ตอนที่ 501 หักหลังหรือไม่
มีเพียงเช่นนั้น เขาถึงจะมีสีหน้าเรียบนิ่งได้ปานนี้ เป็นปกติสุขยิ่งนัก!
หลังของจู้หยวนตั้งตรงแหน็วอยู่เสมอ ไม่กล้าบกพร่อง สีหน้าจริงจังทีเดียว “เรียนท่านจอมพล ข้าจงรักภักดีต่อเซียวอ๋อง ย่อมต้องทำตามคำสั่งของเซียวอ๋องอยู่แล้ว”
จอมพลหวังโมโหหนัก เขาฟาดฝ่ามือหนึ่งลงบนโต๊ะ พาให้กาน้ำชาบนนั้นล้มคว่ำ น้ำชาสีอำพันหกเรี่ยราดเต็มโต๊ะไปหมด “ไร้สาระ ที่นี่เป็นดินแดนของแคว้นฉู่ เป็นกองทัพของฝ่าบาท เจ้าบอกว่าเจ้าภักดีต่อเซียวอ๋อง? เช่นนั้นแล้วเจ้าเอาฝ่าบาทไปไว้ที่ใด”
จู้หยวนคุกเข่าลง “ท่านจอมพลอย่าได้โมโห ข้าเพียงพลั้งปากไปเท่านั้น”
สีหน้าของหูจื้อและสื่อลี่หยวนเริ่มไม่น่ามอง พวกเขาจะคาดคิดได้อย่างไร ว่าจู้หยวนจะพูดจาเช่นนั้นต่อหน้าจอมพลหวัง ไม่รู้เลยจริงๆ ว่าเขามีใจซื่อสัตย์จากใจ หรือซื่อสัตย์จอมปลอม
จอมพลหวังหยิบกาน้ำชาบนโต๊ะ แล้วเขวี้ยงไปทางจู้หยวนอย่างแรง
จู้หยวนหลับตาปี๋ ไม่กล้าหลบหลีก ปล่อยให้กาน้ำชากระเบื้องกระแทกที่ขอบหน้าผาก เขาแม้กระทั่งไม่รู้สึกถึงความเจ็บปวด เพราะตอนนี้เขาไม่เจ็บตรงไหนไปกว่าตรงหัวใจอีกแล้ว
เลือดสดอุ่นๆ ไหลลงมาจากขมับ หยดลงบนเสื้อแพรของเขาหยดแล้วหยดเล่า
หูจื้อรีบประคองจู้หยวนให้ลุกขึ้น ก่อนจะลากเขาออกไปจากกระโจมของจอมพล
เมื่อคนเดินไปไกลแล้ว รองแม่ทัพจางก็ปรี่มาที่ข้างกายของจอมพลหวังทันควัน ยื่นมือไปลูบหลังเขาพลางเอ่ย “ท่านนจอมพล ท่านอย่าได้แสดงอารมณ์โกรธเลยนะขอรับ”
จอมพลหวังโบกมือ “ข้าไม่ได้โกรธ”
ไม่ได้โกรธ? เมื่อครู่นี้เขาเขวี้ยงกาน้ำชาใส่จู้หยวนจนบาดเจ็บ แต่ยังมาบอกว่าไม่ได้โกรธอีกหรือนี่
“เจ้าดูออกหรือไม่ว่าพวกจู้หยวนและหูจื้อแตกต่างกัน” จอมพลหวังเอ่ยถาม
แตกต่างกัน? รองแม่ทัพจางคิดดู ก่อนจะพยักหน้าในทันที “พอท่านพูดเช่นนี้ ข้าก็ถึงรู้ตัวว่าแตกต่างกันจริงๆ เพราะตามจริงแล้วจู้หยวนนับว่าเป็นผู้หักหลังจิ้นอ๋อง วันนี้เขาพบท่าน อย่างไรเสียก็ต้องมีทีท่าเหมือนกับพวกหูจื้อ ขณะที่ปอดแหกนั้น ก็ต้องรู้สักหวั่นเกรงท่านด้วย แต่ดูจากท่าทางของเขาแล้ว อย่าว่าแต่หวั่นเกรงเลย แม้แต่ปอดแหกก็ไม่ได้อยู่ในพจนานุกรมของเขา ข้ากล่าวถูกต้องหรือไม่ขอรับ”
จอมพลหวังเอ่ย “ข้าก็คิดเช่นนั้น หากไม่ได้ทำเรื่องเลวทราม ตกกลางคืนก็ไม่ต้องกลัวผีสางมาเคาะประตู ในเมื่อประพฤติตัวอย่างชอบธรรม แล้วไยจะต้องปอดแหกด้วยเล่า คนที่ปอดแหกน่าจะมีแต่คนที่ทำเลวเหล่านั้น”
รองแม่ทัพจางเข้าใจในทันที “ท่านหมายความว่าจู้หยวนผู้นี้ไม่ได้หักหลังจิ้นอ๋องหรือขอรับ”
จอมพลหวังพยักหน้าหงึกหงัก “ถูกต้อง ได้ยินมาว่ากองทหารนกกระจอกดำในตอนนี้มีทหารมากกว่าสองหมื่น สามปีมานี้บาดเจ็บไปแค่ไม่กี่พัน ส่วนกองทหารม้าหุ้มเกราะและกองทหารเกราะดำกลับบาดเจ็บอยู่หลายหมื่น สองกองรวมกันยังมีกำลังทหารไม่เท่ากองทหารนกกระจอกดำหนึ่งกองเลย”
เขากล่าวกับรองแม่ทัพจางว่า “เจ้าไปสืบดูสักหน่อย ผู้นำกองทหารม้าหุ้มเกราะเป็นใคร คนที่นำกองทหารม้าหุ้มเกราะและกองทหารเกราะดำจนได้รับชัยชนะก่อนหน้านี้ เจ้าต้องพาเขามาพบข้าให้ได้”
รองแม่ทัพจางตอบรับก่อนจะออกไป ในกระโจมหลังใหญ่มีแต่องครักษ์คนสนิท เขามองอาหารบนโต๊ะ ไม่รู้สึกอยากอาหารเลยสักนิด จึงให้ทุกคนมาแบ่งกันกิน
จอมพลหวังนอนพักผ่อนอยู่บนเตียงไม้ในกระโจม ขณะกำลังจะเคลิ้มกลับ กลิ่นหอมยั่วยวนใจสายหนึ่งก็ลอยเข้ามาเตะจมูก หอมยิ่งกว่ากลิ่นของอาหารบนโต๊ะเมื่อครู่นี้มากมายนัก
เสียงตะคอกขององครักษ์ดังมาจากด้านอกกระโจม คล้ายกับกำลังไล่ใครไปอย่างไรอย่างนั้น
เขารีบลงจากเตียง แล้วเดินไปตรวจสอบดูที่ข้างนอกกระโจม ก่อนจะเห็นเด็กหนุ่มที่กำลังยกชามกระเบื้องขนาดใหญ่ ถูกองครักษ์ดันให้ออกไปไกลๆ
แปลกนัก เด็กหนุ่มผู้นี้ดูผอมแห้งแรงน้อย แต่สองมือที่ถือชามกระเบื้องกลับมั่นคงมาก แม้จะมีองครักษ์ดันร่างออกไป จนร่างกายของเขาถอยกรูดอย่างต่อเนื่อง ทว่าสิ่งของที่อยู่ในมือกลับไม่กระฉอกออกมาเลยแม้สักนิดเดียว
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...