กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1012

ท่ามกลางความสิ้นหวัง ทางเลือกสุดท้ายของเขาคือกิบสัน ซึ่งเขาเคยรู้จักมาระยะหนึ่งแล้ว แม็กซ์ต้องการยืมเงินสามแสนจากกิบสัน แต่เขาไม่ได้คาดหวังว่ากิบสันจะขาดแคลนเงินในตอนนี้เช่นกัน

กิบสันบ่นเกี่ยวกับตำรวจในการปราบปรามการค้ามนุษย์ที่ส่งผลให้จำกัดการดำเนินการการค้ามนุษย์ของครอบครัวอย่างมาก

กิบสันยังบอกเขาด้วยว่าเขากำลังมองหาเด็กทั่วทุกแห่งเพื่อขายไปทางใต้ ราคาสำหรับเด็กอยู่ในระดับสูงตลอดเวลาและพวกเขาสามารถทำเงินได้มากหากพวกเขาสามารถหาทรัพยากรได้

เมื่อนึกถึงเด็กทารกและเด็กเล็กที่สถานเลี้ยงเด็กกำพร้า แม็กซ์ก็มีแผนชั่วร้ายขึ้นในใจทันที

เขาบอกกิบสันถึงแหล่งข้อมูลและแนะนำให้พวกเขาทำงานร่วมกันเพื่อลักพาตัวเด็กจากสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า

กิบสันที่เคยกังวลเกี่ยวกับการหาเด็ก ทันทีที่เขารู้ว่าสถานเลี้ยงเด็กกำพร้ามีสิ่งที่เขาต้องการมากมาย เขาก็ยิ้มอย่างมีความสุขและเริ่มวางแผน

แม็กซ์รู้จักสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเป็นอย่างดี เขารู้ทุกอย่างเกี่ยวกับช่องโหว่รอบสถานเลี้ยงเด็กกำพร้า เนื่องจากสภาพทรุดโทรมเป็นเวลาหลายปี เงินทุนไม่เพียงพอ พนักงานไม่เพียงพอและไม่สามารถติดตามการเฝ้าระวังความปลอดภัยขั้นสูงได้ บรรดาผู้ที่คุ้นเคยกับขั้นตอนการปฏิบัติงานมาตรฐานของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าและแผนผังของสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าก็สามารถหาช่องโหว่ได้โดยง่าย

ดังนั้นเขาจึงวางแผนรายละเอียดเกี่ยวกับการบุกเข้าไปในสถานเลี้ยงเด็กกำพร้าเพื่อลักพาตัวในทันที

กิบสันมองเห็นความเป็นไปได้ที่ประสบความสำเร็จอย่างมากของภารกิจนี้ และเขาก็รีบชักชวนครอบครัวของเขาให้เข้าร่วมการลักพาตัว แม็กซ์โกรธเรื่องนี้มาก เพราะเขารู้ว่ากิบสันต้องการส่วนแบ่งเงินที่มากขึ้นจากแผนการครั้งนี้ ยิ่งมีคนเข้ามาเกี่ยวข้องมากเท่าไร เขาก็ยิ่งได้รับเงินน้อยลงเท่านั้น

หากมีเพียงเขาและกิบสันที่ดำเนินการลักพาตัว แต่ละคนจะได้รับประมาณหกถึงเจ็ดแสนเมื่อขายเด็กได้มากกว่าหนึ่งล้านเหรียญ แต่จำนวนนี้จะลดลงอย่างมากหากครอบครัวของกิบสันมีส่วนเกี่ยวข้อง

หัวใจของเธอเต้นรัวอย่างประหม่าและดวงตาของเธอเบิกกว้างด้วยความตกใจอย่างมากเมื่อเธอเลื่อนดูความคิดเห็น

ความคิดเห็นทั้งหมดในส่วนความคิดเห็นขอให้ผู้บังคับใช้กฎหมายจับกุมและประหารชีวิตผู้ค้ามนุษย์!

เธอโพล่งออกมาสะท้อน "แย่แล้ว! คดีลักพาตัวเป็นข่าวพาดหัว! ดูเหมือนว่าชาวเน็ตทั่วประเทศติดตามอัพเดทข่าวอย่างใกล้ชิด! มันเป็นเรื่องใหญ่จริง ๆ เหรอ?”

"ใจเย็น!" กิบสันพูดอย่างเฉยเมย “ไม่มีความแตกต่างระหว่างการลักพาตัวเด็กหนึ่งหรือสิบคนมากนักหรอกนะ นอกจากนี้ ระหว่างทางฉันระมัดระวังมาก ฉันไม่ทิ้งหลักฐานใด ๆ ที่จะเชื่อมโยงการลักพาตัวกับเรา ไม่มีใครหาเราเจอหรอก!”

จากนั้นเขาก็ยิ้มอย่างมีชัย “ใจเย็น ๆ ! พวกเขาหาเราเจอไม่ง่ายอย่างนั้นหรอก และเมื่อเวลาผ่านไป ชาวเน็ตเหล่านี้จะเปลี่ยนโฟกัสไปที่ข่าวอื่น พวกเราจะถูกลืมก่อนที่เราจะรู้ตัวด้วยซ้ำ!”