กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1116

”หมูเหรอ? ถามแม่แกสิว่าไปซื้อมาจากร้านไหน”

คุณท่านวิลสันนิ่วหน้าพร้อมถามฮันนาห์เสียงเขียว “เธอไปตลาดซื้อหมูฉีดยามาหรือไง?”

ฮันนาห์ส่ายหน้าทันที “ไม่ค่ะ! ฉันยืนดูพ่อค้าตัดเนื้อออกมาจากตัวหมูเองเลย หมูไม่มีทางมีปัญหาแน่”

เวนดี้เอ่ยเสียงแผ่ว “แล้วแป้งล่ะคะ? เป็นได้ไหมว่าแผ่นเกี๊ยวจะมีปัญหา?”

ฮันนาห์ส่ายหน้าอีกหน “ไม่หรอก แป้งไม่มีปัญหา ตอนเช้าเราก็กินกัน”

ถ้าปัญหาไม่ใช่เพราะแป้งหรือหมู เป็นไปได้ไหมว่าเพราะกุยช่าย?

ฮันนาห์ร้องอย่างแปลกใจ “ต้องเป็นกุยช่ายแน่ ๆ บางทีอาจจะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่”

คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย “ไม่มีทาง กุยช่ายพวกนั้นเราตัดมาใหม่ ๆ ไม่มีทางมีปัญหาแน่ แถมแฮโรลด์ยังล้างก่อน เขาก็ต้องล้างพวกยาฆ่าแมลงออกไปแล้ว”

แฮโรลด์ตอบ “ใช่! ผมล้างกุยช่ายอย่างตั้งใจเลยนะ ผมถูทุกใบอย่างระมัดระวังเลย”

ครอบครัววิลสันโต้เถียงขบคิดกันไปมา แต่ก็ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ พวกเขาจึงได้แต่มองกันและกันอย่างสับสนงุนงง

หมอยักไหล่ก่อนบอก “เอาเถอะ ถ้าคุณไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราคงต้องให้คุณทนปวดไปอีกหน่อย เราจะเอาตัวอย่างเลือดคุณไปตรวจ เมื่อผลอออกมาเราก็จะรู้ว่าคุณป่วยเพราะพิษชนิดไหน”

คุณท่านวิลสันพยักหน้าอย่างอ่อนล้า “งั้นก็ลงมือแล้วรีบ ๆ ตรวจเลยค่ะ เร็ว ๆ ด้วย!”

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง หมอก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกระดาษในมือ

เมื่อเขาเข้ามาก็พูดว่า “ผลตรวจพวกคุณออกมาแล้วครับ และพิษที่ทำให้อาหารเป็นพิษคือจากนาร์ซิสสัส เป็นพิษชนิดหนึ่งที่อยู่ในต้นแดฟโฟดิล ดูเหมือนว่าพวกคุณทั้งห้าคนจะบริโภคไปปริมาณมากเลย เกิดอะไรขึ้นเหรอ? พวกคุณปลูกต้นแดฟโฟดิลที่บ้านด้วยเหรอ?”

คุณท่านวิลสันอึ้งงันด้วยความแปลกใจ เธอถามหน้านิ่ว “นาร์ซิสสัสเหรอคะ? พิษแดฟโฟดิลเหรอ? หมอพูดเรื่องอะไรเนี่ย? มันคืออะไร?”

หมออธิบายด้วยเสียงราบเรียบ “แดฟโฟดิลคือพืชดอกที่หลายบ้านปลูกกัน แต่ว่าตอนที่ยังไม่มีดอกมันจะดูเหมือนต้นกุยช่ายไม่มีผิด เรามีเคสอาหารเป็นพิษแบบนี้ที่คนเข้าใจผิดแล้วกินเข้าไปทุกปี”

จากนั้นหมอก็หยิบโทรศัพท์ขึ้นมาหารูปต้นแดฟโฟดิล แล้วส่งให้คุณท่านวิลสัน “นี่ไงครับ”

หน้าคุณท่านวิลสันเปลี่ยนเป็นสีเขียวเมื่อเห็นรูป เธอชี้ไปที่รูปด้วยมือสั่นเทาพร้อมพึมพำ “นี่มัน… นี่มันต้นกุยช่ายต้นใหม่พวกนั้นที่ชาร์ลีเอามาลงที่สวนวันนี้ไม่ใช่เหรอ? ให้ตายสิ พวกมันคือแดฟโฟดิล!”

เธอกำหมัดแน่นจนข้อมือขาวก่อนตะโกนสุดเสียง “ชาร์ลี ไอ้ชั่ว! มีคนโหดร้ายสารเลวอย่างแกบนโลกนี้ได้ยังไงกัน!”

หมอถามอย่างตกตะลึง “เกิดอะไรขึ้นครับ? มีคนตั้งใจวางยาพวกคุณเหรอ? ถ้าแบบนั้นคุณต้องแจ้งตำรวจนะ!”

แฮโรลด์ก็ด่าอย่างฉุนเฉียว “คุณย่า! โทรหาตำรวจเลย! โทรแจ้งความเดี๋ยวนี้! ให้พวกเขาไปจับไอ้ชั่วชาร์ลีนั่น!”

คุณท่านวิลสันโมโหจนหน้ามืด เธอหยิบมือถืออกมาจากนั้นก็โทร 911 เธอกดโทรออกด้วยมือที่สั่นเทา

เมื่ออีกฝ่ายรับสาย ก็มีเสียงโอเปอเรเตอร์ดังขึ้น “สวัสดีค่ะ นี่ 911 มีเรื่องด่วนอะไรคะ?”

คุณท่านวิลสันเอ่ยทันใด “ตำรวจคะ เราโดนวางยาค่ะ มีคนวางยาคนในครอบครัวเราทั้งห้าคน คุณต้องช่วยเราจัดการจับไอ้ชั่วนั่นนะ!”

โอเปอเรเตอร์นั่งตัวตรงทันทีพร้อมถาม “สถานการณ์เป็นยังไงคะ? ช่วยเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ?”

คุณท่านวิลสันเล่า “มีไอ้เลวคนหนึ่งชื่อว่าชาร์ลี เวด อาศัยอยู่ที่ทอมป์สัน เฟิร์ส วิลล่า เลขที่ A05 ไอ้ชั่วนั่นปลูกต้นแดฟโฟดิลที่ดูเหมือนกุยช่ายในสวนมัน!”

“เมื่อบ่ายฉันไปเก็บแดฟโฟดิลของมันมาแล้วเอามาทำเกี๊ยวกินมื้อเย็นคิดว่าเป็นกุยช่าย ตอนนี้พวกเราเลยอาหารเป็นพิษหลังจากกินเกี๊ยวแล้วต้องมานอนโรงพยาบาล! ได้โปรดเถอะค่ะ คุณต้องช่วยเรา!”