ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 91

“ฝ่าบาท หากฝ่าบาทอยากทรงเสวยแล้ว สามารถเรียกนายหญิงเอาเข้ามาให้ฝ่าบาท....” เฉาจงฉวนอยากทูลตรง ๆ ว่าให้คนในตำหนักของนายหญิงเอามาถวายก็ได้แล้ว ไม่จำเป็นต้องไปซื้อ แต่พอขณะที่กำลังทูลกล่าวอยู่ ก็ได้เห็นสายพระเนตรอันเย็นชาที่ส่งมา เขาจึงตกใจรีบกลืนคำพูดที่จะพูดที่เหลือลงท้องไป

ฝ่าบาทกำลังทรงมีเรื่องคุ่นเคืองอะไรกับนายหญิงรึ ?

เฉาจงฉวนคิดไม่ตก

จี้อู๋เจวี๋ยถลึงพระเนตรใส่อีกครั้ง “ยังไม่รีบไปอีก !”

“พะยะค่ะ !”

ปากประตูโรงอาหารใหญ่ภายใน แท่งไอศกรีมในลังสองใบพริบตายก็ขายไปจนหมด

ส่วนคนที่ซื้อไม่ทัน ก็ได้ยินลู่ยุ๋นหลัวบอกว่าถ้าไปซื้อที่ร้านชายของตำหนักเย็นก็สามารถซื้อได้เช่นเดียวกัน บางคนจึงถือโอกาศเวลาพักช่วงกลางวันไปที่ตำหนักเย็น

ลู่ยุ๋นหลัวและหยินซวางเมื่อได้กลับถึงตำหนักเย็น ที่ปากทางร้านขายของก็ต่อแถวกันจนยาว

ดูเหมือนการไปตั้งร้านแผงลอยดักคลื่นฝูงชนผลลัพธ์จะออกมาไม่เลว

พรุ่งนี้ก็ยังดำเนินการต่อไปได้อีก

ณ วังหนิงซิน

พระพันปีหลวงที่กำลังทรงหลับพระเนตรพักผ่อน ก็ได้ยินข่าวที่แม่นมเหอไปได้สืบเสาะถามมา

“วันนี้นายหญิงของตำหนักได้เปิดร้านขายของขายจำพวกอาหารแช่เย็น ตอนนี้เหล่านางข้าหลวงและขันทีในวังต่างก็วิ่งไปซื้อกันที่ตำหนักเย็นแล้ว”

“เปิดร้านขายของในตำหนักเย็น ?” พระพันปีหลวงลืมพระเนตรขึ้นราวกับเป็นเรื่องแปลกใจ “นางช่างฉลาดยิ่งนัก”

“ต้องการให้บ่าวไปเตือนสักหน่อยมั๊ยเพคะ ?” แม่นมเหอทูลถาม

ถึงแม้การขายอาหารภายในวังจะไม่ผิดกฎระเบียบใดของตำหนักในและพระมหาราชวัง แต่นางก็ยังเป็นเพียงแค่นายหญิง การทำเช่นนี้ อาจสร้างความเสียหายต่อภาพลักษณ์ของราชวงศ์ไม่มากก็น้อย

“ไม่ต้องหรอก เจ้าไปที่ตำหนักเย็นและซื้อกลับมาสักหน่อยก็พอ เอามาให้เหล่าข้าราชบริพารในวังหนิงซินทุกคนคนละแท่ง”  หลังจากพระพันปีหลวงรับสั่งเสร็จก็หลับพระเนตรลง ทำให้คนไม่เข้าใจถึงพระราชดำริของนางได้เลย

แม่นมเหอประหลาดใจเป็นอย่างมาก

พระพันปีหลวงจงใจที่จะสนับสนุนการกระทำของนายหญิงตำหนักเย็นงั้นรึ ?

พอคิดถึงตรงนี้ แม่นมเหอก็ถวายความเคารพพร้อมกับลงไปจัดการเรื่องนี้ต่อ

ในช่วงสามวัน ข่าวสารเรื่องเครื่องดื่มและของที่เย็นของร้านขายของในตำหนักเย็นก็แพร่สะพัดไปทั้งพระมหาราชวัง

เครื่องดื่มและของที่เย็นในพระมหาราชวังได้รับการตอบรับอย่างดี

นอกจากเหล่าขันทีและนางข้าหลวงที่ผ่านมาซื้อแล้ว แม้แต่หลันกุ้ยเหรินแห่งวังหลิวหยุนก็ยังส่งนางข้าหลวงข้างกายให้แวะมาซื้อ

หลันกุ้ยเหรินเป็นคนที่ร่ำรวยและมีอำนาจมาก ทุกครั้งที่มาซื้อน้อยสุดก็ราว 100 แท่ง ได้ยินมาว่าซื้อไปเพื่อไปให้เหล่าข้าราชบริพารในวังคนละอัน และยังบอกอีกว่าต่อจากนี้หากสภาพอากาศยังร้อนอบอ้าว ข้าราชบริพารในวังหลิวหยุนทุกคนจะได้รับการปฏิบัติเช่นนี้ในทุกวัน

หลังจากนั้น เหยากุ้ยเหรินแห่งวังหลีเซี๋ยก็ส่งคนมาซื้อเช่นเดียวกัน ข้าราชบริพารของวังหลิวหยุนทุกคนจะมีแท่งไอศกรีมได้ทาน นางที่ประจำวังหลีเซี๋ยก็ไม่ยอมน้อยหน้าคนอื่นเช่นเดียวกัน

กิจการร้านขายของรับวันยิ่งดีขึ้นเรื่อย ๆ

ด้วยเหตุนี้ ก็เริ่มมีคนที่อยากจะเอาเรื่องไปรายงานให้มันใหญ่โต แต่พอต่อมาหลังจากได้ตรวจสอบกฎระเบียบทั้งหมดภายในวังแล้ว กลับพบว่าไม่มีข้อระเบียบใดในวังที่กล่าวถึง

ด้วยความหมดหวังจึงได้แต่คิดว่าตนทำเรื่องนี้ขึ้นมาเสียแรงเปล่า

ถึงขนาดที่องคมนตรีแอบพบหาขันทีและนางข้าหลวง ขอให้นำเงินไปช่วยซื้อของที่ร้านขายของตำหนักเย็นกลับมาบ้านให้กับแม่นางและบุตรสาวในครอบครัวได้ลองทาน

ว่ากันว่าถ้าซื้อเครื่องดื่มและของที่เย็นถึง 60 แท่งก็จะแถมลังไม้สั่งทำ ซึ่งลังไม้สามารถช่วยคงอุณหภูมิไว้ได้สองชั่วยามและไม่ทำให้ละลาย หากนำเอาไปเก็บไว้ที่อุโมงค์เก็บน้ำแข็งในบ้านก็จะสามารถเก็บเอาไว้ทานได้เวลานาน

ในช่วงเวลานั้นเอง เหล่าแม่นางสูงศักดิ์นอกวังล้วนภูมิใจที่สามารถลิ้มรสเครื่องดื่มและของที่เย็นของตำหนักเย็น

โดยเฉพาะช่วงไม่กี่วันนี้ในร้านขายของตำหนักเย็นได้เปิดตัวอาหารชนิดใหม่รสชาติอื่น ๆ

อย่างเช่น เกล็ดน้ำแข็งรสชาติผลไม้ต่าง ๆ ที่ทำเองกับมือ นมปั่นรสผลไม้ต่าง ๆ รวมไปถึงไอศกรีมและน้ำแข็งใส

แน่นอนว่าราคาของพวกนี้จะต้องแพงมากกว่าอยู่หน่อย

เหล่าอาหารและของหวานเย็น ๆ อันหลากหลายละลานตาราวกับได้ไปเปิดโลกใหญ่ใบใหม่ขึ้นให้กับพวกเขา