คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 365

ตอนที่ 365 เข้าร่วมกองทัพ

เหตุใดถึงเป็นเช่นนั้นกันนะ ในเมื่อนางยังไม่ได้ตายในโลกนั้น แล้วเหตุใดนางถึงมาปรากฏตัวที่นี่

ผู้ควบคุมโลกใบนี้ต้องการทำอะไรกันแน่

ฟ้าสว่างโร่แล้ว นางถอนใจยาวๆ เสียงหนึ่ง ก่อนจะลุกจากเตียงไปล้างหน้าล้างตา

ไม่ว่าเหตุผลในเรื่องราวนั้นจะเกี่ยวโยงถึงอะไร นางก็ไม่สามารถต่อต้านได้ทั้งนั้น ทำได้แค่เดินหน้าต่อไป

เมื่อไปถึงเรือนด้านหน้า นางเห็นว่าม้าที่ควรจะถูกผูกอยู่ใต้ต้นไม้หายไป จึงกล่าวกับลุงหูที่ตากถั่วลิสงอยู่ในลานบ้านว่า “ท่านลุงหู ม้าไปไหนเล่าเจ้าคะ”

หูจ่างหลินเงยหน้ามองนาง ยิ้มกล่าวว่า “หูเฟิงขี่ม้าไปแล้ว บอกว่าจะออกไปจัดการธุระสักหน่อย เขาไปตั้งแต่ฟ้ายังไม่สว่างแล้วละ ท่าทางลับๆ ล่อๆ ถามอย่างไรเขาก็ไม่ยอมตอบ”

ไป๋จื่อร้องอ๋อเสียงหนึ่ง นางไม่ได้พูดอะไรอีก แต่ในใจกลับรู้สึกเป็นกังวลอยู่บ้าง ช่วงนี้หูเฟิงมักจะขี้ม้าออกไปข้างนอก ไม่รู้เหมือนกันว่าเขาไปทำอะไร

ไม่ว่าเขาจะไปทำอะไร นางหวังเพียงให้เขาปลอดภัยก็พอ อย่าได้มีใครวางแผนทำร้ายเขาเลย

“จ่างหลินอยู่หรือไม่!” หัวหน้าหมู่บ้านเดินมาถึงนอกรั้วลานบ้าน ครั้นเห็นหูจ่างหลิน เขาก็เปิดประตูรั้วเดินเข้ามาเอง

หูจ่างหลินหยุดงานในมือ ยืดกายขึ้นยิ้มให้หัวหน้าหมู่บ้าน “เหตุใดท่านถึงมาที่นี่ กินข้าวเช้าแล้วหรือยัง หากยังไม่ได้กินก็กินเสียที่นี่เถอะ”

หัวหน้าหมู่บ้านโบกมือ “กินแล้ว ข้ามาที่นี่ก็เพราะมีเรื่องอยากปรึกษาเจ้า”

หูจ่างหลินปัดฝุ่นบนมือทิ้งไป ถามว่า “เรื่องอะไรรึ ท่านถึงได้ต้องลำบากมาที่นี่ด้วยตนเองเช่นนี้”

หัวหน้าหมู่บ้านเดินไปถึงข้างกายของอีกฝ่าย แล้วตบไหล่เขาเบาๆ กล่าวเสียงเบาว่า “จ่างหลินเอ๋ย เจ้าก็น่าจะได้ยินแล้วกระมัง ทางชายแดนเกิดการต่อสู้ขึ้นอีกแล้ว ราชสำนักส่งกองทัพใหญ่ไปรับมือ ทว่าน้ำที่อยู่ไกลย่อมดับไฟไม่ได้ กว่ากองทัพใหญ่จะไปถึงก็อีกนานทีเดียว ราชสำนักจึงออกราชโองการ ให้อำเภอในปกครองของจังหวัดชิงโจวของพวกเรารวบรวมกำลังพลสามพันนายไปร่วมรบ เมืองชิงหยวนของพวกเราก็ต้องไปมากถึงแปดร้อยคน ทุกหมู่บ้านล้วนมีจำนวนคนที่แน่นอน หมู่บ้านเรามีสามสิบคน บุรุษที่แข็งแรงอายุสิบหกถึงสี่สิบปี ขอเพียงยินยอมเข้าร่วมกองทัพ ก็จะได้รับบำเหน็จยี่สิบตำลึงเงินจากราชสำนัก จ่างหลินเอ๋ย ข้ารู้ว่าพวกเจ้าสกุลหูมีเงิน แต่คนในหมู่บ้านของเราที่เข้าร่วมได้ก็เข้าร่วมไปแล้ว ขาดอีกเพียงสามคนเท่านั้น หูเฟิงเองก็เป็นวรยุทธ์ ถึงเขาจะไปรบ ก็จะต้องกลับมาอย่างปลอดภัยแน่นอน เจ้าว่าจะพูดให้หูเฟิงสมัครเป็นทหารได้หรือไม่”

สีหน้าของหูจ่างหลินเปลี่ยนไปแล้ว เขาลำบากใจอย่างยิ่ง เพราะเขาเห็นหูเฟิงเป็นบุตรชายแท้ๆ ของตน พ่อแม่คนใดจะปล่อยให้บุตรชายร่วมกองทัพไปสนามรบได้กัน คนที่ไปแล้วไม่ได้กลับมาก็มีตั้งมากมาย เขาจะตัดใจลงได้อย่างไร

ครั้นเห็นหูจ่างหลินลำบากใจ หัวหน้าหมู่บ้านก็รีบพูดว่า “เรื่องนี้เกี่ยวกับความสมัครใจ ไม่อาจขอร้องกันได้โดยสิ้นเชิง เจ้ากับหูจ่างหลินก็ปรึกษากันสักหน่อยเถอะ หากไปไม่ได้จริงๆ บอกข้าสักคำก็พอแล้ว”

หูจ่างหลินตอบรับ ก่อนจะส่งหัวหน้าหมู่บ้านออกไป

ไป๋จื่อได้ยินคำพูดของหัวหน้าหมู่บ้านชัดเจนดี เข้าร่วมกองทัพ? ใช้ฐานะพลทหารเข้าร่วมกองทัพหรือ

เมื่อสามปีก่อนหูเฟิงสังกัดอยู่หน่วยใด เขาเป็นองค์ชาย อย่างน้อยก็ต้องเป็นแม่ทัพหรือจอมพลกระมัง

หูเฟิงเคยบอกไว้ว่า เขาตามกองทัพไปออกศึกเมื่ออายุสิบเจ็ด อยู่ในสนามรบเป็นเวลาทั้งสิ้นเจ็ดปี เอาชนะศัตรูไปได้ไม่น้อย ดูท่าทางอำนาจและบารมีของเขาเมื่ออยู่ในทัพจะต้องสูงมากแน่ คนที่เคยพบเห็นเขาย่อมมากเช่นกัน หากเขาไปยังค่ายทหาร คงจะมีคนจำเขาได้บ้างใช่หรือไม่

เมื่อมีคนจำเขาได้ คนที่ทำร้ายเขาคนนั้นจะต้องรู้ข่าวว่าเขายังมีชีวิตอยู่ เช่นนั้นแล้วสถานการณ์ของหูเฟิงก็จะตกอยู่ในอันตรายอีกครั้ง

อย่างไรหูเฟิงก็ไปไม่ได้เด็ดขาด

จนกระทั่งดวงตะวันคล้อยลงทางทิศตะวันตก หูเฟิงถึงจะกลับมา

ไป๋จื่อยืนอยู่ในลานบ้าน เห็นบุรุษร่างสูงสง่าฟาดแส้ควบม้าตะบึงมาหานาง ทำเอานางไม่อาจละสายตาไปจากเขาได้ในทันที

……….

ตอนที่ 366 ข้าจะเข้าร่วมกองทัพ