กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1091

ชาร์ลีไม่ได้คิดจริงจังเรื่องครอบครัววิลสันมากนัก

อย่างไรเสีย คนพวกนี้ก็ไม่ต่างอะไรจากตัวตลกสำหรับเขา

ยิ่งไปกว่านั้น เขามั่นใจว่ากลุ่มคนเหล่านี้จะไม่กล้าก่อปัญหากับเขาแน่

แถมฮันนาห์ยังเกลียดเอเลนเข้ากระดูกดำ ชาร์ลีจึงทำนายว่าครอบครัววิลสันคงจะพุ่งเป้าไปที่แม่ยายของเขาอย่างแน่นอนในอนาคต

สิ่งนี้นับว่าเป็นเรื่องที่ดี พวกคนชั่วก็ควรมีปัญหาเป็นของตัวเอง

เพราะฉะนั้น ความคิดของชาร์ลีทั้งหมดจึงจดจ่ออยู่กับสวนผักของภรรยา

ครั้งนี้ ซีคมีความกระตือรือร้นอย่างเต็มที่ เขาไปยังแหล่งเพาะพันธุ์ทุกที่เพื่อหาซื้อพวกผักและผลไม้พันธุ์ดี ๆ

ภายในช่วงบ่ายของวัน ๆ เดียว เขาก็สะสมพันธุ์พืชออแกนิคที่สมบูรณ์แข็งแรงได้แล้วหลายต้น

ชาร์ลีต้องการให้ภรรยาของเขามองลงมาเห็นสวนผักบริเวณสนามหน้าวิลล่ายามที่เธอตื่นนอนตอนเช้าในวันพรุ่งนี้ ดังนั้น เขาจึงตัดสินใจขอให้ซีคช่วยพาคนกลุ่มหนึ่งมาที่นี่พร้อมต้นไม้และต้นผักหลากหลายชนิด เพื่อที่พวกเขาจะได้สร้างสวนผักผลไม้ได้ในช่วงค่ำ

เวลานี้ คุณท่านวิลสันกำลังมองดูห้องครัวสุดหรูภายในวิลล่า แต่เธอกลับทำอะไรกับมันไม่ได้เลย

วิลล่านั้นช่างสมบูรณ์แบบไร้ที่ติ เครื่องใช้ต่าง ๆ และเฟอร์นิเจอร์ก็น่าตื่นตาตื่นใจมาก แต่มันกลับไม่มีน้ำมันสักหยดหรือข้าวสารสักเมล็ดเลยในห้องครัว

ทุกคนออกเดินทางจากคฤหาสน์ตระกูลเว็บบ์ในตอนเช้าตรู่ และเดินทางโดยรถยนต์มาจากซัดเบอรี

ตอนนี้เป็นเวลาหกโมงเย็นแล้วและทุก ๆ คนต่างก็หิวเพราะมันได้เวลาอาหารค่ำแล้ว

อย่างไรก็ตาม มีคำถามที่น่าอายผุดขึ้นตรงหน้าสมาชิกทั้งห้าคนของครอบครัววิลสันในขณะนี้

พวกเขาไม่มีเงินซื้ออะไรกินเลย

คุณท่านวิลสัน, เวนดี้, คริสโตเฟอร์ และแฮโรลด์ต่างก็หมดตัวก่อนที่จะถูกควบคุมตัวในทัณฑสถาน

หลังจากที่ใช้เวลาหลายวันอยู่ในทัณฑสถาน พวกเขาหมดโอกาสที่จะหารายได้ ดังนั้นจึงเป็นเรื่องธรรมดาที่พวกเขาจะไม่มีเงินเลย

ฮันนาห์ก็หมดตัวเช่นเดียวกันตอนที่ชาร์ลีส่งเธอไปเหมืองถ่านหิน ตอนที่ถูกช่วยชีวิตไว้ได้จากเหมือง เธอไม่ได้เอาอะไรติดมาเลย นอกจากร่างกายที่ปกคลุมไปด้วยเขม่า

โดนัลด์จากตระกูลเว็บบ์ได้ตกลงที่จะลงทุนแปดสิบล้านดอลลาร์กับวิลสัน กรุ๊ป

อย่างไรก็ตาม เงินนั้นยังเดินทางมาไม่ถึง

พูดอีกอย่างก็คือ พวกเขาไม่มีใครเลยที่มีเงินสำหรับอาหารมื้อค่ำนี้

แฮโรลด์แนะนำว่า “คุณย่าครับ ทำไมเราไม่โทรหาโดนัลด์และขอให้เขาส่งเงินมาให้เราสักหนึ่งล้านดอลลาร์ก่อนล่ะครับ? วิธีนี้ อย่างน้อยเราจะได้มีเบี้ยเลี้ยงสำหรับเอาไว้ใช้ซื้ออาหารกินก่อนนะครับ!”

คุณท่านวิลสันโบกมือก่อนจะตอบอย่างบูดบึ้ง “ไอ้บ้า! แกจะมอบโอกาสให้โดนัลด์มาดูถูกพวกเราอย่างนั้นรึ? เราได้อยู่ในวิลล่าราคามากกว่าหนึ่งร้อยล้านดอลลาร์ แต่กลับไม่มีเงินซื้ออาหาร! ตอนที่พูดออกมา แกไม่เขินหรืออายบ้างเลยรึ?”

แฮโรลด์ตอบด้วยความโกรธ “แล้วพวกเราทำอะไรได้บ้างล่ะครับ? คุณย่าห้ามไม่ให้พวกเราหิวไม่ได้นะครับ!”

“ใช่ครับ คุณแม่...”คริสโตเฟอร์ตอบอย่างเคอะเขิน “ไม่เป็นอะไรหรอกถ้าเราจะอดสักมื้อหรือสองมื้อ แต่ใครจะทนหิวไปได้ตลอดล่ะครับ? ขั้นตอนการลงทุนของบริษัทก็มีปัญหามาก อีกอย่างนะครับ บัญชีธนาคารของเราก็ถูกธนาคารอายัดไปหมดแล้ว ต่อให้โดนัลด์โอนเงินเข้ามาในบัญชีบริษัท เราก็ต้องดำเนินการทุกอย่างกับธนาคารก่อน แล้วยังต้องรออีกหลายวันกว่าธนาคารจะปลดล็อคบัญชีให้เราได้ พวกเราจะไม่สามารถเข้าถึงเงินได้ในอีกสามหรือห้าวันเลย เราจะทนหิวไปจนกว่าเงินจะมาก็คงไม่ไหวหรอกใช่ไหมครับ?”

คุณท่านวิลสันถามเขาว่า “แกไม่มีเพื่อนที่สามารถให้แกยืมเงินได้สักหนึ่งหมื่นดอลลาร์ก่อนเลยรึไง?”