กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1113

ครอบครัววิลสันเตรียมไส้เกี๊ยวไว้สองแบบ พวกเขาทำไว้เยอะมาก ดูจากปริมาณเกี๊ยวที่ทำสามารถจะทำเลี้ยงผู้ใหญ่ได้ถึงสิบคน แต่ครอบครัววิลสันก็จัดการกินกันจนเกลี้ยง

พวกเขาอิ่มมากหลังจากมื้ออาหาร จนไม่สามารถนั่งตัวตรงได้

เมื่อมองไปที่เกี๊ยวราว 20 หรือ 30 ตัวที่เหลืออยู่บนโต๊ะ คุณท่านวิลสันก็สั่งให้พวกเขาทานอีก “นี่ พวกเธอทุกคน รีบ ๆ ทานเกี้ยวที่เหลือนี่ให้หมดสิ อย่าทำเสียของ!”

คริสโตเฟอร์เอามือลูบท้องกลมเป่ง พลางโอดครวญ “โธ่ ผมกินอีกไม่ไหวแล้วครับแม่ ตัวเดียวก็ไม่ไหว”

ฮันนาห์ส่ายหน้าพร้อมกล่าว “คุณแม่คะ ฉันเองก็กินไม่ไหว ฉันอิ่มมากแล้ว”

เวนดี้เองก็อิ่มมากเสียจนเธอไม่มีแรงจะพูด เธอจึงทุบโซฟาแล้วโบกมือไปมาทำท่าว่าเธอก็ไม่ไหว

แฮโรลด์กล่าว “คุณย่าครับ ทำไมเราไม่เอาแช่ตู้เย็นไว้ล่ะ? พรุ่งนี้เราก็เอามาทอดกินเป็นมื้อเช้าได้นี่”

ทันใดนั้นคุณท่านวิลสันก็ยิ้มอย่างชั่วร้ายก่อนสั่ง “ฮันนาห์เอาเกี๊ยวพวกนี้ใส่ถุงแล้วส่งไปให้ที่บ้านชาร์ลี”

ฮันนาห์ถามอย่างแปลกใจ “แม่ ทำไมเราต้องยกเกี๊ยวอร่อย ๆ พวกนี้ให้เขาด้วยล่ะ?”

คุณท่านวิลสันยิ้มก่อนบอก “ไม่ว่ายังไงนี่มันก็ทำจากกุยช่ายเขา ส่งไปให้พวกนั้นแล้วทำให้อกแตกตายไปเลย!”

แฮโรลด์แนะ “คุณย่า ทำไมเราไม่ใส่ยาถ่ายไปด้วยล่ะ?”

คริสโตเฟอร์ถาม “เราห่อแล้วก็ต้มเกี๊ยวแล้ว จะเอายาถ่ายใส่ไปได้ยังไง?”

แฮโรลด์ตอบ “เราก็บดยาถ่ายเป็นผงผสมน้ำ แล้วก็ใช้เข็มฉีดยาฉีดเข้าไปในเกี๊ยวไงครับ”

“ความคิดเจ๋งสุดยอด” เวนดี้ปรบมือเห็นด้วย “แฮโรลด์ นายนี่ฉลาดจริง ๆ ความคิดดีมาก!”

คุณท่านวิลสันร้องบอก “จริงด้วย ฉันเห็นว่ามีชุดปฐมพยาบาลในห้องเก็บของ ในนั้นมีพวกยาและมีเข็มฉีดยาด้วย!”