กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1125

ตอนนั้นคริสโตเฟอร์คิดอยากตายจริง ๆ

เขาไม่คาดคิดว่าโดนัลด์จะหนุนหลังฮันนาห์

เรื่องนี้ทำให้เขาไม่สบายใจอย่างมาก

คริสโตเฟอร์นั้นอยู่อย่างภาคภูมิและเย่อหยิ่งมาครึ่งชีวิต และไม่เคยต้องโดนสวมเขามาก่อน ดังนั้นเขาจึงไม่คิดว่านอกจากจะโดนภรรยาสวมเขาแล้วเธอยังตั้งท้องมารหัวขนอยู่ด้วย

ที่สำคัญเขาหย่าขาดจากเธอไม่ได้

นี่มันก็เหมือนเป็นการบังคับให้เขาโดนสวมเขาอยู่แบบนี้ไม่ใช่เหรอ?

ในตอนนั้นเขาเกลียดฮันนาห์เข้ากระดูกดำ แต่ว่าเขาก็สงบสติอารมณ์ลงได้หลังจากได้ฟังคำพูดของโดนัลด์

เขารู้ว่าตอนนี้เขาไม่สามารถขัดคำสั่งโดนัลด์ได้ ไม่อย่างนั้นเขาจะไม่ได้เป็นคนเดียวที่ซวย ครอบครัววิลสันทุกคนต้องพลอยซวยไปด้วย

โดนัลด์เป็นเพียงความหวังเดียวของครอบครัววิลสันในตอนนี้ ถ้าหากพวกเขาทำให้โดนัลด์ไม่พอใจก็อาจจะโดนเฉดหัวออกจากวิลล่าทอมป์สัน เฟิร์สในทันที จากนั้นก็คงต้องไปนอนข้างถนนโดยไร้อาหารและเสื้อผ้า

เพื่อความอยู่รอดและเพื่อรักษาวิลล่าในทอมป์สัน เฟิร์สและวิลสัน กรุ๊ป เขาทำได้แค่เพียงอดทนต่อความเจ็บปวดของการถูกสวมเขา

เขารู้สึกราวกับจะหมดแรงล้มลงเต็มทีเพราะเขาต้องอยู่กับฮันนาห์ต่อไป

แต่เขาก็ทำได้แต่เพียงยอมแพ้และยอมประนีประนอมเพื่อความอยู่รอด

ดังนั้นเขาจึงกัดฟันพูดกับฮันนาห์ “ฉันตกลงยอมไม่หย่ากับเธอแต่เธอก็ต้องกำจัดเด็กในท้องออกไปซะ !”

คุณท่านวิลสันพยักหน้าก่อนตอบอย่างเย็นชา “ใช่ ตระกูลวิลสันจะไม่เก็บมารหัวขนไว้ในครอบครัว แกต้องไปทำแท้งซะ”

ฮันนาห์นั้นพอใจมากกับการตัดสินใจของครอบครัววิลสัน แถมเธอเองก็เป็นคนที่ไม่ต้องการจะคลอดเด็กคนนี้ออกมาเหมือนกัน