คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 604

ยิ่งคิดมือเรียวก็ยิ่งกระชับมือของแฟนหนุ่มให้แน่นขึ้น ราวกับกลัวว่าอีกฝ่ายจะจากหาย

เห็นแบบนั้น ใบหน้าหล่อก็ยิ้มบาง แล้วผละมือออกจากแฟนสาว ทว่าก่อนที่โรลชูวจะได้ตั้งตัว เขาก็ดึงเธอเข้ามากอดไว้แน่น พร้อมกดวงแขนกระชับเอวบางไม่ปล่อย

นัยน์ตากลมเบิกกว้างตกใจจนรีบคล้องคอหนาไว้เร็วควัน

พลันแววตาคมก็เหลือบมองปฏิกริยาของร่างเล็กในอ้อมแขนพร้อมรอยยิ้มร้าย ๆ “ทำอย่างอื่นกันดีกว่า จนคุณหาเวลาไปเครียดกับเรื่องพวกนั้นไม่ได้เลยยิ่งดี”

ฟังจบใบหน้าสวยก็กดซุกซบกับอกแกร่งอย่างเขินอาย

ชินจินจึงพาเดินออกไป จนห้องกว้างกลับมาเงียบสงบอีกครั้ง

ฮัน อี้เฉินเคยคิดว่า หากพาตัวเองเข้าไปสานสัมพันธ์กับลูกสาวคนใหญ่คนโตที่มีอิทธิพลล้นหลามได้ สักวันหนึ่งตนจะสามารถก้าวขึ้นอยู่บนจุดสูงสุดของอำนาจบนโลกใบนี้ได้

ทว่ากลับไปเคยคิดมาก่อนว่าฝันของตัวเองจะล้มเหลวกลางคันแบบนี้

ร่างสูงยืนมอง หยาง เฉียนเฉียนคุยกับพ่อของเธอด้วยใบหน้านิ่งขรึมต่างจากปกติ

“พ่อคะ แล้วเราจะทำยังไงกันดี?” ทุกครั้งที่นึกถึงนังแรด ซอง อันยีที่มีหน้ามีตาในสังคมได้เพราะยืมมือคนอื่น ก็ทำให้ความอิจฉาริษยาในใจพุ่งพรวดขึ้นมาตลอด

และเมื่อคิดถึงชีวิตหลังจากนี้ที่จะต้องเจอมารผจญอย่าง ซอง อันยีเกือบทุกวัน ก็รู้สึกเหมือนมีก้างปลาชิ้นใหญ่ติดคอจนกลืนไม่ลงแล้ว

ส่วนพ่อของเธอเองก็ยังช็อคกับเรื่องที่เกิดขึ้นไม่หาย ทั้ง ๆ ที่ท่านก็เตรียมใจมาแล้วส่วนหนึ่ง

ท่านส่ายศีรษะถอนหายใจหนักอย่างหมดแรง “พ่อก็ไม่รู้จะทำยังไงเหมือนกัน?”

เนื่องจากสถานการณ์การเงินที่ย่ำแย่ของบริษัทในตอนนี้ รวมทั้งการปฏิเสธการกู้เงินกับธนาคาร หากไม่มีรายรับเป็นเงินจำนวนมากพอ เกรงว่าอีกไม่นานบริษัทคงล้มละลายแน่นอน

ทว่าโชคดีที่หลังจากประชุมก็ได้ข้อมติที่กอบกู้สถานการณ์ของบริษัทให้ดีขึ้นได้บ้าง แม้ว่าตนจะสูญเสียตำแหน่งสูงสุดในบริษัทไป แต่มันก็ยังทำให้ธุรกิจนั้นคงอยู่

สำหรับตอนนี้ สิ่งที่ทำได้มีเพียงปลอบใจตัวเองเท่านั้น และมันก็เป็นวิธีเดียวที่ทำให้รู้สึกดีขึ้นได้บ้าง

ทว่า หยาง เสี่ยวเซียวกลับไม่คิดเช่นนั้น

“คุณพ่อคะ เราจะให้ใครหน้าไหนมาฮุบเอาบริษัทของเราไปบริหารแบบนี้ไม่ได้นะคะ ที่เรามีกันทุกวันนี้ก็เป็นผลมาจากน้ำพักน้ำแรงตลอดหลายปีที่ผ่านมาของพ่อเลยนะ”