กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1084

คริสโตเฟอร์ขมวดคิ้วขณะที่พูดขึ้นว่า “นี่เราจะปล่อยพวกพาร์กเกอร์และพวกเวดไปง่าย ๆ แบบนี้หรือ?”

ฮันนาห์ตอบ “ฉันสร้างปัญหาเรื่องอื่นให้พวกมันได้ค่ะ อีกอย่าง ตระกูลเว็บบ์ก็เตรียมการเล่นงานพวกมันอยู่เบื้องหลังแล้วด้วย ฉันจะล้างแค้นมันด้วยตัวฉันเองอย่างแน่นอน ไม่ว่ายังไง พวกเราไม่ควรหยิบเรื่องนี้ขึ้นมาพูดอีกจะเป็นการดีกว่าค่ะ”

ที่จริงแล้ว ฮันนาห์แอบกังวลอยู่ในใจ ถ้าหากเหมืองถ่านหินถูกยกขึ้นมาพูด และถ้าอดีตของเธอกับผู้คุมเหมืองถูกเปิดโปงขึ้นมา เธอจะยังมีที่ยืนในครอบครัววิลสันได้อย่างไร?

คริสโตเฟอร์รู้สึกว่าที่ฮันนาห์พูดมาก็มีเหตุผล ดังนั้น เขาจึงพยักหน้าเบา ๆ ก่อนจะพูด “ถ้าอย่างนั้นก็ได้ ทุกคนจงเข้าใจ และในอนาคตก็ทำเป็นไม่รู้ไม่เห็นเรื่องนี้ก็แล้วกัน”

***

วันต่อมา สมาชิกทั้งห้าคนของครอบครัววิลสันก็กลับไปยังโอลรัส ฮิลล์ ด้วยรถยนต์ที่จัดโดยตระกูลเว็บบ์

ขากลับ ตระกูลเว็บบ์ไม่ได้จัดเตรียมเครื่องบินเจ็ทส่วนตัวเพื่อส่งพวกเขากลับ ไม่แม้แต่จะจัดรถโรลส์รอยซ์ให้พวกเขานั่ง แต่กลับเป็นรถบูอิค จีแอลแปดแทน

คุณท่านวิลสันไม่พอใจมากเมื่อเธอเห็นรถบูอิค จีแอลแปด

เมื่อตอนที่พวกเขามาที่นี่ ตระกูลเว็บบ์ส่งรถโรลส์รอยซ์มารับถึงสนามบิน เครื่องบินเจ็ทส่วนตัวพามาส่งถึงซัดเบอรี และรถโรลส์รอยซ์อีกคันพามาส่งที่คฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์

เหตุการณ์นั้นและการต้อนรับช่างน่าประทับใจและน่าพึงพอใจเป็นอย่างมาก

มันช่างแตกต่างจากตอนนี้เหลือเกิน ตระกูลเว็บบ์จัดรถพัง ๆ มูลค่าสองหรือสามแสนดอลลาร์ไปส่งคนทั้งห้า

ความรู้สึกของการนั่งในรถคันนี้ช่างแตกต่างจากการนั่งในรถโรลส์รอยซ์ลิบลับ

อย่างไรก็ตาม เนื่องจากรถคันนี้ถูกขับโดยคนขับรถที่ทำทำงานกับตระกูลเว็บบ์ เธอจึงไม่กล้าพูดอะไรออกมา

การเดินทางด้วยรถยนต์จากซัดเบอรีถึงโอลรัส ฮิลล์ใช้เวลาประมาณสี่หรือห้าชั่วโมง ดังนั้น มันจึงเป็นเวลาหลังเที่ยงแล้ว เมื่อพวกเขาไปถึงโอลรัส ฮิลล์

จากนั้น คุณท่านวิลสันก็เดินตรงกลาง แฮโรลด์ และเวนดี้ผู้เป็นหลานสาวต่างก็ช่วยประคองหญิงชราไว้อยู่ข้าง ๆ ในเวลานี้ คริสโตเฟอร์และฮันนาห์ต่างก็จับมือกันเพื่อแสดงความรักใคร่ที่มีต่อกัน

คุณท่านวิลสันรู้สึกราวกับเป็นราชินีขณะกำลังเดินเข้าสู่วิลล่าคอมมิวนิตี้ระดับหรูหราอลังการ เธอรู้สึกถึงความองอาจและมีความมั่นใจถึงขีดสุดก็ตอนนี้เอง

เธอตื่นเต้นจนอดไม่ได้ที่จะถอนหายใจ “มันคงจะดีนะ ถ้าฉันบังเอิญเจอนังเอเลน! ฉันอยากทำให้มันรู้สึกอึดอัดมากที่สุดเท่าที่จะมากได้!”

เวนดี้ยิ้มก่อนจะพูดว่า “คุณย่า อย่าลืมนะคะว่าคุณย่าทำขามันหัก พนันได้เลยว่าตอนนี้มันคงกำลังนอนร้องไห้อยู่ในบ้านแหง ๆ”

แล้วทุกคนก็หัวเราะออกมา

ตอนนี้เองที่จู่ ๆ แฮโรลด์ก็ชี้นิ้วไปยังทางเดินสีเขียวบริเวณข้างถนนด้านหน้าพวกเขา เขาชี้ไปยังผู้หญิงคนหนึ่งซึ่งมีไม้ค้ำยันรักแร้ข้างหนึ่งอยู่ที่มือ “บ้าชะมัด! นั่นมันนังเอเลนไม่ใช่เหรอ?”