กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1140

“ก็ได้" คงเป็นตอนนี้เท่านั้นที่คุณท่านเว็บบ์พยักหน้าเห็นด้วย "ถ้าอย่างนั้น ฉันจะส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปยังภูเขากอลมินในคืนนี้ เตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้พร้อมด้วยล่ะ"

โดนัลด์ถามขึ้นด้วยความประหลาดใจ "คุณพ่อครับ เราต้องรีบร้อนขนาดนั้นเลยเหรอครับ?”

คุณท่านเว็บบ์ตอบอย่างจริงจังว่า "แกเพิ่งสูญเสียกำลังพลไปสิบห้านาย ในคืนนี้ ศัตรูจะต้องคิดว่าแกคงไม่กล้ากลับมาอีกในช่วงเวลาสั้น ๆ เราควรส่งแปดผู้ยิ่งใหญ่ไปในคืนนี้ เพื่อให้พวกเขาไปปรากฏตัวต่อหน้าศัตรูในเช้าตรู่วันพรุ่งนี้ วิธีนี้จะทำให้ศัตรูไม่ทันตั้งตัวอย่างแน่นอน!”

โดนัลด์พยักหน้ารับทราบในขณะที่ถูกพ่ออบรม

เขารู้สึกว่าตัวเองด้อยค่าและละอายใจเล็กน้อยในช่วงเวลานี้ เนื่องจากเขารู้สึกว่า ความสามารถของเขายังตามหลังชายชราคนนี้อยู่มาก

ชายชราคือตัวจริงในการวางแผนและวางกลยุทธ์ เพื่อเอาชนะการต่อสู้ในที่ที่อยู่ห่างไกลถึงหนึ่งพันไมล์

จากนั้นโดนัลด์ก็โทรสั่งการให้เตรียมเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวให้พร้อมบินทันที หลังจากนั้นหนึ่งชั่วโมง เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวก็บินทะยานขึ้นฟ้าจากซัดเบอรี่ไปยังภูเขากอลมิน

ในช่วงเวลานี้ คุณท่านเว็บบ์ได้เรียกหนึ่งในสมาชิกแปดผู้ยิ่งใหญ่ให้เข้ามาที่ข้างเตียงด้วย

ชายผู้นี้มีอายุกว่าหกสิบปีแล้ว แต่อย่างไรก็ตาม เขาได้ฝึกฝนทักษะการต่อสู้มาตลอดทั้งปี จนทำให้เขาดูเหมือนมีอายุเพียงสี่สิบปีเท่านั้นเอง

คุณท่านเว็บบ์พบเขาเมื่อนตอนที่เขายังเด็ก และฝ่ายตรงข้ามได้คอยช่วยเหลือเขามาหลายปีแล้ว คุณท่านเว็บบ์ยังปฏิบัติต่ออีกฝ่ายราวกับเป็นแขกคนสำคัญ และเขาก็ให้เกียรติแก่ชายผู้นี้เป็นอย่างมากด้วย

อาจกล่าวได้ว่า พวกเขาสองคนไม่ได้เป็นเพียงเจ้านายและลูกน้องเท่านั้น แต่ยังเป็นพี่น้องและมิตรสหาย ทั้งคู่ให้คุณค่าและเคารพซึ่งกันและกันมาก