กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1112

คริสโตเฟอร์บ่นกระปอดกระแปด “ก็ได้ ก็ได้ แม่พูดถูกแล้ว ผมเชื่อตามที่แม่บอกดีไหม?”

คุณท่านวิลสันเหลือบมองเขาแล้วบ่น “ใส่แรงเข้าไปอีก บดหมูให้มันละเอียด ๆ จะได้ยิ่งนุ่ม!”

“ครับคุณท่าน…” คริสโตเฟอร์ตอบเสียงแหบ

เมื่อถึงตอนเย็น เนื้อหมูก็บดจนเสร็จเรียบร้อย ไข่ก็ทอดไว้แล้ว และ ‘กุยช่าย’ ตะกร้าใหญ่ก็ล้างสะอาด ทุกส่วนผสมวางเตรียมไว้บนเขียง

คุณท่านวิลสันทำไส้เกี๊ยวด้วยตัวเอง ขั้นแรกเธอผสมไข่ทอดกับกุยช่ายด้วยเครื่องปรุงสำหรับทำเกี๊ยวไส้กุยช่ายและไข่ จากนั้นเธอก็ผสมเนื้อหมูกับกุยช่ายในอีกชาม

สมาชิกครอบครัววิลสันเริ่มน้ำลายสอเมื่อเห็นคุณท่านวิลสันทำไส้เกี๊ยว ยังไงเสีย พวกเขาก็เจอเคราะห์กรรมความยากลำบากมาไม่น้อยในช่วงที่ผ่านมา จึงถือเป็นโอกาสหายากที่ทั้งครอบครัวจะได้อิ่มหนำกับเกี๊ยวทำเองแบบนี้

หลังจากผสมไส้เสร็จ คุณท่านวิลสันก็สอนให้ทุกคนห่อเกี๊ยวด้วยดัวเอง พูดตามจริง เกี๊ยวของพวกเขามีขนาดและรูปร่างหลากหลาย ทั้งใหญ่ เล็ก เบี้ยว บิด เหมือนงานขอบคุณพระเจ้าไม่ผิด!

คุณท่านวิลสันผู้เคยดูหงุดหงิดฉุนเฉียวตลอดเวลา ยามนี้ก็รู้สึกได้ถึงความอบอุ่นในครอบครัวของเธอ

ในที่สุดเธอก็สามารถเผยตัวตนที่อ่อนโยนและอดทนที่จะสอนหลาน ๆ ห่อเกี๊ยวให้แน่นและดูสวยขึ้น

คริสโตเฟอร์เองก็รู้สึกตื้นตันเมื่อได้อยู่ในบรรยากาศอบอุ่นแบบนี้ เขาเองก็ชอบความรู้สึกที่มีความสุขเหมือนกัน โดยเฉพาะตอนที่ภรรยาของเขากลับมาแล้ว พวกเขาได้กลับมาอยู่ร่วมกันอย่างราบรื่นอบอุ่นในวิลล่าแสนสวยนี้พร้อมหน้าลูก ๆ เขามั่นใจว่าวิลสันกรุ๊ปจะได้กลับมาผงาดในอีกไม่นาน

ตอนนี้ชีวิตเขาเกือบสมบูรณ์แบบแล้ว

ถ้ามีคนมาถามว่าตอนนี้เขารู้สึกยังไง เขาคงบอกว่า “ผมจะอยากได้อะไรมากไปกว่านี้อีกล่ะ?”

เขารู้สึกว่าชีวิตได้เดินมาถึงจุดสูงสุดแล้ว

คริสโตเฟอร์เป็นคนแรกที่เริ่มกิน เขายัดเกี๊ยวร้อน ๆ จากหม้อเข้าปากโดยไม่กลัวโดนลวกพร้อมเคี้ยวไปพูดอู้อี้ไป “โอ้ให้ตาย! มันอร่อยมากเลย! จริงด้วยที่ว่าหมูบดเองที่บ้านรสชาติดีกว่าและอร่อยกว่ามาก!”

คุณท่านวิลสันรีบกินไปหนึ่งตัวและพูดอย่างปลื้มปริ่ม “ตายแล้ว กุยช่ายนี่มันนิ่มมาก!”

ฮันนาห์เองก็กินพร้อมพูด “่ว่าแต่ชาร์ลีไปหาต้นกุยช่ายสวยแบบนี้มาจากไหนกัน? ที่ตลาดไม่มีกุยช่ายสดและอร่อยขนาดนี้ขายเลย”

คุณท่านวิลสันกินเพิ่มอีกตัวก่อนถอนใจอย่างเสียดาย “เจ้าชั่วชาร์ลีนั่น ฉันก็ไม่คิดเหมือนกันว่ามันจะเก่ง ก่อนนี้ฉันก็ประมาทมันไป ถ้ารู้ว่ามันจะเก่งเรื่องต้มตุ๋นหลอกลวงแบบนี้นะ ฉันก็คงจะเก็บมันไว้ที่วิลสันกรุ๊ปแล้วล่ะ บางทีคงมีประโยชน์กับเรา”

แฮโรลด์รีบพูด “คุณย่าครับ เราจะเก็บไอ้คนขี้แพ้แบบนั้นไว้ในบริษัททำไม? ขยะแบบไอ้ชาร์ลีที่หาเงินด้วยการเที่ยวหลอกคนอื่นสักวันก็ต้องโดนแฉอยู่แล้ว ผมสงสัยว่ามีเหยื่อเข้าคิวรอขย้ำมันอยู่ยาวแค่ไหนกัน!”

คุณท่านวิลสันพยักหน้า พลางโบกมืออย่างเห็นด้วย “เอาล่ะพอแล้ว รีบกินดีกว่า เรามีเกี๊ยวมากมายเลยวันนี้ ทุกคนต้องกินอย่างน้อยสองชามนะ!”