คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 363

ตอนที่ 363 อธิบาย?

คำพูดของไป๋จื่อไม่ต่างอะไรกับมีดที่แทงอวี๋ม่านน่าครั้งแล้วครั้งเล่า แทงทะลุไปถึงก้นบึ้งของหัวใจเธอทุกครั้ง เจ็บปวดจนเธอแทบจะยืนไม่อยู่แล้ว

“ไร้สาระ ฉันอวี๋ม่านน่าเป็นใคร ฉันเป็นถึงรองผู้อำนวยการของโรงพยาบาลหมิงซิง ฉันเป็นลูกสาวคนเดียวของประธานกรรมการหมิงซิงกรุ๊ป ต่อไปทั้งหมิงซิงกรุ๊ปก็จะตกเป็นของฉัน ไม่ว่าฐานะหรือหน้าตาก็เหนือกว่าเธอเป็นพันเป็นหมื่นเท่า ฉันต่างหากที่เหมาะสมกับหลินหยางที่สุด ส่วนคนที่ไม่คู่ควรกับเขาคือเธอ คือเธอต่างหากไป๋จื่อ เธอมันก็แค่เด็กกำพร้ายากจน มีสิทธิ์อะไรมาแย่งหลินหยางไปจากฉัน เธอมีสิทธิ์อะไร”

ไป๋จื่อพูดลอยหน้าลอยตา “มีสิทธิ์อะไร? อืม…ครอบครัวของฉันดีสู้เธอไม่ได้ก็จริง แต่แล้วไง? หลินหยางไม่ใช่คนตื้นเขินพรรค์นั้น เขาชอบฉัน ไม่ใช่เพราะฐานะของฉัน แต่เป็นเพราะฉันเป็นฉันต่างหาก เช่นเดียวกัน เขาไม่มีทางชอบเธอเพราะฐานะของเธอ อวี๋ม่านน่า เธอก็รู้ดีอยู่แก่ใจไม่ใช่เหรอ”

“หลินหยางเป็นคนตรงไปตรงมา เขาชอบสิ่งที่บริสุทธ์ เรียบง่าย รวมถึงคนด้วย ส่วนเธออวี๋ม่านน่า เธอเป็นคนแบบนั้นหรือเปล่า เธอรู้ดีแท้ๆ ว่าตัวเองไม่เหมาะสมกับเขา”

ข้างนอกหน้าต่างเกิดเสียงฟ้าผ่าดังลั่น ลมกรรโชกโหม

ไป๋จื่อหันหน้าไปมองดวงจันทร์ข้างนอกหน้าต่าง เธอเห็นเมฆดำผืนใหญ่เคลื่อนที่อย่างรวดเร็วจนเริ่มบดบังดวงจันทร์ เธออ้าปาก ต้องการจะพูดอะไรบางอย่าง แต่กลับรู้สึกว่าตนพูดไม่ได้อีกแล้ว ร่างกายล้มลงนอนอย่างไร้เรี่ยวแรง ดวงตาค่อยๆ ปิดลง

เธอยังคงได้ยินเสียงของอวี๋ม่านน่า แต่ไม่สามารถตอบสนองได้อีก จิตของเธอยังคงอยู่ในร่างกายนี้ แต่กลับควบคุมร่างกายไม่ได้

อวี๋ม่านน่าเห็นไป๋จื่อลงนอน เธอเรียกอีกฝ่ายอยู่สองเสียง ทว่าไม่ได้รับการตอบสนอง ตนจึงรวบรวมความกล้าสาวเท้าเข้าไปใกล้

จากนั้นเธอก็ยื่นมือไปตีลงที่ข้างแก้มของไป๋จื่อ “เธอเป็นอะไรไป อย่ามาแกล้งตายหน่อยเลย รีบลุกขึ้นมาเดี๋ยวนี้”

ไป๋จื่อยังคงไม่ตอบสนอง เหมือนกับเวลาที่เธอเห็นเป็นปกติไม่มีผิด

เธอยื่นมือไปทดสอบที่ใต้จมูกของไป๋จื่อ ลมหายใจของไป๋จื่อเป็นปกติ อัตราการเต้นของหัวใจกับค่าความดันโลหิตบนจอมอนิเตอร์ล้วนเหมือนเวลาปกติ เป็นไปได้ยังไง เมื่อกี้นี้ยังมีท่าทีอวดเก่งอยู่เลย ทำไมตอนนี้ถึงกลายเป็นแบบนี้แล้วล่ะ

อวี๋ม่านน่ามองไป๋จื่ที่ยังคงมีสีหน้าขาวซีด ก่อนจะมองไปยังหมอนอิงบนพื้น นี่ถือเป็นโอกาสดี โอกาสดีที่สุด

หากพลาดไปแล้วก็อาจจะไม่มีโอกาสแบบนี้อีกเลย

สุดท้ายเธอก็หยิบหมอนอิงขึ้นจากบนพื้น แล้วกดมันลงบนใบหน้าของไป๋จื่ออีกครั้ง

ขณะที่ไป๋จื่อคิดว่าตนเองจะต้องตายด้วยน้ำมือของหญิงสาวจิตใจอำมหิตคนนี้จริงๆ ประตูห้องผู้ป่วยก็พลันเปิดออก เงาร่างสูงใหญ่ของหลินหยางเดินเข้ามา เขาเห็นอวี๋ม่านน่ายืนอยู่ข้างเตียงผู้ป่วย กำลังใช้หมอนกดหน้าไป๋จื่ออยู่ในทันที

“เธอกำลังทำอะไร” หลินหยางถลันเข้ามา ผลักอวี๋ม่านน่าออกไปโดยพลัน แรงของผู้ชายย่อมแตกต่างกับผู้หญิง ยิ่งในสถานการณ์แบบนี้ด้วยแล้ว เขาจึงไม่ออมแรงโดยสิ้นเชิง เพราะเขาอยากจะโยนเธอออกไปข้างนอกหน้าต่างด้วยซ้ำไป เขาออกแรงผลักครั้งนี้ ทำให้เธอล้มลงกับพื้นโดยตรง แขนกระแทกกับขาเก้าอี้ เจ็บจนเธอมีเหงื่อเย็นๆ ผุดออกมาเลยทีเดียว

หลินหยางโยนหมอนที่อยู่บนใบหน้าของไป๋จื่อทิ้ง ก่อนจะรีบตรวจการเต้นของหัวใจและชีพจรของเธอทันที หลังจากแน่ใจแล้วว่าทุกอย่างเป็นปกติ เขาถึงจะหันไปพร้อมใบหน้าเคร่งขรึม สายตาเย็นชาจ้องเขม็งไปยังอวี๋ม่านน่าที่ยังคงนั่งอยู่บนพื้น

อวี๋ม่านน่าอธิบายขณะที่หน้าซีด “ฉัน ฉันไม่ได้…หลินหยาง นายฟังฉันอธิบายก่อนนะ เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่นายคิด ฉันแค่ ก็แค่…”

“แค่อะไร เธอสรรหาคำอธิบายที่ดีมาพูดเดี๋ยวนี้!”

“แค่…แค่…” ใบหน้าของเธอลนลานนัก ขณะเดียวกันก็มองหลินหยางอย่างทำอะไรไม่ถูก เธอจะอธิบายยังไงดี เธอควรจะอธิบายยังไง

……….

ตอนที่ 364 เห็นแก่นายทั้งนั้น