กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1136

ตระกูลเว็บบ์สูญเสียคนไปทั้งหมดสิบห้านาย ในขณะที่ดอน อัลเบิร์ตกับเลียม ก็สูญเสียคนของเขาไปสี่คนเช่นกัน!

โชคดีที่ชาร์ลีได้เตือนดอน อัลเบิร์ตกับเลียมไปเมื่อสองสามวันก่อน ให้เตรียมการป้องกันเอาไว้ให้ดี นั่นจึงเป็นเหตุผลให้ดอน อัลเบิร์ตกับเลียม ส่งคนไปที่ภูเขากอลมินมากขึ้น ไม่เช่นนั้นพวกเขาก็อาจไม่สามารถรับมือกับฝ่ายตรงข้าม ที่อาจมีหลายสิบคนขึ้นไปก็ได้

พ่อลูกจากตระกูลวีเวอร์ ที่ดูหวาดกลัวอย่างมาก ถูกจับได้ในทุ่งหิมะ

ซึ่งคนที่จับเขาเอาไว้ได้ไม่ใช่ใครที่ไหน เป็นลูกน้องของดอน อัลเบิร์ตนั่นเอง เขาคือดีแคลน ซาเบอร์ ผู้ควบคุมกำลังพลบนภูเขากอลมิน

ดีแคลนแสดงความร้ายกาจออกมา ด้วยการจ้องขมึงทึงไปที่สองพ่อลูกคู่นั้น ที่ดูหวาดกลัวจนตัวสั่น แล้วพูดด้วยเสียงเย็นชา "พวกแกสองคนคิดว่าจะหนีไปได้จริง ๆ งั้นเหรอ?"

พอได้ยินดังนั้น จอร์แดนก็ปล่อยโฮออกมาดังลั่น "เราไม่ได้ตั้งใจจะหนีเลยครับคุณดีแคลน พวกนั้นต่างหากที่จับเราเข้าไปอยู่ในรถนั่น แล้วขับพาพวกเราหนีมา"

ดีแคลนตะคอกด้วยเสียงเย็นชา "หยุดพล่ามซะทีเถอะ แล้วไม่ต้องมาเสแสร้ง! ฉันรู้ดีว่าพวกแกกำลังคิดอะไรอยู่ จะบอกอะไรให้นะ ตราบใดที่ 'ดีแคลน' คนนี้ ยังมีชีวิตอยู่ล่ะก็ แกกับลูกไม่มีวันหนีออกไปจากภูเขากอลมินได้แน่นอน!

จอร์แดนรีบพยักหน้ารับคำ พร้อมกับพูดขึ้นมาด้วยน้ำเสียงแสดงความเคารพ "คุณดีแคลนครับ เราไม่ได้ตั้งใจหนีไปจากภูเขากอลมินจริง ๆ ตอนนี้เราต่างก็รู้สึกผูกพันและหลงเสน่ห์แห่งภูเขากอลมินเข้าให้แล้ว ผมเตรียมตัวตั้งรกรากและใช้ชีวิตที่เหลืออยู่ที่นี่แล้วครับ"

เจฟฟรี่ย์ก็รีบพยักหน้าเห็นด้วย พร้อมกับพูดเสริม "ใช่แล้วครับคุณดีแคลน พ่อของผมพูดถูก พวกเราต่างก็ตกหลุมรักภูเขาลูกนี้เข้าอย่างจัง"

ดีแคลนถลาเข้าไปทั้งเตะและต่อยสองพ่อลูกนั่น แล้วตวาดออกมาดังลั่น "ไอ้บ้าเอ๊ย! เป็นเพราะพวกแกสองตัวนั่นแหละ เราถึงต้องสูญเสียพี่น้องสี่คนไปในวันนี้ แล้วพวกแกยังมีหน้ามาเจื้อยแจ้วล้อเล่นกับฉันอีกงั้นเหรอ? จะบอกอะไรให้นะ สักวันหนึ่งฉันจะหักขาทั้งสองข้างของพวกแก แล้วปล่อยให้คลานขึ้นไปเก็บโสมบนภูเขานั่น!

สองพ่อลูกถูกบดขยี้แบบไม่ยั้ง จนเกือบจะตายมิตายแหล่ แล้วถูกแบกไปโยนไว้ในบ้านโกโรโกโสที่มีแต่ความเย็นยะเยือก

***

ในขณะเดียวกันโดนัลด์ก็กำลังรอฟังข่าวดี ถึงชัยชนะจากคนของเขาบนภูเขากอลมิน

ในมือของเขาถือซิก้าร์สูบกำลังจะหมดมวน ในขณะที่นั่งคำนวณเวลาที่ผ่านไป เขารู้สึกได้ว่า ปัญหานี้จะถูกแก้ไขได้อย่างสมบูรณ์แบบ ก่อนที่เขาจะสูบซิการ์หมดมวนด้วยซ้ำไป

แปดผู้ยิ่งใหญ่ไม่เชื่อฟังคำสั่งของเขาเหรอ?

คนกลุ่มนี้ไม่ได้สำคัญอะไรกับเขาเลย เขาอาจส่งคนอื่น ๆ ไปที่นั่นแทนก็ได้

โดนัลด์ทิ้งซิก้าร์ในมือลงบนพื้นทันที แล้วประกายไฟก็ปลิวว่อนไปทั่วทุกทิศ

กำลังพลสิบหกนายขึ้นไปที่นั่น แล้วตายไปสิบห้า เงินบำนาญที่เขาจะต้องจ่ายให้กับคนเหล่านี้ อาจมีมูลค่าเป็นสิบๆ ล้านดอลลาร์เลยทีเดียว เป็นเงินที่ต้องเสียไปโดยเปล่าประโยชน์เสียด้วย!

ถ้าเขารู้ว่าเรื่องราวจะลงเอยเช่นนี้ เขาก็น่าจะยอมอดทนอดกลั้นไปก่อน

ในช่วงเวลานั้น ดาเมียน พี่น้องของเขาก็รีบรุดเข้ามา แล้วพูดขึ้นด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น "พี่ชาย! คุณพ่อฟื้นแล้ว!”

เมื่อได้ยินดังนั้น โดนัลด์ก็ทั้งรู้สึกดีใจและกระอักกระอ่วนใจไปพร้อม ๆ กัน

เขารู้สึกดีใจที่ในที่สุดพ่อของเขาก็ฟื้นขึ้นมา แต่กระนั้น เขาก็ยังรู้สึกกระอักกระอ่วนใจอยู่ดี เนื่องจากเขาจะส่งคนสิบห้าคนไปตายทำไม ถ้ารู้ว่าพ่อของเขาจะฟื้นขึ้นมาตอนนี้?

ด้วยความที่พ่อของเขาฟื้นขึ้นมาแล้ว ท่านอาจจะให้ความยินยอม ถ้าโดนัลด์อธิบายสิ่งต่าง ๆ ให้ท่านฟัง แล้วโดนัลด์ก็จะสามารถส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ขึ้นไปบนภูเขากอลมินในวันพรุ่งนี้ได้

ในขณะที่เขาครุ่นคิดอยู่นั้น โดนัลด์ก็ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ก่อนที่จะลุกขึ้นยืนแล้วพูดขึ้นว่า "ไปเถอะ! ไปดูพ่อกัน"