ข้ายุ่งอยู่กับทํานาในตำหนักเย็น นิยาย บท 228

ถ้าหากทุกคนได้ปลูกฝี หลังจากนี้ทุกคนก็ไม่ต้องกลัวโรคฝีดาษอีกต่อไป

เมื่อเวลาผ่านไป ภัยธรรมชาติฝีดาษนี้ก็จะไม่ปรากฏในอาณาจักรตงหลานของพวกเขาอีกต่อไป

สิ่งที่นายหญิงฮองเฮาได้ตรัสกับผู้คนในวันนั้น ในที่สุดก็กลายเป็นจริง !

โรคฝีดาษ เป็นไปได้จริง ๆ ที่ถูกพวกเขาจะเอาชนะ

งานขั้นต่อไปก็ไม่จำเป็นให้ลู่ยุ๋นหลัวต้องกังวลใจอีกต่อไป

มีทั้งผู้เฒ่าถังและผู้เฒ่าเก่อทั้งสองอยู่ จะต้องทำได้ดีกว่านางแน่นอน

ข่าวนี้ก็ถูกหลิวยู่ชึเผยแพร่ออกไปอย่างรวดเร็ว

ผู้คนในอำเภอไท่หลิงร่ำไห้ด้วยความยินดี

แม้ว่าเมืองจะยังถูกปิดอยู่และไม่สามารถออกไปได้ แต่ความกลัวที่ปกคลุมพวกเขาในหลายวันที่ผ่านมาก็ค่อย ๆ สลายหายไป

ในช่วงเวลานี้ อัตราการเสียชีวิตของผู้ป่วยขั้นวิกฤตที่ได้รับการฝังเข็มของลู่ยุ๋นหลัวก็ลดลงอย่างน่าแปลก

แต่ก่อนทุกวันจะมีผู้ป่วยขั้นวิกฤติเสียชีวิตอย่างน้อย 300-400 คนขึ้นไป

แต่หลังจากที่นายหญิงมาฝังเข็มด้วยตัวเองแล้ว ยอดผู้เสียชีวิตก็ลดลงเหลือเพียง 60-70 คนเท่านั้น

ข่าวดีเริ่มแพร่สะพัดเรียงรายกันมาอย่างต่อเนื่อง

ผู้คนในอำเภอไท่หลิงต่างเคารพรักนายหญิงฮองเฮาท่านนี้สูงเป็นประวัติการณ์อย่างไม่เคยเป็นมาก่อน

ช่างเป็นฮองเฮาที่ดีของอาณาจักรตงหลาน

ช่วงวันเวลาที่ดีได้ผ่านพ้นไป

หลังจากจำนวนผู้คนที่ได้รับการปลูกฝีทยอยมากขึ้นในอำเภอไท่หลิง หมอกทมิฬแห่งโรคระบาดที่ปกคลุมอยู่ทั่วเมืองก็ค่อย ๆ สลายไปในที่สุด

งานบูรณะยังคงดำเนินต่อไปหลังจากเกิดไฟไหม้

เงินบรรเทาภัยพิบัติของราชสำนักก็ถูกจัดสรรลงมาแล้วเช่นกัน

วัสดุอุปกรณ์ต่าง ๆ ก็ถูกส่งมาอย่างต่อเนื่องจากอำเภอใกล้เคียงต่าง ๆ

ในที่สุดอำเภอไท่หลิงก็ค่อย ๆ ฟื้นดีขึ้นวันแล้ววันเล่า

ส่วนภายในกองทหารเป่ยเยว่ก็มีข่าวพรั่งพรูออกมาไม่ขาดสายเช่นเดียวกัน

เมื่อเหล่าทหารได้รับการปลูกฝีมากขึ้นเรื่อย ๆ ผู้ติดเชื้อก็น้อยลงเรื่อย ๆ เช่นกัน

ภัยโรคฝีดาษนี้ในที่สุดก็ใกล้ถึงตอนอวสาน

ข่าวการปลูกฝีที่สามารถป้องกันโรคฝีดาษได้ก็แพร่สะพัดถึงยังราชสำนัก

จี้อู๋เจวี๋ยทรงมองไปที่สาส์นในพระหัตถ์ของเขาและเมื่อทรงอ่านกลับไปกลับมาอยู่หลายครั้ง

ถึงได้ยอมรับเชื่อมั่น ว่าแม่นางคนนี้สามารถแก้ไขโรคฝีดาษให้หายไปได้

สิ่งนี้นอกจากจะทำให้เขาตกใจและและถูกนางทำให้เกิดความประทับใจอันลึกซึ้งอีกครั้ง

เมื่อคราวก่อน ที่แม่นางคนนี้ทำให้เขารู้สึกแบบนี้ ก็คือตำราเล่มนั้นที่เกี่ยวกับการป้องกันและควบคุมภัยแล้ง

ไม่เพียงแค่นั้น นางยังสามารถทำนายสภาพอากาศล่วงหน้าได้เป็นสัปดาห์ และนางยังสามารถทำอาหารชนิดต่าง ๆ นานาที่เขาไม่เคยทรงพบเห็นมาก่อนอีก

อีกทั้งนางยังค้นพบวิธีทำก้อนน้ำแข็งในฤดูร้อนอีกด้วย

ส่วนที่ตำหนักเย็นนางก็ยังพบธัญพืชที่มีกำลังปลูกผลิต 10 ชึต่อหมู่

พอมาตอนนี้ นางก็ได้พบวิธีที่จะพิชิตโรคฝีดาษนี้ได้แล้ว

เรื่องทั้งหมดทั้งมวลนี้ ทำให้จี้อู๋เจวี๋ยทรงรู้สึกเหมือนว่าเขาไม่เคยที่จะเข้าใจนางเลยแม้แต่ครั้งเดียว

ณ ราชสำนัก

สีหน้าเหล่าข้าราชการที่ทำงานทุ่มเทพันทุกข์หมื่นระทมเพื่อให้ลู่ยุ๋นหลัวไปยังมณฑลซ่างหยวนได้กลับเลวร้ายจนไม่สามารถจะเลวร้ายไปกว่านี้ได้อีกแล้ว

เดิมทีคิดว่าการส่งนางไปยังสถานที่ที่วิกฤติราวกับเผือกร้อนลวกมือ นางคงจะไม่มีทางที่จะทำอะไรได้และก็ล้วนไม่มีทางที่จะลงเอยได้ดี จนถึงขนาดที่นางอาจติดเชื้อโรคระบาดและเสียชีวิตไป

แต่แท้จริงแล้วนางกลับสามารถจัดการโรคระบาดร้ายแรงอย่างโรคฝีดาษนี้ไปได้อย่างง่ายดาย

นี่เป็นเรื่องยากที่พวกเขาจะยอมรับได้

อาจจะจินตนาการไปได้เลยว่าหากข่าวนี้แพร่กระจายไปทั่วอาณาจักรตงหลาน ตำแหน่งของลู่ยุ๋นหลัวในหัวใจของผู้คนจะต้องยิ่งมั่นคงมากขึ้นและมิอาจจะสามารถแตกหักไปได้

แน่นอนว่ายังมีข้าราชการที่ดีใจต่อพสกนิกร ต่อประเทศตงหลานและต่อนายหญิงฮองเฮา

เช่นใต้เท้าหวังแห่งหัวหน้ากระทรวงครัวเรือน

ที่รีบก้าวไปข้างหน้าและทูลเสนอทันที "ฝ่าบาท นับเป็นพระมหากรุณาธิคุณสำหรับอาณาจักรตงหลานของเราจริง ๆ ที่นายหญิงฮองเฮาทรงสร้างความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่เช่นนี้ไว้ กระหม่อมขอทูลขอต่อฝ่าบาท หลังจากที่นายหญิงฮองเฮาเสด็จกลับมายังเมืองหลวงให้รีบจัดพระราชพิธีแต่งตั้งฮองเฮาในทันทีพะยะค่ะ !"

“กระหม่อมเห็นด้วยพะยะค่ะ !”

“กระหม่อมเห็นด้วยพะยะค่ะ!”

องคมนตรีที่เป็นกลางต่างขึ้นทูลที่ด้านหน้าอย่างไม่หยุด

ก่อนหน้านี้นายหญิงท่านนี้มีจุดประสงค์ที่จะเสด็จไปยังมณฑลซ่างหยวนเพื่อบรรเทาเยียวยาจิตใจของพสกนิกรให้สงบลง ดังนั้นนางจึงเสด็จไปที่นั่นในฐานะของฮองเฮา

ตอนนี้นายหญิงฮองเฮาทรงพระวิริยะอุตสาหะในการทรงงานถึงเพียงนี้ การจัดพระราชพิธีแต่งตั้งฮองเฮาแก่นางแค่นี้ เพื่อให้ได้มีเกียรติอันทรงภาคภูมิ ก็ถือว่าไม่ใช่เป็นเรื่องที่ทำเกินไปเลย

และยังถือว่าน้อยมากไปด้วยซ้ำ

จี้อู๋เจวี๋ยที่ประดับอยู่ด้านบนในห้องโถงใหญ่ พระเนตรที่หมองหม่นของเขากลับปฏิเสธคำแนะนำต่อหน้าองคมนตรีเป็นร้อย