กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1120

ยิ่งไปกว่านั้นคุณท่านวิลสันเป็นหญิงชราหัวโบราณ ในสายตาของเธอผู้หญิงหน้าด้านไร้ยางอายอย่างฮันนาห์ควรโดนลงโทษถึงตายเพื่อเป็นเยี่ยงอย่าง

เมื่อเห็นภาพน่าตกใจที่ทั้งคริสโตเฟอร์และคุณท่านวิลสันรุมทำร้ายฮันนาห์อย่างรุนแรง หมอก็ร้องตะโกนด้วยความตระหนกตกใจ “นี่ หยุดนะ! พอได้แล้วครับ! ไม่งั้นผมจะเรียกตำรวจ!”

ทั้งสองไม่สนใจเสียงเตือนของหมอแล้วยังคงตบตีฮันนาห์ต่อไป จนหมอหันไปตะโกนใส่แฮโรลด์กับเวนดี้ “อย่ามัวแต่ยืนอยู่เฉย ๆ สิ ทำอะไรหน่อย! พวกคุณจะยืนเฉยดูแม่คุณโดนซ้อมเหรอ?”

ทั้งแฮโรลด์และเวนดี้ยืนดูอย่างเย็นชา ไม่มีแม้แต่ร่องรอยความเห็นใจในแววตา

ถ้าเป็นสถานการณ์ปกติ พวกเขาคงไม่ปล่อยให้เกิดเรื่องแบบนี้ขึ้น พวกเขาคงรีบเข้าไปแล้วไกล่เกลี่ยเมื่อเห็นปัญหาระหว่างพ่อแม่

แต่ครั้งนี้สถานการณ์มันแปลกประหลาดและเกินจินตนาการไป

พวกเขารู้สึกอับอายขายหน้าที่แม่ของตนมีเด็กติดท้องกลับมาบ้านหลังจากหายตัวไปนาน

เด็กสมัยนี้นั้นส่วนใหญ่เห็นแก่ตัวและคิดถึงแต่ตัวเองเมื่อเจอสถานการณ์แบบนี้

มักเห็นได้เสมอจากข่าวว่ามีผู้ปกครองสูงวัยบางคนเกิดท้องขึ้นมาและต้องการเก็บเด็กไว้ บรรดาลูก ๆ ที่โตแล้วของพวกเขามักจะไม่เห็นด้วยและพยายามกดดันให้พวกเขาเปลี่ยนใจ

เวนดี้กับแฮโรลด์ก็เป็นเด็กเห็นแก่ตัวแบบนั้น พวกเขาไม่สนใจเหตุผลของฮันนาห์หรือแม้แต่ความทุกข์ทนที่เธอได้รับระหว่างที่เธอหายไป พวกเขารู้แค่ว่าแม่ของเขามีชู้และทำให้พวกเขาขายหน้า

ฮันนาห์ขดตัวหลบการทุบตีอย่างโหดร้ายพร้อมกรีดร้องอย่างเจ็บปวด สายตาเย็นชาจากลูก ๆ ของเธอราวกับมีดกรีดใจ

ฮันนาห์รู้สึกเหมือนโลกนี้ถล่มลงมาต่อหน้า เมื่อเห็นสายตาเย็นชาเต็มไปด้วยความเกลียดชังที่ลูก ๆ มองเธอ