้องไป

ฝ่าบาทกำลังทรงมีเรื่องคุ่นเคืองอะไรกับนายหญิงรึ ?

เฉาจงฉวนคิดไม่ตก

จี้อู๋เจวี๋ยถลึงพระเนตรใส่อีกครั้ง “ยังไม่รีบไปอีก !”

“พะยะค่ะ !”

ปากประตูโรงอาหารใหญ่ภายใน แท่งไอศกรีมในลังสองใบพริบตายก็ขายไปจนหมด

ส่วนคนที่ซื้อไม่ทัน ก็ได้ยินลู่ยุ๋นหลัวบอกว่าถ้าไปซื้อที่ร้านชายของตำหนักเย็นก็สามารถซื้อได้เช่นเดียวกัน บางคนจึงถือโอกาศเวลาพักช่วงกลางวันไปที่ตำหนักเย็น

ลู่ยุ๋นหลัวและหยินซวางเมื่อได้กลับถึงตำหนักเย็น ที่ปากทางร้านขายของก็ต่อแถวกันจนยาว

ดูเหมือนการไปตั้งร้านแผงลอยดักคลื่นฝูงชนผลลัพธ์จะออกมาไม่เลว

พรุ่งนี้ก็ยังดำเนินการต่อไปได้อีก

ณ วังหนิงซิน

พระพันปีหลวงที่กำลังทรงหลับพระเนตรพักผ่อน ก็ได้ยินข่าวที่แม่นมเหอไปได้สืบเสาะถามมา

“วันนี้นายหญิงของตำหนักได้เปิดร้านขายของขายจำพวกอาหารแช่เย็น ตอนนี้เหล่านางข้าหลวงและขันทีในวังต่างก็วิ่งไปซื้อกันที่ตำหนักเย็นแล้ว”

“เปิดร้านขายของในตำหนักเย็น ?” พระพันปีหลวงลืมพระเนตรขึ้นราวกับเป็นเรื่องแปลกใจ “นางช่างฉลาดยิ่งนัก”

“ต้องการให้บ่าวไปเตือนสักหน่อยมั๊ยเพคะ ?” แม่นมเหอทูลถาม

ถึงแม้การขายอาหารภายในวังจะไม่ผิดกฎระเบียบใดของตำหนักในและพระมหาราชวัง แต่นางก็ยังเป็นเพียงแค่นายหญิง การทำเช่นนี้ อาจสร้างความเสียหายต่อภาพลักษณ์ของราชวงศ์ไม่มากก็น้อย

“ไม่ต้องหรอก เจ้าไปที่ตำหนักเย็นและซื้อกลับมาสักหน่อยก็พอ เอามาให้เหล่าข้าราชบริพารในวังหนิงซินทุกคนคนละแท่ง”  หลังจากพระพันปีหลวงรับสั่งเสร็จก็หลับพระเนตรลง ทำให้คนไม่เข้าใจถึงพระราชดำริของนางได้เลย