กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1122

ทุกคนกะพริบตาอย่างแปลกใจ “บริษัทยาโคบายาชิเหรอ? ทำไมพี่ถึงอยากไปตกลงกับเขาล่ะ? นั่นมันบริษัทญี่ปุ่นไม่ใช่เหรอ?”

โดนัลด์ตอบ “ฉันเคยได้ข่าวมาสักพักว่า บริษัทยาโคบายาชิก็ตกเป็นเหยื่อของชาร์ลีด้วยเหมือนกัน พวกเขาอยากขยายธุรกิจมาที่โอเคียแต่ก็ไม่ได้จังหวะและโอกาสที่ดี”

“ถ้าฉันได้คุมบริษัทยาวีเวอร์ไว้ในมือ ฉันก็จะไปทำข้อต่อรองกับโคบายาชิให้พวกเขามาตีตลาดเมืองโอเคียได้เร็วและประสบความสำเร็จ”

“ขณะเดียวกัน ฉันก็แน่ใจว่าโคบายาชิต้องร่วมมือกับฉันรับมือกับชาร์ลี หลังจากที่เราจัดการชาร์ลีได้ ทั้งวีเวอร์และโคบายาชิก็จะร่วมหัวจมท้ายกันและหาเงินได้มากขึ้น เหมือนยิงปืนนัดเดียวได้นกสองตัว เป็นแผนที่เยี่ยมเลยใช่ไหมล่ะ?

ดาเมียนและดอว์สันอ้าปากค้างอย่างตื่นเต้นพร้อมกล่าวชม “ว้าว โดนัลด์ พี่นี่มองการณ์ไกลจริง ๆ ! แบบนี้ไม่เพียงเราจะมีพันธมิตรที่แข็งแกร่งเท่านั้นแต่ยังเปิดช่องทางทำธุรกิจที่ดูมีอนาคตด้วย”

โดนัลด์พยักหน้าพร้อมหัวเราะอย่างผู้มีชัยว่า “พวกนายต้องเรียนรู้ให้มากและทำงานให้หนักขึ้นด้วย จะได้ช่วยงานฉันได้ดีขึ้น”

ดาเมียนพูด “โดนัลด์ ยังมีเรื่องหนึ่งที่ฉันไม่เข้าใจ ทำไมพี่ถึงต้องพาพวกชั้นต่ำอย่างวิลสันมาร่วมในแผนด้วยล่ะ? ผมว่าพวกนั้นเป็นแค่พวกหน้าโง่ไร้ค่า พวกนั้นเป็นเครื่องมือให้เราใช้จัดการชาร์ลีไม่ได้หรอก อย่างมากก็ทำได้แค่ไปก่อกวนเท่านั้นแหละ”

สีหน้าโดนัลด์มืดทะมึน เขาพูดด้วยน้ำเสียงกำกวม “นายไม่เข้าใจ พวกวิลสันมันเป็นพวกบ้าน ๆ บางเรื่องก็มีแต่พวกบ้าน ๆ แบบนี้ที่ทำได้ ยิ่งเป็นพวกชั้นต่ำมากเท่าไร ก็ยิ่งเดาทางไม่ถูกมากเท่านั้น บางทีพวกนั้นอาจจะทำอะไรที่เราไม่นึกฝันขึ้นมาพรุ่งนี้ก็ได้ แล้วก็จะเป็นเรื่องที่เราต้องแปลกใจ ลองคอยดูเถอะ”

ขณะที่เขาพูดอยู่นั้น ผู้ช่วยของเขาก็วิ่งเข้ามาบอกว่า “นายท่านเวบบ์ครับ มีบางอย่างเกิดขึ้นกับครอบครัววิลสันครับ!”