กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1074

เธอร้องไห้และพึมพำเบา ๆ “ลูกชายของแม่! หลานชายของย่า! พวกเธอต้องทนทุกข์ทรมานมากเลยสินะ”

แฮโรลด์ดูราวกับเด็กน้อยอมทุกข์ เขาปาดน้ำใสออกจากตาและสะอึกสะอื้น “คุณย่าไม่รู้หรอกครับว่าผมกับคุณพ่อต้องเจอกับอะไรบ้าง มันคือความลำบากและความทรมานที่เลวร้ายที่สุดในชีวิตผมเลยครับ”

คริสโตเฟอร์ถอนหายใจขณะพูด “เฮ่อ… มันก็เหมือนเดิมนั่นแหละ เราไม่ควรพูดเรื่องพวกนั้นกันอีกแล้ว คุยเรื่องพวกนั้นก็มีแต่จะทำให้ปัญหาของเราเพิ่มมากขึ้น”

คุณท่านวิลสันพยักหน้าก่อนจะรีบถาม “จริงสิ คริสโตเฟอร์ นี่มันเกิดอะไรขึ้น? ใครคือคนที่ประกันตัวพวกเราออกมาหรือ?”

“ผมไม่ทราบเลยครับ...” คริสโตเฟอร์ส่ายหน้าก่อนจะพูดต่อ “ทั้งผมและแฮโรลด์อยู่ดี ๆ ก็ถูกปล่อยตัวจากทัณฑสถาน หลังจากนั้น พวกเขาก็เอารถมาส่งเราสองคนและสั่งให้รออยู่ที่นี่ พวกเราเองก็ไม่รู้ว่าคนพวกนี้เป็นใครครับ”

ขณะนั้นเอง ชายคนที่ไปรับคุณท่านวิลสันและเวนดี้จากทัณฑสถานก็รีบเดินตรงมาหาคนทั้งสี่ก่อนจะพูดขึ้นว่า “ผมขอแนะนำตัวนะครับ ผมชื่อเดเมียน เว็บบ์ ผมคือสมาชิกตระกูลเว็บบ์แห่งซัดเบอรี พี่ชายของผมชื่อโดนัลด์ เว็บบ์ ผมเชื่อว่าพวกคุณคงเคยได้ยินชื่อนี้มาก่อนแล้ว”

“ตระกูลเว็บบ์?” ครอบครัววิลสันทั้งสี่คนต่างตกตะลึง

เป็นไปได้อย่างไรที่จะไม่รู้จักตระกูลเว็บบ์?

ตระกูลเว็บบ์คือตระกูลชั้นนำและทรงอิทธิพลที่สุดในเขตใต้ พวกเขาทรงอำนาจและแข็งแกร่งยิ่งกว่าตระกูลมัวร์เสียอีก!

ตอนที่นายผู้เฒ่าแห่งตระกูลเว็บบ์อยู่ในยุครุ่งโรจน์ สมัยที่เขากุมอำนาจแห่งโลกใบนี้ ความเป็นตำนานของเขาช่วยขับเคลื่อนเขตใต้ทั้งเขตให้หมุนเวียนไปได้

ในยุคนั้น นายท่านวิลสันมักจะพูดถึงนายท่านเว็บบ์อยู่เสมอ เขาจะพูดถึงนายท่านเว็บบ์ทุกวันและยกให้เป็นต้นแบบที่คู่ควรกับความพยายามลอกเลียนแบบของเขา

ครอบครัววิลสันไม่เคยนึกฝันมาก่อนเลยว่าจะมีโอกาสได้สัมผัสหรือได้พบกับตระกูลเว็บบ์ ยิ่งไปกว่านั้น ครั้งนี้ตระกูลเว็บบ์ยังเข้ามาช่วยเหลือพวกเขาเองอีกด้วย มันช่างน่าแปลกใจ ในที่สุด ครอบครัววิลสันก็มีความหวังขึ้นมาบ้างใช่ไหมล่ะ?

ขณะที่เธอคิดเรื่องนี้อยู่ คุณท่านวิลสันก็รีบฉีกยิ้มอย่างประจบประแจง “คุณเว็บบ์คะ ดิฉันขอถามอะไรหน่อยได้ไหมคะ? ทำไมคุณถึงได้ช่วยพวกเราออกจากทัณฑสถานและพามารวมตัวกันที่นี่ล่ะคะ?”

เดเมียนตอบอย่างเยือกเย็น “ผมมารับคุณเพราะพี่ชายของผมสั่งให้ทำ ผมไม่รู้ว่าเหตุผลที่แท้จริงของเขาที่สั่งให้ผมมารับคุณหรอกครับ แต่เราไม่มีเวลาแล้ว ดังนั้น ดีที่สุดที่จะเลิกถามคำถามต่าง ๆ กับผมตอนนี้ พวกคุณทุกคนควรเข้าไปในเครื่องบินก่อน พี่ชายของผมจะอธิบายทุกอย่างกับพวกคุณเองเมื่อไปถึงที่นั่น”

ดังนั้น เขาจึงเรียกพนักงานต้อนรับสาวสวยให้มารินวิสกี้ให้ ก่อนจะขอให้เธอนำหน้ากากปิดตามาให้เขาด้วย

พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินซึ่งสวมกระโปรงสั้น ๆ บิดเรือนร่างเต่งตึงขณะให้บริการเดเมียนและรอคอยให้เขาดื่มวิสกี้จนหมดแก้ว จากนั้นก็ช่วยเขาใส่หน้ากากปิดตาจนเรียบร้อย แล้วเธอก็เอนตัวกระซิบข้างหูเขา “เชิญคุณพักผ่อนก่อนนะคะ เครื่องบินกำลังจะบินขึ้นแล้วค่ะ หากคุณต้องการอะไรเพิ่มเติม เรียกดิฉันได้เลยนะคะ ”

แฮโรลด์ซึ่งนั่งอยู่บนที่นั่งด้านหลังรู้สึกอยากลองขึ้นมาบ้าง

พนักงานต้อนรับบนเครื่องบินนั้นสวยเกินไป อีกทั้งเธอก็ให้บริการเดเมียนเป็นอย่างดีด้วย มันคงจะวิเศษมากหากเธอให้บริการเขาในลักษณะเดียวกันบ้าง…

ขณะกำลังคิดเรื่องนี้ เขาก็รีบโพล่งขึ้นมาว่า “สวัสดีครับ คุณเอาไวน์มาให้ผมสักแก้วได้ไหม?”

หลังจากที่เธอให้บริการเดเมียนเสร็จเรียบร้อยแล้ว พนักงานต้อนรับก็ลุกขึ้นยืน ก่อนจะดึงกระโปรงลงแล้วพูดอย่างรังเกียจ “ขอโทษค่ะ ดิฉันเป็นพนักงานต้อนรับส่วนตัวของคุณเว็บบ์ ดิฉันไม่บริการคนอื่น”