คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 283

ตอนที่ 283 กระโดดหน้าผา

หลังจากเสียงป้องกันลูกธนูดังตึงตังระลอกหนึ่งผ่านไป ก็มีเสียงการต่อสู้ดังมาจากข้างนอก ดูท่าทางคนที่ซุ่มโจมตีอยู่ในป่าจะออกมาแล้ว

นางลอบลุกขึ้นไปที่หน้าประตูรถ ก่อนจะยื่นหน้าครึ่งหนึ่งออกไปมองข้างนอก เห็นคนปิดหน้าปิดตา แต่งกายด้วยชุดดำคนหนึ่ง ถูกหูเฟิงเตะคว่ำลงกับพื้น ทำให้ผ้าบังหน้าของเขาถูกลมพัดจนเปิดออกเสียครึ่งหนึ่ง เพราะการล้มลงอย่างแรงก่อนหน้านี้

ไป๋จื่อเห็นใบหน้านั้นพอดิบพอดี เป็นใบหน้าที่คุ้นเคยมากทีเดียว คนผู้นี้ไม่ใช่เด็กรับใช้ที่รังแกอาอู่ก่อนหน้านี้หรอกหรือ?

เช่นนั้น…คนที่ซุ่มโจมตีพวกนางในวันนี้ คือคนของเถ้าแก่เฉียนหรือ และเถ้าแก่เฉียนก็เป็นพี่เขยของใต้เท้ากู้

หึ เมิ่งหนานเพิ่งจะจากไป เขาก็ร้อนใจมาลงมือกับนาง ดูท่าเขาจะเห็นเมืองชิงหยวนเป็นหลังบ้านของสกุลเฉียนและกู้ไปแล้วจริงๆ

ทันใดนั้นพลันมีลูกธนูทลายลมพุ่งมาอีก ลูกธนูดอกนั้นพุ่งเข้ามาหาไป๋จื่อ นางรีบหดตัวหลบอย่างรวดเร็ว รอดพ้นจากลูกธนูที่หมายเอาชีวิตดอกนี้ไปได้อย่างเฉียดฉิว ธนูแหลมคมเฉียดปอยผมของนางไป ก่อนจะปักลงบนก้นม้าเข้าอย่างจัง

เดิมทีม้าก็ตกใจกลัวเพราะการจู่โจมที่มาอย่างกะทันหันอยู่แล้ว เพียงแต่เจ้าของไม่ได้ล่ามมันไว้ มันจึงไม่กล้าเคลื่อนไหวไปไหนตามใจชอบ ทว่าตอนนี้ธนูปักลงบนก้นของมันแล้ว ทำเอามันร้องครวญครางเสียงหลง สาวเท้าวิ่งเตลิดไป

หูเฟิงจัดการลูกสมุนสองคนทิ้งได้พอดี ขณะกำลังคิดจะไปลากคอคนที่ปล่อยธนูออกมาจากในป่าไม่ยอมหยุดออกมา จู่ๆ รถม้าก็วิ่งไปอย่างบ้าคลั่ง และบนรถม้ายังมีไป๋จื่ออยู่ด้วย

เขาห้อตะบึงตามรถม้าไปในทันที

ม้าวิ่งอยู่บนทางนาราวกับเป็นบ้า ไป๋จื่ออยากคว้าบังเหียนไว้ ทว่าตัวรถสั่นสะเทือนมากจริงๆ จนข้าวของภายในกลิ้งเกลือกไปมา นางไม่สามารถก้าวไปข้างหน้าได้โดยสิ้นเชิง ยิ่งไม่ต้องพูดถึงการดึงบังเหียนบังคับม้าเลย

ทางภูเขาข้างหน้าคดเคี้ยวขึ้นเรื่อยๆ หากยังวิ่งโคลงเคลงไปข้างหน้าต่อไป ไม่นานรถม้าก็จะแยกชิ้นส่วน ไป๋จื่ออาจจะตกหน้าผาไปพร้อมกับรถม้าก็เป็นได้

หูเฟิงตามรถม้าไปอย่างเต็มกำลัง เขาเหมือนกับเทพสวรรค์ที่ลงมาจุติจากเบื้องบน ปรากฏกายต่อหน้าไป๋จื่อที่กำลังหมดหนทางและตกใจกลัว แล้วยื่นมือให้นาง “มานี่เร็ว”

วินาทีที่นางเห็นเขา ความตกใจและหวาดกลัวก็พลันหายไปเป็นปลิดทิ้ง นางรู้ว่าขอเพียงมีเขาอยู่ ก็ย่อมไม่มีทางเกิดอันตราย ขอเพียงมีเขาอยู่ ไม่ว่าอะไรนางก็ไม่กลัวทั้งนั้น

นางยื่นมือไปให้เขา ก่อนที่เขาจะจับมือนางไว้แน่นขนัด แล้วออกแรงดึงนางเข้าหาหน้าอกของตนเอง เขาโอบเอวบางของนางด้วยแขนข้างเดียว สุดท้ายก็กระโจนตัวครั้งหนึ่ง เพื่อกระโดดลงจากรถม้าบ้าคลั่งที่สูญเสียการควบคุมไปแล้ว

ทว่าสวรรค์ไม่เป็นใจ ขณะที่เขาพานางกระโดดออกจากรถม้า บนภูเขาพลันมีหินขนาดยักษ์ถล่มลงมานับไม่ถ้วน กำลังพุ่งใส่พวกเขาอย่างแรง

หูเฟิงโอบไป๋จื่อหลบหลีกอยู่ระหว่างหินก้อนใหญ่ที่กลิ้งเข้าใส่อย่างต่อเนื่อง แต่หนทางบนภูเขาคดเคี้ยวยิ่ง ครั้นหินก้อนเบ้อเริ่มพุ่งเข้าใส่ศีรษะของพวกเขา ชายหนุ่มไร้หนทางเลือก ทำได้เพียงพานางกระโดดลงจากหน้าผาที่ไม่รู้ว่าสูงมากเท่าไร

นางแนบชิดอยู่บนหน้าอกของเขา พลางหลับตาปี๋ ได้ยินเพียงเสียงลมหวีดหวิวอยู่ข้างใบหู ปล่อยให้ร่างกายของนางและหูเฟิงร่วงหล่นลงด้านล่าง

ชายหนุ่มชักกระบี่ด้ามยาวแทงเข้าไปบนหินผา เพื่อลดแรงกระแทกยามต้องตกลงไป

ครั้นเห็นว่าใกล้จะถึงพื้นแล้ว เขาก็ออกแรงพลิกตัวอย่างเต็มกำลัง ให้ไป๋จื่อแนบชิดกับตัวเขายิ่งกว่าเดิม ใช้ตนเองเป็นโล่มนุษย์ให้กับนาง

เสียง ‘ปัง’ ดังสนั่นหวั่นไหว ร่างกายของเขากระแทกเข้ากับพื้นอย่างแรง ทว่านางนอนคว่ำอยู่ในอ้อมกอดของเขา โดยที่ไม่บุบสลายแม้สักกระผีก

นางลืมตาที่ผปิดสนิทขึ้นทันควัน มองหูเฟิงที่นอนหงายอยู่บนพื้น ส่วนตัวนางอยู่ภายใต้การป้องกันด้วยอ้อมอกของเขา