กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1096

นี่เป็นเพราะหมอทุกคนได้ออกมาเตือนผู้ที่ป่วยเป็นโรคติดต่อทางเพศสัมพันธ์ไม่ให้แตะต้องอาหารทะเลอย่างเด็ดขาด! มันไม่ได้แค่เพียงทำให้อาการเลวร้ายลงเท่านั้น แต่ยังอาจทำให้เกิดการกัดกร่อนได้อีกด้วย

ฮันนาห์ขาสั่นด้วยความกลัว

เธอไม่ได้ยับยั้งชั่งใจเลยสักนิด และกินอาหารทะเลเข้าไปมากแล้วด้วย คืนนี้ เธอช่างโชคร้ายอะไรอย่างนี้…

ตอนนี้เองที่เวนดี้หยิบชิ้นปลิงทะเลและวางลงบนจานของฮันนาห์ จากนั้นเธอก็พูดว่า “คุณแม่ต้องตกทุกข์ได้ยากมาตั้งนาน คุณแม่ต้องทานปลิงทะเลเยอะ ๆ เพื่อบำรุงร่างกายนะคะ”

ฮันนาห์รู้สึกขนลุกไปหมดทั้งตัวเมื่อมองเห็นปลิงทะเล

แล้วเธอก็รู้สึกราวกับอาการคันของเธอจะยิ่งรุนแรงขึ้นไปอีก

เธอรีบคืนปลิงทะเลให้เวนดี้ เธอตื่นตระหนกและรู้สึกกระอักกระอ่วนมาก

ขณะนั้นเองที่ความร้อนจากหม้อไฟทั้งหกหม้อได้เปลี่ยนห้องให้กลายเป็นห้องซาวน่า ฮันนาห์เหงื่อแตกพลั่กชุ่มไปทั้งตัว และยังรู้สึกถึงอาการคันคะเยอที่เลวร้ายลงไปอีก

เธอรีบลุกขึ้นยืนก่อนจะโพล่งออกมา “ฉันอิ่มแล้วนะคะ จะขอออกไปสูดอากาศข้างหน่อย พวกคุณอยู่ทานมื้อค่ำกันให้อร่อยนะคะ”

แฮโรลด์ตอบ “คุณแม่ นี่ยังเหลือหอยเป๋าฮื้อกับหอยนางรมอีกตั้งเยอะนะครับ”

ฮันนาห์พูดอย่างรำคาญ “โอ้… แม่อิ่มแล้ว แม่ไม่อยากกินแล้วล่ะ!”

หลังจากที่พูดเสร็จ ฮันนาห์ก็ลุกขึ้นและออกจากห้องไป

อย่างไรก็ตาม เธอยังรู้อีกด้วยว่าเธอเพิ่งทานอาหารทะเลเข้าไปมาก และผลข้างเคียงของมันจะยังไม่เริ่มตอนนี้

เธอเคยทานอาหารทะเลมาก่อนตอนที่เป็นริดสีดวง เธอรู้ว่าผลข้างเคียงของการทานอาหารทะเลจะเริ่มต้นขึ้นในอีกสามชั่วโมงต่อมา

ดังนั้นเธอรู้ว่าจะต้องทรมานแน่ ๆ คืนนี้…

เธอหดหู่มาก ตอนที่มีความสัมพันธ์ลึกซึ้งกับผู้เป็นสามีเมื่อวานนี้ เธอรู้สึกว่าสามีไม่ได้เก่งมากนักเมื่อเทียบกับผู้คุม ในตอนที่ย้อนคิดถึงมัน เธอกลับไม่ได้รู้สึกเกลียดผู้คุมมากเท่าไหร่นักเพราะถึงจุดหนึ่งเขาก็ได้มอบความหฤหรรษ์ให้เธอเป็นอย่างมาก