กลลวง นายสุดเท่ห์ ชาร์ลี เวธ นิยาย บท 116

จริง ๆ แล้วลอเรนสามารถบอกได้ว่าอะไรกำลังเล่นอยู่ในความคิดของแฮโรลด์ และเธอต้องการปกป้องตัวเองจากสถานการณ์ที่ไม่ต้องการ ด้วยเหตุนี้เธอจึงตัดสินใจที่จะไม่ดื่มกับเขาในคืนนี้

แฮโรลด์รู้สึกหงุดหงิดหลังจากที่เธอปฏิเสธคำขอให้ดื่ม แต่เขาไม่กล้าแสดงออกเขาจึงพูดแทนว่า “ไม่เป็นไรเดี๋ยวมาดื่มน้ำผลไม้กันดีกว่า”

ลอเรนพยักหน้า “ขอบคุณที่เข้าใจนะคะ!”

ในขณะเดียวกันชายหนุ่มท่าทางสง่างามที่นั่งอยู่ที่โต๊ะข้าง ๆ พวกเขากำลังจ้องมองไปที่ลอเรน เขาดึงดูดอารมณ์ และออร่าที่สง่างามของเธอหลังจากที่เขาเห็นเธอเดินเข้าไปในร้านอาหาร

'ผู้หญิงคนนั้นสวย และไม่ธรรมดามากเธอดูเหมือนนางฟ้าที่ลงมายังโลก!' ชายหนุ่มคิดเมื่อเขามองลอเรนเป็นครั้งแรก

หลังจากสังเกตปฏิสัมพันธ์ของพวกเขาสักพัก เขาก็รู้ว่าผู้หญิง และผู้ชายไม่ใช่คู่สามีภรรยาเขาจึงตัดสินใจคว้าโอกาสทำความรู้จักกับสาวสวยคนนี้

เขารวบรวมความกล้ามากพอก่อนที่จะลุกขึ้นเดินไปที่โต๊ะของพวกเขา และพูดกับลอเรนว่า“ สวัสดีครับ พอดีผมอดไม่ได้ที่จะตกหลุมรักคุณตั้งแต่แรกเห็นทันทีที่คุณเดินเข้ามาในร้านอาหาร ผมขอเบอร์คุณได้ไหม?”

ลอเรนตะลึงกับการเข้าใกล้อย่างกะทันหัน

เธอไม่คาดคิดว่าจะมีคนมารุกจีบเธอในร้านอาหารคืนนี้

ในทางกลับกันแฮโรลด์รู้สึกโมโหมาก

คนโง่คนนี้มาจากไหน? เขามองไม่ออกเหรอว่าเขาพูดจาไพเราะกับเธออยู่ เขากล้ามาตัดเขาได้ยังไง? ไอ้เวรเอ้ย

ก่อนที่ลอเรนกำลังจะตอบคำขอ จู่ ๆ แฮโรลด์ก็พูดอย่างเย็นชาว่า “นายเป็นใคร? นายกำลังทำอะไรอยู่? นี่กำลังรบกวนพวกเราที่โต๊ะของเรานะ”

ชายหนุ่มพูดเบา ๆ ว่า “ฉันกำลังคุยกับผู้หญิงที่ดีคนนี้อยู่ที่นี่ และอยู่ห่าง ๆ ”

จากนั้นเขาก็หันไปหาลอเรนอีกครั้ง “คุณครับ พอดีผมเฝ้าดูคุณมานานแล้ว ผมไม่อยากรบกวนมื้อเย็นของคุณ แต่ก็ช่วยไม่ได้เพราะกลัวว่าจะพลาดโอกาสในการทำความรู้จักกับคุณ ดังนั้นโปรดยกโทษให้ผมด้วยนะครับ ที่ผมเข้ามาอย่างกะทันหัน”

ตอนนี้เลือดของแฮโรลด์เดือด!

ไอ้หมาตัวนี้มาจากไหน? เขากล้าขโมยผู้หญิงของเขาได้อย่างไร?

แฮโรลด์จ้องมองเขาอย่างขุ่นเคือง และคำราม “ฉันเตือนนายให้ออกไปจากเรา ฉันพูดชัดแล้วนะ! ถ้านายยังกล้าที่จะมาพูดคุยหรือแม้แต่มองมาที่ของเราอีกครั้ง ฉันจะควักตานาย!”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วด้วยความตกใจ และถามลอเรนว่า “เขาเป็นแฟนของคุณหรือเปล่าครับ?”

ลอเรนส่ายหัว

จากนั้นชายหนุ่มก็หันหน้ากลับมาที่แฮโรลด์ และพูดว่า “พอดีคุณไม่ใช่แฟนของเธอ งั้นผมจะขอสารภาพอะไรกับเธอ”

แฮโรลด์ยิ้มอย่างเลือดเย็น “ฉันไม่ชอบให้นายมองเธออย่างละสายตาจากเธอไม่ได้!”

ชายหนุ่มขมวดคิ้วอีกครั้ง “ทำไมนายถึงอวดดีนัก? นายคิดว่านายยอดเยี่ยมมากใช่ไหม?”

“ไอ้หนู ฉันมาจากตระกูลวิลสัน อย่ามาหลงทางแถวนี้ ในเมื่อฉันพูดดี ๆ แล้วถ้านายไม่ต้องการมีปัญหาใด ๆ !”

ลอเรนรู้สึกรำคาญ และขยะแขยงเล็กน้อยในตอนนี้

ประการแรกเธอไม่ชอบวิธีที่ชายหนุ่มคนนี้เป็นคนตรงไปตรงมา และโผงผางในคำสารภาพของเขา

ประการที่สองเธอไม่ชอบทัศนคติที่โอ้อวด และเอาแต่ใจของแฮโรลด์

ชายหนุ่มจ้องไปที่แฮโรลด์ด้วยความระคายเคือง และพูดอย่างเย็นชา “ตระกูลวิลสัน? นายนี่เหรอ? อย่าทำให้ฉันหัวเราะ! ฉันเตือนนายไว้เลยว่าให้หยุดการเก๊กของนายตอนนี้ ไม่อย่างนั้นฉันจะทำให้นายไม่สามารถเดินออกจากร้านนี้ได้!”

แฮโรลด์กัดฟันด้วยความโกรธเหมือนหมีที่โมโห

ตอนนี้เขากลายเป็นเป้าหมายที่ง่ายดายสำหรับทุกคน!

เขารู้สึกอายตัวเองแล้วในครั้งแรกที่ชวนลอเรนไปทานอาหารค่ำ ถ้าเขาไม่สามารถพิสูจน์ตัวเองได้ในครั้งนี้ และรู้สึกอับอายต่อหน้าลอเรนอีกครั้ง เขาก็จะไม่มีโอกาสไล่ตามจีบเธออีกต่อไป

เขาคว้าขวดไวน์บนโต๊ะแล้วตะโกนว่า “หุบปาก ไอ้สารเลว! นายกล้าท้าฉันเองนะ!”

ในพริบตาเขากระแทกขวดใส่หัวของชายหนุ่ม!

เสียงโครมครามดังขึ้น เลือดพุ่งออกมาจากศีรษะของชายคนดังกล่าวและไหลทะลักลงพื้น!