กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1121

ฮันนาห์รู้สึกโมโหเมื่อได้ยินสามีของตัวเองบอกให้เธอไปกระโดดตึก! เธอชี้เขาอย่างเกรี้ยวกราดพร้อมตะโกน “นี่ คริสโตเฟอร์ ไอ้ชั่ว ลืมแล้วหรือไงว่าใครคอยอยู่ข้างหลังแกมาตลอด คอยสนับสนุน ช่วยเหลือแล้วก็ดูแลแก! แค่เพราะฉันทำเรื่องผิดต่อแกเพื่อความอยู่รอด ถึงกับไล่ให้ฉันไปตายเหรอ! นี่ยังเป็นคนอยู่เหรอเปล่า?”

คริสโตเฟอร์ขบเขี้ยวเคี้ยวฟันอย่างไม่ยอมรับ “หึ เลิกอ้างบ้า ๆ ซะทีเถอะ! เธอน่าจะดีใจที่เราไม่ได้อยู่ยุคโบราณกัน ไม่อย่างงั้นฉันจะฆ่าเธอทิ้งด้วยมือตัวเองตอนนี้เลย! เธอนอกใจฉัน นังร่านไร้ยางอาย!”

คุณท่านวิลสันก็รู้สึกราวใจสลายเมื่อเห็นความเจ็บปวดเกรี้ยวกราดบนใบหน้าของบุตรชาย เธอฟาดกระเป๋าถือใส่ฮันนาห์ขณะที่ด่า “คริสโตเฟอร์แทบไม่เคยโมโหเลยทั้งชีวิต ดูสิว่าแกทำอะไรลงไป นังชั่ว!”

ฮันนาห์ร้องครางด้วยความเจ็บขณะโดยกระเป๋าตี เธอจ้องหญิงชราพร้อมร้องหยัน “นี่ นังหมาแก่ตัวเหม็น ถ้าไม่ใช่เพราะฉันขอให้ตระกูลเวบบ์มาช่วย แกก็คงติดแหง็กอยู่ในคุกนั่น! คิดว่าจะมีปัญญาได้อยู่ในทอมป์สัน เฟิร์สเหรอ? ต้องขอบคุณฉันด้วยซ้ำ!”

คุณท่านวิลสันพูดเสียงเข้ม “หยุดพูดไร้สาระ! คุณเวบบ์เขาเห็นศักยภาพของครอบครัวเรา ไม่มีอะไรที่เกี่ยวกับแกเลยสักนิด นังชั่ว! ถึงแกจะตายไปในเหมืองถ่านหินนั่น คุณเวบบ์ก็ต้องมาหาแล้วพาเรามาอยู่ที่ทอมป์สัน เฟิร์สอยู่ดี!”

ฮันนาห์ด่า “นังแก่เหม็นเน่า แกมันไม่รู้บุญคุณคน ป่าเถื่อนไร้มารยาท! ไม่สงสัยเลยว่าทำไมตระกูลวิลสันถึงได้ตกต่ำเหมือนที่เป็นอยู่ทุกวันนี้ เป็นเพราะพวกแกไม่มีสำนึกขอบคุณใครไงล่ะ แล้วยิ่งมียัยแก่อย่างแกเป็นผู้นำ ตระกูลนี้ยิ่งนับวันยิ่งตกต่ำแน่!”

จากนั้นเธอก็หันไปมองคริสโตเฟอร์อย่างเกลียดชังอีกครั้งและด่า “แล้วแก คริสโตเฟอร์ วิลสัน! เลิกตีหน้าแบบนั้นได้แล้ว! ฉันไปนอนกับชายอื่นแล้วมันยังไง? คิดว่าฉันอยากทำเหรอไง? ฉันทำเพื่อจะมีชีวิตรอดโว้ย!”

คริสโตเฟอร์กระทืบเท้าอย่างฉุนเฉียว “เหตุผลบ้าบอของแกน่ะสิ! เพื่อเอาชีวิตรอดรึ? แกน่าจะรักษาความบริสุทธิ์ไว้แล้วยอมตายไปซะดีกว่า!”

ฮันนาห์ตะคอกกลับ “ไปตายซะ! ฉันกล้าพนันเลยว่า ถ้าแกต้องไปอยู่เหมืองถ่านนั่น แกเองก็เสนอตัวยอมนอนกับผู้ชายเพื่อแลกกับความคุ้มครองเหมือนกันแหละโว้ย!”