กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 798

คริสโตเฟอร์ลูบหน้าผากเล็กน้อยก่อนจะพูดว่า “หากพวกเขาค้นเจอ มันก็จะจบลงสำหรับเรา!”

ขณะที่พวกเขากำลังพูด ชายหนุ่มสวมเครื่องแบบก็เดินเข้าไปในวิลล่าพร้อมกับอุปกรณ์แปลก ๆ ในมือของเขา

อุปกรณ์นั้นเป็นเสายาวที่มีวงกลมอยู่ข้างหน้า ดูเหมือนเครื่องตรวจจับทุ่นระเบิดที่ใช้กันทั่วไปในภาพยนตร์

คริสโตเฟอร์ถามด้วยความประหลาดใจ “พ่อหนุ่ม นั่นเครื่องตรวจจับทุ่นระเบิดเหรอ?”

ชายหนุ่มเพียงแค่ยิ้มก่อนจะพูดว่า “ไม่ใช่ครับ แต่จริง ๆ แล้วมันก็ค่อนข้างคล้ายกัน นี่คือเครื่องตรวจจับโลหะ มันจะส่งสัญญาณเตือนหากมีโลหะที่ตรวจพบอยู่ใต้ดิน เนื่องจากทุ่นระเบิดทำมาจากโลหะ เราจึงสามารถใช้สิ่งนี้เพื่อตรวจจับทุ่นระเบิดได้ แต่ระดับความไวต่างกัน”

ทันทีที่คริสโตเฟอร์ได้ยินว่าเป็นเครื่องตรวจจับโลหะ เขาก็อดไม่ได้ที่จะพูดว่า “มันแย่พอแล้วที่คุณจะเข้ามาและยึดบ้านคนอื่น ทำไมต้องนำเครื่องตรวจจับโลหะไปตรวจบ้านคนอื่นอีกด้วยล่ะ?”

อีกฝ่ายตอบว่า “จากประสบการณ์หลายปีของเรา โดยทั่วไปแล้วจะมีช่องที่ซ่อนอยู่มากมายในห้องใต้ดินของวิลล่า คนส่วนใหญ่มักจะซ่อนสิ่งของมีค่าไว้ในที่ซ่อนเหล่านี้ ดังนั้นงานของผมคือค้นหาตำแหน่งของสิ่งของที่ซ่อนอยู่ทั้งหมดเพื่อยึดสิ่งของเหล่านั้นทั้งหมดตามกฎหมาย!”

คุณท่านวิลสันทรุดตัวลงกับพื้นทันทีที่เธอได้ยินคำพูดของชายหนุ่ม

คริสโตเฟอร์อดไม่ได้ที่จะรู้สึกถึงอารมณ์ในใจของเขาในเวลานี้ ชายหนุ่มรีบเข้าไปในวิลล่าทันทีที่เขาพูดจบ ในเวลานี้ คริสโตเฟอร์รีบช่วยพยุงหญิงชราคนนั้นก่อนจะถามว่า “แม่ครับ พ่อทิ้งของเก่าอะไรไว้ให้เราบ้าง?”

คุณท่านวิลสันตอบอย่างประหม่าว่า “มีแจกันสองใบ ภาพวาดโบราณ และของโบราณอื่น ๆ…”

คริสโตเฟอร์รีบถามอีกครั้ง “มีวัตถุไหนที่เป็นโลหะบ้างไหม?”

“มี…” หญิงชราตื่นตระหนกขณะที่เธอพูด “มีตะเกียงทองสัมฤทธิ์โบราณในสมัยก่อน มีชุดภาชนะดีบุกและเกือกม้าทองคำสองอัน…”

“หากเงินที่ได้จากการประมูลเกินจำนวนหนี้ทั้งหมดของคุณ เราจะคืนเงินส่วนที่เหลือให้คุณหลังจากที่หนี้ของคุณได้รับการชำระคืนแล้ว อย่างไรก็ตาม หากรายได้จากการประมูลน้อยกว่าหนี้ทั้งหมดของคุณ เจ้าหนี้ของคุณยังคงมีสิทธิฟ้องคุณอยู่!”

หลังจากนั้น ชายคนนั้นก็หยิบแบบฟอร์มออกมาก่อนจะพูดว่า “คุณท่านวิลสัน ถ้าคุณเข้าใจที่ผมเพิ่งพูดไป โปรดลงนามในแบบฟอร์มอนุญาตนี้!”

“ฉันไม่เซ็น!” คุณท่านวิลสันตะโกนอย่างบ้าคลั่ง “คุณไม่มีสิทธิ์ยึดของเก่าของฉัน! นั่นสำหรับกองทุนเกษียณอายุของฉัน!”

ผู้รับผิดชอบตอบอย่างเย็นชาว่า “ผมต้องขอโทษด้วย แต่ตามกฎหมาย เรามีสิทธิ์ทุกอย่างที่จะนำของเก่าเหล่านี้ไปไว้ในความครอบครองของเรา จะไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงแม้ว่าคุณจะปฏิเสธที่จะลงนามในแบบฟอร์มก็ตาม”

หลังจากนั้น ผู้รับผิดชอบก็หันหลังกลับก่อนจะเดินกลับเข้าไปในวิลล่า

ดวงตาของคุณท่านวิลสันมืดลงและเธอก็สลบไปทันที…