คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 693

นัยน์ตากลมมองไปยังประตูหนาที่ปิดลง พลันถอนหายใจออกมาอย่างโล่งอกที่ไม่ได้เกิดเรื่องแย่ ๆ ขึ้น

ทว่า…เมื่อคิดถึงเรื่องที่แย่อย่างเดียวที่เกิดขึ้นไปแล้วนั่นสองแก้มก็แดงก่ำด้วยความอาย

“ลู เซียวเหยาไอ้คนลามก! นายจงใจถอดชุดฉัน!”

ทางด้านชายหนุ่มที่ยืนรออยู่ด้านนอกก็หัวเราะออกมาทันที เมื่อได้ยินเสียงโหวกเหวกด้านใน

แววตาคมเหลือบมองอุ้มมือหนาของตน พร้อมอมยิ้ม ความจริงแล้วเสี่ยวเซียวเป็นผู้หญิงที่หุ่นดีมาก และมันเกือบทำให้เขาสติหลุด แต่สำนึกอันน้อยนิดที่ยังเหลืออยู่ก็ดึงเขากลับมาได้ทัน ไม่อย่างนั้นเรื่องคงไม่จบแค่เสียงตะโกนด่าของคนในห้องแน่

หญิงสาวใช้เวลาอยู่ในห้องพักหนึ่ง ก่อนจะเดินออกมาแล้วสาวเท้าไปยังห้องนั่งเล่น ใบหน้าสวยหันมองซ้ายขวาอยู่นาน แต่ก็ไม่เห็นร่างอันคุ้นเคยของลู เซียวเหยา

หายไปไหนของเขากันนะ?

คิ้วเรียวขมวดแน่นอีกครั้ง เมื่อคิดว่าแฟนหนุ่มอาจจะโดนยัยซู ซินเล่ย เรียกออกไปอีกก็ได้

คิดแบบนั้นขาเรียวก็เดินไปยังประตูหน้าเตรียมใส่รองเท้าออกไปด้านนอก ทว่าขณะเดียวกันนั้นประตูที่กำลังจะเปิดออกก็ถูกใครบางคนเปิดเข้ามาเสียก่อน

เขาคือ คนที่เธอตามหาอยู่เมื่อครู่

พอสองสายตาประสานกัน ร่างทั้งสองก็ชะงักไป

ลู เซียวเหยาเป็นฝ่านละสายตาออกได้ก่อน ดวงตาคมเบนลงไปมองรองเท้าที่แฟนสาวเพิ่งสวมใส่ คิ้วเข้มเลิกขึ้นนิด ๆ “จะกลับบ้านตอนนี้เหรอ?”

เสี่ยวเซียวไม่ตอบแต่มองลงไปยังกล่องข้าวในมือหนาแทน

“นายออกไปซื้อข้าวมาเหรอ?” เธอถามกลับ