ตอนที่ 645 อ้อมซีหลิน
“ทว่าเวลานั้นจะอยู่ห่างจากค่ายทหารลาดตระเวนไม่ถึงห้าลี้ แม้จะเป็นสถานที่ที่ดีมาก แต่กลับเสี่ยงถูกจับได้อย่างยิ่ง เมื่อดึงดูดคนจากค่ายทหารลาดตระเวนมาได้ สถานที่ที่ดีก็กลายเป็นสถานที่ที่อันตรายได้เช่นกัน”
“นิสัยของฉู่เฟิงนั้น เขามักจะทำอะไรด้วยความมั่นคง ไม่มีทางเกิดความเสี่ยงเช่นนั้นได้ ดังนั้นเขาต้องไม่สั่งให้คนไปซุ่มจู่โจมที่ภูเขาผานหลงแน่นอน”
ฟู่เจิงมองแผนที่ พลันเอ่ยขึ้นว่า “หากไม่ใช่ภูเขาผานหลง เช่นนั้นก็เป็นเนินม้าวิ่งแล้ว”
หูเฟิงพยักหน้า “ถูกต้อง เนินม้าวิ่งนี่แหละ ที่นี่อาจจะดูธรรมดา ไม่มีอะไรผิดปกติ ทว่าความจริงแล้วระหว่างทางมีจุดที่อันตรายอยู่ ขอเพียงอยากลงมืออย่างโหดเหี้ยมกับใครบนเส้นทางนี้ การจู่โจมครั้งนี้ก็เหมาะสมกับความต้องการของพวกเขาพอดี”
“เช่นนั้นพวกเราควรทำเช่นไรดีขอรับ” โจวกังถาม
“ก่อนจะเข้าเมืองหลวง ข้าไม่อยากให้เกิดเรื่องอะไรขึ้นอีก ข้าไม่มีเวลามาเสียให้เขา พรุ่งนี้อ้อมไปทางซีหลิน แล้วค่อยเปลี่ยนเส้นทางมุ่งหน้าเข้าเมืองหลวง” หูเฟิงกล่าว ตอนนี้เขาเพียงอยากกลับไปพบเสด็จพ่อโดยเร็ว เสร็จเรื่องแล้วจะได้ไปตามหาจื่อเอ๋อร์และหูจ่างหลิน หากฉู่เฟิงต้องการประมือกับเขา เช่นนั้นก็รอหน่อยแล้วกัน ตอนนี้ยังไม่ถึงเวลา
…
“เจ้าว่าอะไรนะ เขาไม่มา? เป็นไปได้อย่างไร” ฉู่เฟิงถลึงตามององครักษ์เบื้องหน้าอย่างดุดัน
องครักษ์พลันลนลาน “ท่านอ๋อง ข้าน้อยส่งคนไปสืบดูบนเส้นทางก่อนที่พวกเขาจะหายไปร้อยลี้ พบว่าพวกเขาตั้งค่ายที่ริมแม่น้ำ ตามหลักการแล้วเนินม้าวิ่งเป็นเส้นทางที่จำเป็นสำหรับพวกเขา ทว่าพวกเขากลับหายไปที่ไหนก็ไม่รู้”
ฉู่เฟิงนั่งลงบนเก้าอี้ดังเดิม โทสะปะทุชัดเจน “เขาต้องเปลี่ยนทางแน่ ข้าควรจะคิดไว้แต่แรกว่าจะเป็นเช่นนั้น” จากประสบการณ์บนสนามรบอันเนิ่นนานของฉู่เยี่ยน เขาจะเดาไม่ออกได้เช่นไร ว่าจะมีการซุ่มจู่โจมระหว่างทาง ฉลาดนัก ใช้ศาสตร์การรบมาคิดวิเคราะห์ เดาได้ว่าตนจะให้ทหารซุ่มอยู่ที่เนินม้าวิ่ง เขาควรจะคิดได้เช่นนี้ตั้งแต่ทีแรกแล้วเชียว
“ค้นหาต่อไป!”
องครักษ์เพิ่งออกไปได้ไม่ทัน องครักษ์อีกคนหนึ่งก็มารายงาน “ท่านอ๋อง จิ้นอ๋องเข้าเมืองหลวงแล้วขอรับ”
ฉู่เฟิงไม่ได้แปลกใจมากนัก ในเมื่อเดินทางอ้อม หลีกเลี่ยงการซุ่มจู่โจมของเขาได้ จะเข้าเมืองหลวงมาได้ก็เป็นเรื่องธรรมดา ดูท่าตอนนี้เขาต้องหาโอกาสอื่นเสียแล้ว
“รู้แล้ว ออกไปเถอะ ไปประกาศให้ทุกคนรู้ เรียกเหล่าพี่น้องที่อยู่ข้างนอกนั่นกลับมา”
หลังจากองครักษ์ออกไป ฉู่เฟิงก็เปลี่ยนเสื้อผ้าชุดใหม่ทันที แล้วรีบเข้าวังหลวงไป
…
ตำหนักชิ่งอัน
ฉุนฮองเฮากำลังนอนกลางวัน ก่อนจะมีนางกำนัลเข้ามาในตำหนัก “ฮองเฮา เซียวอ๋องรอพบอยู่ด้านนอกเพคะ”
“มีเรื่องอะไรถึงได้รีบร้อนเพียงนี้” เฟิงเอ๋อร์ไม่เคยเข้าวังในเวลานี้มาก่อน จะต้องมีเรื่องด่วนเป็นแน่
“ให้เขาเข้ามาเถอะ” นางลงจากเตียง โดยมีนางกำนัลคนหนึ่งหยิบเสื้อผ้าเข้ามาให้ทันที ทว่ายังไม่ได้ใส่ให้เสร็จดี ฉู่เฟิงก็ย่างเท้าเข้ามาภายในตำหนักแล้ว
“เสด็จแม่!” ฉู่เฟิงทำหน้าเคร่ง ก่อนจะโค้งกายทำความเคารพนาง
ซูฉุนเอ่ยว่า “ไม่ต้องมากพิธี นั่งเถอะ!”
ไหนเลยตอนนี้ฉู่เฟิงจะมีกะใจเอ่ยวาจามากความ เขาเร่งกล่าวว่า “เสด็จแม่ ฉู่เยี่ยนเข้าเมืองหลวงแล้วพ่ะย่ะค่ะ”
ดวงตาดุจหงส์ที่กำลังหรี่ลงพลันเบิกโพลงโดยพลัน แววตาเย็นเยียบจับจ้องที่บนใบหน้าของโอรส “เจ้าว่าอะไรนะ”
ฉู่เฟิงมองนางกำนัลและขันทีที่อยู่ในตำหนักครั้งหนึ่ง ทว่าไม่ได้พูดอะไร
ซูฉุนจึงโบกมือ “ออกไปให้หมด!”
ภายในตำหนักที่โอ่โถงเหลือเพียงสองแม่ลูก
ความคิดเห็น
ความคิดเห็นของผู้อ่านเกี่ยวกับนิยาย: คู่มือเศรษฐีของหมอหญิงบ้านนา
อัพเดทตอนใหม่เมื่อไรค่ะ...
คุณแอดมินผู้ใจดี ช่วยอัพเดทตอนใหม่เยอะๆเลยนะคะ ชอบมาก สนุก พลีสสสสส...
รอตอนต่อไปอยู่นะคะ...
เอาใจช่วยหูเฟิงทวงคทนอำนาจนะ...
ถ้าพ่อไม่ถูกเมียรังแกจนเกือบตายก็คงไม่ตื่นสินะ...
ดีใจกับเสี่ยวเฟิง...