คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา นิยาย บท 597
ตอนที่ 597 จับหนูนา
พวกเขาทั้งครอบครัวมุ่งหน้าไปทางใต้ ทั้งเหนื่อย ทั้งหิว โชคดีที่ระหว่างทางมีลำธารสายเล็กๆ พวกเขาจึงดื่มน้ำกันเล็กน้อย ไม่เช่นนั้นหากไม่เหนื่อยหรือหิวตาย ก็ต้องกระหายน้ำตายอย่างแน่นอน
เดินทางตั้งแต่ฟ้าสว่างจนฟ้ามืด ตั้งแต่ฟ้ามืดจนถึงฟ้าสว่าง ในที่สุดนางก็ได้รับรู้ถึงการพัฒนาโครงเรื่องในภาพยนตร์ต่างๆ แม้อากาศจะหนาวเย็นจับใจ ท้องหิวจนส่งเสียงร้องโครกคราก แต่ทุกย่างก้าวก็ต้องใช้เท้าเดินไป ความรู้สึกทรมานเช่นนี้ ขอเพียงได้เผชิญกับมันด้วยตนเอง ถึงจะได้รู้ว่ามันทรมานเพียงใด
“พี่ไป๋ นั่นคืออะไรหรือ” หรูเอ๋อร์เดินไม่ไหวตั้งนานแล้ว จึงให้พวกผู้ใหญ่ผลัดกันแบกนางขึ้นหลัง บัดนี้นางอยู่บนหลังเสี่ยวเฟิง ทั้งตัวของนางพาดอยู่บนกายของเด็กหนุ่ม พลางชี้ไปยังหลุมบนพื้นหญ้าแห้งสีเหลืองเบื้องหน้า
ไป๋จื่อกวาดสายตามองครั้งหนึ่ง ก่อนจะกล่าวว่า “ก็แค่หลุมหนึ่งเท่านั้น มีอะไรหรือ”
“ข้าเพิ่งเห็นว่ามีอะไรบางอย่างเข้าไปหลบในหลุมนั้น เหมือนจะเป็นกระต่าย” หรูเอ๋อร์กล่าว
เมื่อได้ยินดังนั้น ไป๋จื่อก็หยุดฝีเท้าลงในทันที แล้วเดินไปมองในหลุมตรงหน้า นางเอ่ยด้วยความดีใจ “ที่ไม่ใช่หลุมของกระต่ายหรอก แต่เป็นหนูนา ข้าว่าพวกเรามีของกินแล้วละ”
นางค้นหาบริเวณนั้นอีกเล็กน้อย และพบว่ามีอีกหลายรูจริงดังคาด
หูจ่างหลินและจ้าวหลานล้วนเป็นยอดฝีมือด้านการทำงานในที่ดิน เห็นหนูนามาแล้วไม่น้อย ย่อมรู้ว่าควรจะจับหนูนานี้อย่างไร ทั้งสี่คนต่างเฝ้าหลุมใครหลุมมัน แล้วค่อยให้หรูเอ๋อร์เติมน้ำใส่หลุมหนึ่งในนั้นอย่างต่อเนื่อง ไม่นานนักก็มีหนูนาตัวหนึ่งวิ่งออกมาจากในหลุม หูจ่างหลินเห็นหนูนาวิ่งออกมาแล้ว เขาก็ใช้เท้าข้างหนึ่งเหยียบมันไว้ทันที ครั้นมีอีกตัวหนึ่งวิ่งออกมา เขาก็ก้มลงใช้มือจับไว้ เสี่ยวเฟิงจับได้ตัวหนึ่ง จ้าวหลานก็จับได้ตัวหนึ่งเช่นกัน ส่วนไป๋จื่อกลับจับไม่ได้สักตัว อย่างไรเสียนางก็ไม่เคยจับหนูนามาก่อน ไม่ค่อยคุ้นชินเท่าไรนัก หนูนาก็ปราดเปรียวดีทีเดียว มันจึงหนีรอดไปได้อย่างหวุดหวิด
เมื่อฆ่าหนูนาเรียบร้อยแล้ว พวกเขาก็หาฟืนมาจำนวนหนึ่ง สุมมันเพื่อก่อกองไฟ แล้วจึงย่างหนูนากินทั้งอย่างนั้น แม้เนื้อของมันจะไม่มีรสชาติอะไรมาก ทว่าตอนนี้พวกเขาเพียงอยากเติมท้องให้อิ่ม ไหนเลยจะสนใจว่ามันมีรสชาติหรือไม่
แม้ทุกคนจะกินไม่อิ่มเท่าไรนัก แต่ดีเลวอย่างไรก็ประทังความหิวได้บ้าง ดีกว่าต้องอดอยู่แล้ว
หลังจากกินเสร็จก็เดินทางต่อ ครั้นหิวขึ้นมาอีกก็หาหนูนากิน กระหายน้ำก็ดื่มน้ำจากลำธาร ทำเช่นนี้ไปสามวันสามคืนเต็มๆ ในที่สุดก็ถึงรุ่งอรุณของวันที่สี่ พวกเขามองเห็นทางหลวงยาวเหยียด ปลายทางหลวงเป็นประตูเมืองแห่งหนึ่ง
“ในที่สุดพวกเราก็จะได้เห็นคนเป็นๆ แล้ว” หูจ่างหลินยิ้มกล่าว
ไป๋จื่อกลับพูดว่า “อีกเดี๋ยวถึงประตูเมืองแล้ว พวกเราก็ค่อยปรับตัวตามสถานการณ์ หากที่นี่ยังเป็นแคว้นฉู่ก็ไม่จำเป็นต้องกลัว ทว่าหากเป็นแคว้นซีเยว่ เช่นนั้นพวกเราก็เปิดเผยตัวตนไม่ได้โดยเด็ดขาด บอกไปว่ามาจากแคว้นจินก็แล้วกัน”
อีกสามคนตกลงตามนั้น ความปีติเมื่อครู่พลันหายวับไปกับตา โดยมีความกังวลใจเกิดขึ้นมาแทนที่
มีคนเฝ้าประตูเมืองดังที่คาดไว้ แต่กลับมีคนเข้าออกน้อยมาก ไม่มีใครถามไถ่พวกนางด้วยซ้ำ ราวกับว่าสามารถเข้าออกที่นี่ได้ตามใจชอบ เช่นเดียวกับเมืองชิงหยวน
ดูจากการแต่งกายของคนพวกนี้แล้ว ล้วนไม่มีความแตกต่างอะไรกับคนแคว้นฉู่ จึงมองตัวอักษรบนกำแพงเมือง เมืองฉี
ทางขวาของคำว่าเมืองฉี สลักตัวอักษรฉู่เอาไว้ด้วย
นี่หมายความว่าที่นี่คือแคว้นฉู่หรือ
พวกนางเร่งฝีเท้าเข้าเมืองไป เดินชมรอบเมืองเสียรอบหนึ่ง ในที่สุดก็แน่ใจความจริงเรื่องหนึ่งว่า ที่นี่ก็คือแคว้นฉู่ เดิมทีพวกเขายังอยู่ในอาณาเขตของแคว้นฉู่ ช่างดีเหลือเกิน
ครั้นเห็นที่ข้างทางมีร้านเล็กๆ ขายซาลาเปา หมั่นโถว และแป้งทอด หรูเอ๋อร์ก็น้ำลายไหลไม่ยอมหยุด นางอยากกิน แต่ไม่อยากร้องขอ
แม้นางจะยังเด็ก แต่ก็รู้ว่าตอนนี้พวกตนกำลังลำบาก ไม่ได้เหมือนเมื่อก่อนอีกแล้ว
ไป๋จื่อเห็นท่าทางหรูเอ๋อร์เป็นเช่นนั้น ก็พลันรู้สึกเสียใจอย่างมาก ทว่ายามที่นางออกมา นางไม่ได้พกเงินติดตัวมาเลยแม้แต่เหรียญทองแดงเดียว แล้วจะซื้ออะไรให้หรูเอ๋อร์กินได้กัน
ทันใดนั้นมีคนท่าทางเหมือนขอทานสองสามคนรีบเร่งเดินมาทางนี้ คนหนึ่งหันมามองพวกนาง อาจจะเป็นเพราะตอนนี้พวกนางไม่ต่างอะไรจากขอทานอย่างพวกตน จึงร้องเรียกว่า “พวกเจ้ายังตะลึงอะไรอยู่ เพิงแจกโจ๊กข้างหน้าจะเปิดแล้ว รีบไปสิ”
……….
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...