ความรักของท่านประธานกับสาวต่างถิ่น นิยาย บท 22

"พอดีผมรู้ข่าวว่านารินกลับมา จึงมาหนริน ไม่คิดว่าจะเจอคุณ...คนสวย" ราเชนส่งสายตาเย้ายวน แอนนาเขินอายและหลงเสน่ห์

"นาริน!!! คุณรู้จักกับนาริน ขอโทษนะคะ คุณกับนารินเป็นอะไรกัน" แอนนาถามขึ้น

"ผม..ผมเคยคบหากับนารินแล้วเลิกลากันไป" ราเชนทำสีหน้าเศร้า

"แล้วคุณมาหานาริน แล้วคุณรู้มั้ยว่านารินมีผู้ชายกลับมาด้วยแล้วเขาจะแต่งงานกันเร็วๆ นี้"

"ห๊า!!!อะไรนะ" ราเชนรู้ข่าวจากคนงานในสวนว่านารินกลับมา จึงรีบมาหา เพื่อขอคืนดีกับนาริน แต่ไม่คิดว่านารินจะมีคนอื่นเสียแล้ว แอนนาเห็นท่าทางของเราเชน ก็รู้ได้ทันทีว่า เธอและเขามีจุดประสงค์เดียวกัน คือต้องการคนรักกลับคือ

"ขอโทษนะคะ คุณเป็นอะไรกันกับนาริน"

"เราเคยคบกัน แล้วเลิกรากันไป" ราเชนทำเสียงเศร้า

"ทำไมถึงเลิกกัน" แอนนาถามออกไปราเชนจึงมองหน้าแอนนา

"ขอโทษค่ะ" แอนนาเห็นสายตาที่มองมากลัวเขาโกรธรีบขอโทษทันที

"ไม่เป็นไรคับ เรื่องนี้ผมผิดเองเพราะผมไปมีผู้หญิงคนอื่น" ราเชนก้มหน้าลง

"ริน เขาเป็นคนชอบเรียน เธอใฝ่ฝันอยากเป็นพยาบาล ตลอดเวลาที่คบกัน น้อยครั้งมากที่เราจะไปไหนด้วยกัน จึงทำให้เราห่างเหิน ผมจึงมีผู้หญิงอีกคน รินเธอรู้ เธอก็มาต่อว่าผม ผมจึงตัดสินใจเลิกกับเธอ แต่หลังที่เลิกจากกัน ผมได้ข่าวว่ารินเสียใจมาก แล้วจากบ้านไปอยู่ประเทศจีนเพื่อหลบหน้าผม ผมรู้สึกผิดที่ทิ้งเธอในเวลาที่เธอต้องการกำลังใจ เมื่อผมรู้ว่าเธอกลับมาผมดีใจมากอยากจะมาขอเธอคืนดีและกลับมารักกันอีกครั้ง แต่มันคงสายไปแล้วคับ เพราะคุณบอกว่ารินกำลังจะแต่งงาน"

ราเชนเล่าเรื่องราวให้แอนนาฟัง

ฮ่า..ฮ่า..ฮ่า...

แอนนาหัวเราออกมาทำให้ราเชนงุนงงสงสัย

"ชีวิตคุณกับชั้ล ทำไมเหมือนกันแบบนี้หล่ะ"

"เหมือนยังไง"

"ชั้ลก็เป็นแฟนเก่าของผู้ชายที่จะแต่งงานกับนารินเช่นกัน ชั้ลก็เหมือนคุณ ชั้ลเคยรักกันกับจิ้นเสี่ยวเยี่ยน แต่ตอนนั้นเขาเป็นผู้ชายธรรมดา ไม่มีอะไรเลย นิสัยเย็นชา แต่ที่ชั้ลรักเขาเพราะเขาเป็นทายาทเศรษฐี ชั้ลหวังว่าเขาจะได้รับตำแหน่งประธานบริษัท แต่เขาก็ไม่ได้รับสักที จนชั้ลทนไม่ได้ที่ชั้ลต้องโดนดูถูก คบกับลูกเศรษฐีตกอับ ชั้ลอาย ชั้ลบอกเลิกเขา แล้วชั้ลก็ไปอยู่ต่างประเทศ จนชั้ลได้ดูข่าวเขากลายเป็นประธานบริษัทรุ่นใหม่ไฟแรง ชั้ลจึงให้กรรมการบริษัทเสนอชั้ลให้เป็นพรีเซ็นเตอร์สินค้า เพื่อที่ชั้ลจะได้กลับมาหาเขาอีกครั้ง แต่มันก็สายไปเหมือนกันเพราะเขามีนาริน และดูเขารักเธอมากด้วย"แอนนาพูดด้วยอาการเศร้า จนน่าสงสาร

นารินนั่งเล่นที่ศาลากลางน้ำ มองไปเห็นราเชนกับแอนนาอยู่อีกฝั่งของสระ

"พี่เชน" นารินพูดชื่อเบาๆ ยืนนิ่งจ้องดูอยู่แบบนั้น

"รินเป็นอะไรเห็นอะไร พี่เชน! เขามาได้ไง" มีนาถามนารินเมื่อเห็นนารินยืนเหม่อ แต่พอมีนามองตามสายตาต้องตกใจ นารินใจเต้นไม่เป็นจังหวะ เธอไม่อยากเจอเขาอีก เธอจำได้ดีวันที่เขาบอกเลิกลาจากเธอ

"แค่แอนนาคนเดียวชั้ลก็ปวดหัวจะแย่ นี่นายเชนยังมาอีกหรอ ฮึ.." มีนาพูดด้วยน้ำเสียงไม่พอใจ

"มีอะไรกัน" จิ้นเสี่ยวเยี่ยนถามขึ้นเมื่อเห็นท่าทางไม่สบายใจของทั้งสองคน

นารินมองหน้าจิ้นเสี่ยวเยี่ยนแล้วถอนหายใจ

"หนูรินขอคุยกับคุณจิ้นหน่อยค่ะ" นารินรีบดึงมือจิ้นเสี่ยวเยี่ยนออกมาคุยที่มุนนึง นารินถอนหายใจเผยอาการไม่สบายใจออกมา

"หนูรินมีอะไรหรือป่าว ดูสีหน้าไม่ดีเลย"

"คุณจิ้นเห็นผู้ชายที่นั่งคุยอยู่กับคุณแอนนามั้ยคะ" นารินชี้นิ้วไปที่ฝั่งตรงข้ามของสระ

"อืม...เห็นมีอะไรหรือป่าว" พอดูถึงว่ามีผู้ชายสีหน้าของจิ้นเสี่ยวเยี่ยนก็เปลี่ยนไป ทำให้นารินไม่กล้าที่จะบอก นารินสูดลมหายใจเข้าลึกๆ

"ผู้ชายคนนั้น ชื่อราเชน เขาเคยเป็นคนรักเก่าของหนูริน" จิ้นเสี่ยวเยี่ยนนิ่งฟังไม่มีคำตอบ

"คุณโกรธรินหรอคะ ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลย" นารินเริ่มหวั่นใจ เพราะเธอเริ่มรักจิ้นเสี่ยวเยี่ยนมากขึ้นทุกวัน เธอไม่อยากให้ใครมาเป็นมือที่สามเข้ามาทำให้ความรักของเธอสั่นคลอน

"หนูรินรักชั้ลหรือป่าว" จิ้นเสี่ยวเยี่ยนถามนารินเพื่อความแน่ใจ แต่น้ำเสียงจริงจังที่เอ่ยถามทำให้นารินกลัว

"รักค่ะ" นารินตอบเสียงสั่น

"หนูรินกลัวว่าผู้ชายคนนั้นจะมาทำให้ชั้ลหวั่นไหวใช่มั้ย หนูรินฟังนะ ถ้าเธอมั่นใจว่ารักชั้ล เธอไม่ต้องกลัวอะไรทั้งนั้น จะเป็นแอนนา หรือผู้ชายคนนั้น ก็ไม่มีใครมาทำลายความรักของเราที่มีให้กันได้" ท่าทางการพูดของเขาเย็นชาและจริงจัง

"เป็นไง ชั้ลเหมือนพระเอกหนังไทยมั้ย ฮ่า...ฮ่า..." จิ้นเสี่ยวเยี่ยนยิ้มเยาะนาริน

"คุณจิ้น แกล้งหนูรินทำไม หนูรินจะร้องไห้อยู่และนะ" นารินทุบไปที่อกเขาไม่แรงนัก

"เธอเป็นภรรยาชั้ล จะวันนี้หรือวันไหน เธอก็เป็นภรรยาชั้ล เป็นคุณนายจิ้น และชั้ลก็เป็นสามีเธอ คนเดียวเท่านั้น ส่วนสองคนนั้นเขาเข้ามาเป็นบททดสอบของชีวิตเราสองคน ว่าเราจะมีรักที่มั่นคงต่อกัน" นารินสวมกอดจิ้นเสี่ยงเยี่ยน

"ไม่ต้องคิดมาก" จิ้นเสี่ยวเยี่ยนเช็ดน้พตาให้นาริน ปลอบใจให้เธอหายกังวล

"แต่หนูรินไม่อยากเจอเขาอีก"