กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1117

โอเปอเรเตอร์ถามกลับด้วยน้ำเสียงงุนงง “เดี๋ยวนะคะ คุณกำลังบอกว่าคุณเข้าไปตัดต้นแดฟโฟดิลในสวนบ้านคนอื่นใช่ไหม?”

“ใช่!” คุณท่านวิลสันร้องอย่างเหลืออด “มันปลูกต้นแดฟโฟดิลติดรั้ว แล้วฉันก็คิดว่ามันเป็นกุยช่ายก็เลยไปตัดมาเยอะแล้วก็กินจากนั้นก็อาหารเป็นพิษ บอกฉันหน่อยว่าแบบนี้ถือว่ามันก่ออาชญากรรมใช่ไหม?”

โอเปอเรเตอร์ถอนใจและอธิบาย “ขอโทษนะคะ คุณผู้หญิง กฎหมายของเราไม่ได้ห้ามปลูกแดฟโฟดิลในสวนตัวเอง เพราะฉะนั้นเขาจึงทำได้ไม่มีปัญหา ประเด็นคือ ทำไมคุณถึงเข้าไปที่สวนคนอื่นแล้วเอาต้นแดฟโฟดิลมาเพราะคิดว่าเป็นกุยช่ายคะ? คุณอาจโดนจับข้อหาบุกรุกและลักขโมยได้”

“บ้าอะไรกัน?!” คุณท่านวิลสันตะโกนใส่โทรศัพท์อย่างฉุนเฉียว “ตอนนี้ฉันต้องนอนโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ แต่คนที่ผิดโดนข้อหาคือฉันงั้นรึ?”

โอเปอเรเตอร์พูดนิ่ง ๆ “ถ้ามีคนเข้าบ้านคุณมาขโมยรถคุณไป จากนั้นก็ตายในอุบัติเหตุทางรถ เขาจะมาฟ้องคุณว่ารถมีปัญหาได้ไหม?”

“ฉัน…” คุณท่านวิลสันไปต่อไม่ถูก

เธอตระหนักได้ทันทีว่าชาร์ลีไม่ได้ทำอะไรผิดกฎหมายที่จะปลูกแดฟโฟดิลในบ้าน แต่ปัญหาคือตัวเธอที่ไปขโมยแดฟโฟดิลจากบ้านเขา

ทันในนั้นเธอก็รู้ว่านี่เป็นแผนของชาร์ลี เขาเจตนาปลูกต้นแดฟโฟดิลที่ดูเหมือนกุยช่ายในสวนเป็นกับดักแล้วล่อให้เธอไปเก็บพวกมันมา แบบนี้เขาเองก็ไม่ต้องรับผิดชอบต่อสิ่งที่เกิดขึ้นกับพวกวิลสัน

โทสะและอาฆาตระเบิดในหัวใจของคุณท่านวิลสันเมื่อเธอเข้าใจเหตุการณ์ทั้งหมด!

พวกเขาตกลงไปในกับดักโดยไม่รู้ตัวเลยด้วยซ้ำ!

แถมจากเหตุคราวนี้พวกเขาต้องเข้าโรงพยาบาลเพราะอาหารเป็นพิษ พวกเขาต้องทนทุกข์ทรมานแต่ก็ทำอะไรชาร์ลีไม่ได้!