คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 499
ตอนที่ 499 เตรียมตัว
ไป๋จื่อพยักหน้า “เกรงว่าจะไม่ได้ ตอนนี้เตาไฟในหน่วยเสบียงยังไม่ว่าง อยากกินน้ำแกงงูข้นต้องรอพวกเขาทำมื้อกลางวันเสร็จก่อน”
หมอเฉินรับกรงงูทั้งสามในมือต้วนเฉิง ก่อนจะตรวจสอบอย่างละเอียด แล้วถอนใจกล่าวว่า “น่าเสียดายยิ่ง ไม่มีงูลายดอก หากจับงูลายดอกได้สักตัวก็คงดี พวกเราจะได้ฝึกหลอมยาปี้ซินสักครั้ง”
“ข้าวางกรงงูหนึ่งไว้ในป่าที่ถูกงูลายดอกกัดไว้ด้วย หากในป่านั้นยังมีงูลายดอกอยู่ จะต้องไม่รอดพ้นเงื้อมือของข้าแน่ พรุ่งนี้ข้าจะลองไปเก็บกรงดูขอรับ” ต้วนเฉิงกล่าว
“เช่นนั้นข้าจะรอฟังข่าวดีจากเจ้า” หมอเฉินปีตินัก
…
“เตรียมตัวพร้อมแล้วใช่หรือไม่” แม่ทัพสื่อถามแม่ทัพจู้ที่ยืนอยู่ข้างๆ
จู้หยวนพยักหน้า “จัดเตรียมไว้พร้อมแล้ว อีกเดี๋ยวจอมพลหวังมาถึง ถึงแม้เขาจะบอกว่าต้องการพบคนจากกองทหารม้าหุ้มเกราะและกองทหารเกราะดำ คนที่มาก็จะเป็นคนของพวกเรา วางใจเถอะ”
แม่ทัพสื่อพยักหน้าเบาๆ ก่อนจะผินหน้าไปมองหูจื้อ “ทางเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง”
หูจื้เองก็พยักหน้าเช่นกัน “ทุกอย่างเรียบร้อยดี ตาแก่ผู้นี้เหมือนลงไปอยู่ในดินมากว่าครึ่งหนึ่งแล้ว ยังจะกล้ามาที่นี่อีก ขอเพียงเขาอยากขุดคุ้ยเรื่องเมื่อสามปีก่อน ครั้งนี้พวกเราก็จะไม่ให้เขากลับไป คอยดูให้ดีเถอะ”
ในที่สุดบนใบหน้ายาวเหมือนม้าของสื่อลี่หยวนก็ปรากฏรอยยิ้มจาง “ไปกันเถอะ ตอนนี้พวกเราควรไปต้อนรับจอมพลหวังแล้ว!”
ทั้งสามคนไปยังประตูหลักของค่ายทหาร รอคอยท่ามกลางแสงแดดยามเที่ยงวันเป็นเวลาหนึ่งชั่วยามเต็มๆ ตอนที่ความอดทนของพวกเขากำลังจะขาดสะบั้น บนถนนหลวงไกลลิบๆ ก็มีเสียงม้าดังกุบกับมาเสียที
พวกเขาเก็บสีหน้ารำคาญใจโดยพลัน พากันหลีกทางไปด้านข้าง ท่าทางเคารพนบนอบเต็มที่
ขบวนม้ามาถึงไม่ขาดสาย ไม่หยุดฝีเท้าโดยสิ้นเชิง พวกเขาแม้กระทั่งมองหน้าตาของจอมพลหวังไม่ชัดเจน จนกระทั่งขบวนม้าหายไปไม่เห็นเงา…
“น่ะ…นี่มันหมายความว่าอย่างไร เขาไม่เห็นพวกเราเลยหรือ” หูจื้อเช็ดใบหน้าที่มีฝุ่นเกาะอยู่ทั่ว
สื่อลี่หยวนส่ายหน้า “ไม่มีทางไม่เห็น แต่พวกเขาแสดงความน่าเกรงขามให้พวกเราเห็นต่างหาก ไป พวกเราไปพบเขาสักหน่อยเถอะ”
กระโจมใหญ่ของจอมพลสื่อจัดวางไว้เรียบร้อยดีตั้งแต่ครึ่งเดือนก่อน จอมพลหวังคุ้นเคยเส้นทางที่นี่ดี จึงเดินตรงไปยังกระโจมของตนเอง ภายในนั้นมีอาหารและสุราเลิศรสจัดวางไว้พร้อมสรรพ ทั้งยังมีสาวใช้หน้าตาอ่อนหวานดุจสายน้ำอีกต่างหาก
แต่ไหนแต่ไรมาจอมพลหวังไม่ชอบให้มีคนมาปรนนิบัติรับใช้ อีกทั้งเขาอายุมากแล้ว ไม่มีความสนใจในอิสตรีมาเนิ่นนาน หลังเข้าไปในกระโจมแล้วเห็นพวกนางก็รู้สึกไม่พอใจ สะบัดมือไล่ทันที “ออกไป!”
ก่อนหน้านี้สาวใช้สองคนมีหน้าที่ปรนนิบัติแม่ทัพหูจื้อ เขาปฏิบัติกับพวกนางด้วยความอ่อนโยนมาโดยตลอด ไม่เคยตะคอกหรือต่อว่าพวกนางสักครั้ง บัดนี้เห็นท่าทีเย็นชาของจอมพลหวังแล้ว ก็พากันตกอกตกใจจนไม่กล้าพูดมาก รีบออกไปอย่างรวดเร็ว
รองแม่ทัพเข้ามาถอดเสื้อคลุมหนังให้จอมพลหวัง ก่อนจะกล่าวเสียงเบา “เมื่อครู่พวกหูจื้ออยู่ข้างนอกประตูค่าย ท่านเห็นหรือไม่ขอรับ”
จอมพลหวังแค่นหัวเราะเสียงเย็น “คนตัวใหญ่เช่นนั้น ข้าจะมองไม่เห็นได้อย่างไร”
“เช่นนั้นไยท่านไม่หยุด ถึงอย่างไรเสียพวกเขาก็อยู่ที่นี่มาสามปีแล้ว เกรงว่าจะได้ใจเหล่าทหารทีเดียว”
“คนเช่นพวกเขาน่ะหรือ ได้ใจเหล่าทหาร? เจ้าคิดว่าเป็นไปได้หรือไร หากพวกเขาได้ใจเหล่าทหารจริง เหตุใดสามปีมานี้ถึงไม่เคยชนะศึกในสนามรบที่ตะวันตกเฉียงเหนือนี่สักครั้งเลย” จอมพลหวังโบกมือ
เขายิ่งคิดก็ยิ่งโมโห พาลตบฝ่ามือหนึ่งลงบนโต๊ะ กล่าวด้วยโทสะ “หากไม่ใช่เพราะเมื่อสามปีก่อนข้าร่างกายทรุดโทรม ข้าคงจัดการพวกเขาอยู่ที่นี่ไปนานแล้ว จะเก็บพวกเขาไว้จนถึงตอนนี้ได้อย่างไร”
รองแม่ทัพจางเห็นเขาโกรธเกรี้ยว ก็รีบเทน้ำให้เขาจอกหนึ่ง “ท่านจอมพล ร่างกายท่านไม่ค่อยแข็งแรง อย่าได้โมโหเหล่าคนชั้นต่ำพวกนี้นักเลย ไม่คุ้มกันหรอกขอรับ!”
……….
ตอนที่ 500 แววตาทอประกาย
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...