กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 1146

ที่สนามบินโอลรัส ฮิลล์ เครื่องบินเจ็ตของตระกูลเวดที่จัดเตรียมไว้ที่โอลรัส ตอนนี้พร้อมจะบินขึ้นจากรันเวย์แล้ว

เครื่องบินเจ็ตสามารถบินทะยานขึ้นน่านฟ้าได้ทันทีที่ชาร์ลีก้าวขึ้นไปบนเครื่อง

นอกจากนี้ เครื่องบินลำนี้ยังสามารถบินไปถึงภูเขากอลมินได้ในเวลาเพียงสองชั่วโมงเท่านั้น

ในทางตรงกันข้าม เครื่องบินเจ็ตส่วนตัวของตระกูลเว็บบ์ ต้องใช้เวลาอย่างน้อยสามชั่วโมงกว่าจะถึงที่หมาย

ยิ่งไปกว่านั้น ตระกูลเว็บบ์ก็ไม่มีความสามารถในการเคลื่อนย้ายทรัพยากรในประเทศ หรือแม้แต่ทั่วทั้งโลกด้วย

เชื่อกันว่า จะไม่มีเฮลิคอปเตอร์มารอรับใช้เหล่าแปดผู้ยิ่งใหญ่ สิ่งที่ตระกูลเว็บบ์ทำได้ก็เพียงเตรียมรถสปอร์ตเอาไว้ เพื่อพาพวกเขาไปจนถึงเชิงเขา

ตามคำบอกเล่าของอัลเบิร์ต โรดส์ การเดินทางจากภูเขากอลมินไปยังที่พักของตระกูลวีเวอร์ในหมูบ้านนั้น จะต้องใช้เวลากว่าสองชั่วโมง เนื่องจากหิมะไม่ตก

ถ้ามีหิมะตกและสภาพถนนไม่เอื้ออำนวย ก็จะใช้เวลาประมาณสามชั่วโมงกว่าจะไปถึง

แต่การเดินทางด้วยเฮลิคอปเตอร์ จะใช้เวลาเพียงสี่สิบนาทีเท่านั้น เนื่องจากเป็นการบินในเส้นทางตรง

ฉะนั้นชาร์ลียังพอมีเวลา เขาสามารถเดินทางไปถึงที่หมายได้ก่อนกลุ่มแปดผู้ยิ่งใหญ่แน่นอน

เฮลิคอปเตอร์ร่อนลงตรงปลายรันเวย์ แล้วเข้าจอดเทียบบริเวณด้านซ้ายของเครื่องบินเจ็ตจากตระกูลเวด

ประตูเครื่องบินเจ็ตส่วนตัวเปิดขึ้นทันทีที่ชาร์ลีก้าวลงจากเฮลิคอปเตอร์

สิ่งที่เขาคาดไม่ถึงก็คือ ไอแซคเป็นคนเปิดประตูให้!

ชาร์ลีมองเขาด้วยความประหลาดใจแล้วพูดขึ้น "คุณมาที่นี่ทำไม?”

ไอแซคตอบอย่างรวดเร็วว่า "นายน้อย ผมกลัวว่านายน้อยจะไม่ยอมให้ผมไปด้วย แต่ผมก็ไม่อยากให้ท่านไปที่นั่นคนเดียว จึงต้องใช้วิธีนี้ หวังว่านายน้อยคงไม่ตำหนิผมนะครับ"

ความแข็งแกร่งที่ไม่ธรรมดาของเขาเพียงอย่างเดียวก็น่าชื่นชมอยู่แล้ว แต่การสืบเชื้อสายมาจากตระกูลขุนนางนั้นยิ่งทำให้รู้สึกทึ่งยิ่งขึ้นไปอีก

จึงไม่น่าแปลกใจเลยที่จะเห็นเขาถูกขนานนามว่าเป็นมังกรที่แท้จริงบนปฐพี!

ด้วยความแข็งแกร่งอันเหลือเชื่อ และภูมิหลังของครอบครัวที่ทรงพลัง เขาสมควรได้รับการต้อนรับในฐานะมังกรที่แท้จริงบนปฐพีจริง ๆ !

ด้วยเหตุนี้ เขาจึงคุกเขาลงทันที แล้วกล่าวกับชาร์ลีด้วยความเคารพว่า "ปรมาจารย์เวด คุณเป็นนายน้อยผู้สูงศักดิ์จากตระกูลเวด ผมจะไม่มีวันลืมความเมตตาอันยิ่งใหญ่ของคุณ ในการตั้งใจต่อสู้กับความอยุติธรรมเพื่อผมและแม่ผมที่สิ้นลมไปแล้ว รวมทั้งการต่อสู้เพื่อให้ได้มาซึ่งทรัพย์สินของตระกูลเพื่อผมด้วย"

ชาร์ลีตอบอย่างใจเย็นว่า "เลียม ถ้านายซาบซึ้งในตัวฉัน นายจะต้องให้คำมั่นสัญญาว่าจะจงรักภักดีต่อฉันอย่างไม่มีวันเสื่อมคลาย แล้วนายจะพบแต่ความมั่งคั่งรุ่งเรือง"

หลังจากนั้นเขาก็มองไปที่อัลเบิร์ต และพูดด้วยรอยยิ้มว่า "นายก็เหมือนกัน อัลเบิร์ต"

อัลเบิร์ตรีบคุกเข่าลงทันที แล้วพูดด้วยความเคารพว่า "นายน้อย ตั้งแต่วินาทีแรกที่คุณได้ช่วยผมจากผู้คุ้มกันของตระกูลเว็บบ์ ชีวิตของผมก็ได้เป็นของนายน้อยแล้วครับ!”