คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 698

เสี่ยวเซียวพอจะเข้าใจความคิดของแฟนหนุ่ม เธอจึงเอ่ยเบา ๆ “ถ้าคิดมากเรื่องที่มามือเปล่าล่ะก็ วางใจเถอะ พ่อไม่สนใจเรื่องของขวัญหรอก แค่คุณมีใจอยากมาเจอ ท่านก็โอเคหมดนั่นแหละ”

“เพราะงั้นก็รีบลงมาจากรถได้แล้ว ลู เซียวเหยา” ร่างบางหันไปเอ็ดชายหนุ่มทันที

ในใจของเซียวเหยานั้นอยากจะปิดปะตูใส่เกียร์แล้วขับออกไปโดยเร็ว ทว่าหากทำแบบนั้น ความสัมพันธ์ของเราคงแย่แน่

มือหนาจึงยอมเปิดประตูลงจากรถแต่โดยดี

“เอาล่ะเด็กน้อย” เสี่ยวเซียวเดินมาลูบแก้มของคนตัวสูงพลางเกี่ยวแขนแกร่งของเขาไว้ “ได้เวลาเจอพ่อตาในอนาคตของนายแล้ว”

คิ้วเข้มเลิกขึ้น พ่อตาในอนาคตเหรอ? ก็ฟังดูไม่เลวเท่าไหร่นะ

คุณผู้ชายตระกูลหยิงกำลังโกรธที่เมื่อคืนลูกสาวตัวน้อยของตนไม่ได้กลับมาบ้าน แถมยังแอบบ่นคุณนายหยิงหรือผู้เป็นภรรยาของตนที่เลี้ยงลูกไม่ดี เพราะตั้งแต่ลูกสาวเริ่มมีความรักและออกเดต เธอก็เปลี่ยนไปเป็นคนละคนและลืมทางกลับบ้านของตัวเองไปแล้ว

ทางด้านคุณนายก็ได้แค่ถอนหายใจเบื่อหน่ายกับอาการหวงลูกสาวที่ออกจะโอเวอร์ของสามี เลยได้แต่ปล่อยให้คนรักบ่น ๆ ออกมา

ทันทีที่เห็นลูกสาวเดินเข้ามาพร้อมลู เซียวเหยา คนเป็นแม่ก็หัวเราะลั่นพร้อมเรียกเรียกดัง “เสี่ยวเซียว กลับมาแล้วเหรอลูก”

ส่วนสามีที่ยืนหันหลังใส่ประตู ก็รีบกันกลับไปมองทันที แต่พอเห็นเสี่ยวเซียวเดินเข้ามากับชายหนุ่ม คนเป็นพ่อก็ขมวดคิ้วทำหน้าบึ้งทันควัน คุณนายหยิงยิ้มเยาะสะใจใส่สามี พร้อมบอกให้ลูกสาวกับแฟนหนุ่มเข้ามานั่งเสียก่อน

เสี่ยวเซียวเดินไปนั่งข้างมารดา ระหว่างที่เซียวเหยาเองก็เดินไปนั่งลงบนโซฟาตรงข้ามพ่อของเธอ

นี่ไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเจอพ่อกับแม่ของแฟนสาว แต่เขาก็ยังกังวลอยู่ดี และยิ่งมาเห็นใบหน้าบึ้งของพ่อแฟน เซียวเหยาก็ยิ่งจิตตก

“เมื่อคืนทำไมถึงไม่กลับบ้าน?” หัวหน้าตระกูลหยิงมองลูกสาวโกรธ ๆ “รู้ไหมว่าเราเป็นห่วงลูกขนาดไหน?”