คู่รักสายฟ้าแลบ: เจ้าสาว ของ คุณ พอจะเป็น ฉันได้ไหม นิยาย บท 750

หลิน เสวียจียิ้มบาง พลางยกกาแฟขึ้นมาจิบ สายตาของหล่อนมองออกไปยังถนนที่คลับคลั่งไปด้วยผู้คนด้านนอก ราวกลับไม่รีบตอบคำถามของทัง โรลชูว

ส่วนโรลชูวเองก็ไม่ได้เอ่ยเร่งแต่อย่างใด ร่างเล็กทำเพียงอดทนนั่งรอ

ไม่นานเสวียจีก็หันกลับมามองแก้วกาแฟที่อยู่บนโต๊ะก่อนจะเงยหน้ามองคนที่มาด้วยอีกครั้ง “คุณทัง ฉันเชื่อว่าเธอเคยเห็นอิทธิพลของพ่อชินจินมาแล้ว เธอคิดจริง ๆ เหรอว่าชินจินจะสู้พ่อของเขาได้?”

“ฉันเชื่อในตัวชินจินค่ะ”

ช่างมั่นใจ ทว่ายังคิดน้อยไปอยู่ดี

หลิน เสวียจีกระตุกยิ้มพลางส่ายหัว “คุณทัง รู้ไหมว่าสองสามวันนี้ ชินจินยังหาวิธีแก้ไขเรื่องของตระกูลหยิงไม่ได้เลย?”

โรลชูวขมวดคิ้วทันที พลันจ้องเขม็งไปยังหลิน เสวียจีที่กำลังพูดอยู่

เห็นแบบนั้น เสวียจีก็กดยิ้มลึกกว่าเดิม “พวกเธอมันก็แค่เด็กไม่สิ้นกลิ่นน้ำนม ไม่มีทางเทียบพ่อของชินจินได้หรอก”

“ที่นี่คือเป่ยหนิง ไม่ใช่” โรลชูวพูดเสียงดังฟังชัด

ทว่าหลิน เสวียจีกลับมองเธอด้วยแววตาสมเพช “คุณทัง คิดว่าอิทธิพลของตาแก่นั้นจะมาไม่ถึงเป่ยหนิงเหรอ?”

การนิ่งไม่ตอบของโรลชูว บ่งบอกได้ว่าลึก ๆ แล้วเธอเองก็คิดไม่ต่าง

หลิน เสวียจีรู้สึกว่าตนต้องรีบแจ้งสถานการณ์ตอนนี้ให้ทัง โรลชูวได้รู้ ไม่อย่างนั้นเธอคงไม่รู้ว่าพวกของตนนั้นตกเป็นเบี้ยล่างของตาแก่อยู่

ฉะนั้นเธอจึงพูดต่อ “อำนาจของตระกูลลูไม่ได้มีอยู่แค่ที่เมืองหลวงนะ ไม่อย่างนั้นจะเกิดเรื่องแบบนี้กับหยิง จูเหลี่ยงได้เหรอ? ชินจินใช้อำนาจของตัวเองช่วยเหลือคนมานักต่อนัก แต่ครั้งนี้คนเหล่านั้นกลับเกรงกลัวที่จะยื่นมือช่วยเขา ทำไมน่ะเหรอ? ก็เพราะเจ้าพวกนั้นกลัวสงครามของคนในตระกูลลูทั้งสอง จนไม่กล้ายุ่งเกี่ยวไงล่ะ”

แต่ชินจินที่ทัง โรลชูวรู้จักนั้นไม่ได้อ่อนแออย่างที่หลิน เสวียจีว่า สิ่งที่หล่อนพูดมาจึงไม่ได้สะเทือนจิตใจของหญิงสาวเลย