กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1116

”หมูเหรอ? ถามแม่แกสิว่าไปซื้อมาจากร้านไหน”

คุณท่านวิลสันนิ่วหน้าพร้อมถามฮันนาห์เสียงเขียว “เธอไปตลาดซื้อหมูฉีดยามาหรือไง?”

ฮันนาห์ส่ายหน้าทันที “ไม่ค่ะ! ฉันยืนดูพ่อค้าตัดเนื้อออกมาจากตัวหมูเองเลย หมูไม่มีทางมีปัญหาแน่”

เวนดี้เอ่ยเสียงแผ่ว “แล้วแป้งล่ะคะ? เป็นได้ไหมว่าแผ่นเกี๊ยวจะมีปัญหา?”

ฮันนาห์ส่ายหน้าอีกหน “ไม่หรอก แป้งไม่มีปัญหา ตอนเช้าเราก็กินกัน”

ถ้าปัญหาไม่ใช่เพราะแป้งหรือหมู เป็นไปได้ไหมว่าเพราะกุยช่าย?

ฮันนาห์ร้องอย่างแปลกใจ “ต้องเป็นกุยช่ายแน่ ๆ บางทีอาจจะมียาฆ่าแมลงตกค้างอยู่”

คุณท่านวิลสันขมวดคิ้วอย่างไม่เห็นด้วย “ไม่มีทาง กุยช่ายพวกนั้นเราตัดมาใหม่ ๆ ไม่มีทางมีปัญหาแน่ แถมแฮโรลด์ยังล้างก่อน เขาก็ต้องล้างพวกยาฆ่าแมลงออกไปแล้ว”

แฮโรลด์ตอบ “ใช่! ผมล้างกุยช่ายอย่างตั้งใจเลยนะ ผมถูทุกใบอย่างระมัดระวังเลย”

ครอบครัววิลสันโต้เถียงขบคิดกันไปมา แต่ก็ไม่สามารถหาข้อสรุปได้ พวกเขาจึงได้แต่มองกันและกันอย่างสับสนงุนงง

หมอยักไหล่ก่อนบอก “เอาเถอะ ถ้าคุณไม่รู้ว่าเพราะอะไร เราคงต้องให้คุณทนปวดไปอีกหน่อย เราจะเอาตัวอย่างเลือดคุณไปตรวจ เมื่อผลอออกมาเราก็จะรู้ว่าคุณป่วยเพราะพิษชนิดไหน”

คุณท่านวิลสันพยักหน้าอย่างอ่อนล้า “งั้นก็ลงมือแล้วรีบ ๆ ตรวจเลยค่ะ เร็ว ๆ ด้วย!”

หลังจากผ่านไปประมาณหนึ่งชั่วโมง หมอก็เดินกลับเข้ามาพร้อมกระดาษในมือ

คุณท่านวิลสันโมโหจนหน้ามืด เธอหยิบมือถืออกมาจากนั้นก็โทร 911 เธอกดโทรออกด้วยมือที่สั่นเทา

เมื่ออีกฝ่ายรับสาย ก็มีเสียงโอเปอเรเตอร์ดังขึ้น “สวัสดีค่ะ นี่ 911 มีเรื่องด่วนอะไรคะ?”

คุณท่านวิลสันเอ่ยทันใด “ตำรวจคะ เราโดนวางยาค่ะ มีคนวางยาคนในครอบครัวเราทั้งห้าคน คุณต้องช่วยเราจัดการจับไอ้ชั่วนั่นนะ!”

โอเปอเรเตอร์นั่งตัวตรงทันทีพร้อมถาม “สถานการณ์เป็นยังไงคะ? ช่วยเล่ารายละเอียดให้ฟังหน่อยได้ไหมคะ?”

คุณท่านวิลสันเล่า “มีไอ้เลวคนหนึ่งชื่อว่าชาร์ลี เวด อาศัยอยู่ที่ทอมป์สัน เฟิร์ส วิลล่า เลขที่ A05 ไอ้ชั่วนั่นปลูกต้นแดฟโฟดิลที่ดูเหมือนกุยช่ายในสวนมัน!”

“เมื่อบ่ายฉันไปเก็บแดฟโฟดิลของมันมาแล้วเอามาทำเกี๊ยวกินมื้อเย็นคิดว่าเป็นกุยช่าย ตอนนี้พวกเราเลยอาหารเป็นพิษหลังจากกินเกี๊ยวแล้วต้องมานอนโรงพยาบาล! ได้โปรดเถอะค่ะ คุณต้องช่วยเรา!”